Najczęściej rozczarowanie Kościołem rodzi się z niewłaściwych oczekiwań – chcemy wspólnoty bez skazy, podczas gdy Bóg powołał nas do miejsca, w którym jesteśmy kształtowani dzięki relacjom.

To właśnie spotkanie z drugim człowiekiem staje się przestrzenią, w której Bóg szlifuje nasze serca niczym żelazo ostrzące żelazo.

Izolacja w obawie przed relacyjnymi starciami, czy zranieniem jest ucieczką od ludzi, przez których Bóg chce wlewać swoje życie w Twoją codzienność.

To właśnie lokalna wspólnota, z jej pasterzem i wizją, staje się przestrzenią, gdzie możemy wzrastać jako uczniowie i odkrywać pełnię życia w Chrystusie. Bóg powołał nas, by iść razem, a nie w pojedynkę.

Odsłuchaj najnowsze nauczanie PS Jakuba Kamińskiego “Izolacja to ucieczka”.

Kiedy patrzysz na swoje życie, kogo tak naprawdę naśladujesz?

Jezus nigdy nie powołał nas jedynie do słuchania kazań, czy zajmowania miejsca w kościelnej ławce — Jego wezwanie zawsze brzmiało: „Pójdź za Mną”. Jezus odrzuca letniość i wzywa do pełnego zaangażowania, w którym Ewangelia staje się drogą, a nie dodatkiem do codzienności.

Bycie uczniem to styl życia, w którym każdy krok, decyzja i słowo stają się odbiciem Mistrza. To proces przemiany, który zaczyna się od serca, charakteru i codziennych wyborów.

I w końcu uczniostwo nie kończy się na Tobie — zostałeś pozyskany, by pozyskiwać, nauczony, by nauczać, prowadzony, by prowadzić.

Umieranie dla samego siebie jest podstawą owocnego życia z Bogiem!

Tylko wtedy, gdy staniemy się ludźmi dojrzałymi i gotowymi na wszelkie poświęcenie, Bóg powierzy w nasze ręce wielkie dziedzictwo i objawi ukryte tajemnice swojego serca.

„A umarł za wszystkich, aby ci, którzy żyją, już nie dla siebie samych żyli, lecz dla tego, który za nich umarł i został wzbudzony.” // 2 Koryntian 5:15

Odsłuchaj nauczanie z Czasu Poruszenia 2025 vol.3 | Śląsk i przekonaj się, że przebudzenie i przemiana kraju nie jest wyłącznie wynikiem modlitwy, ale intencjonalnych działań i zapierania się samego siebie, by Boży doskonały plan mógł się wypełnić.

Pokaż mi swój duchowy jadłospis, a powiem Ci, czy wzmacniasz ducha, czy dokarmiasz cielesność.

Duchowy pokarm to wszystko, co wpuszczasz do swojego umysłu i serca — treści, które kształtują Twoje wnętrze i przynoszą albo dobre, albo destrukcyjne owoce.

Codziennie stajesz przed wyborem, czym napełnić wewnętrznego człowieka. Im więcej powierzchownych bodźców i nadmiaru treści ze świata, tym mniej miejsca pozostaje na Bożą obecność i chwałę.

Przed podobną decyzją stanął Daniel, młody Żyd uprowadzony do Babilonu, który odmówił wykwintnych potraw z królewskiego stołu, ponieważ postawił Bożą świętość za najwyższy cel. Zdecydował się karmić tym, co czyste i nieskalane Babilonem, a Bóg wywyższył go 10-krotnie większą mądrością i zdolnościami od wysoko postawionych dworzan.

Jeśli pragniesz więcej Bożej obecności w swoim życiu, musisz dobierać pokarm z właściwego stołu.

W centrum Ewangelii nie stoi zewnętrza poprawność — lecz prawdziwa przemiana.

Jezus wzywa nas do konfrontacji z tym, co naprawdę dzieje się w najgłębiej ukrytym miejscu — naszym sercu. Ono jest jak ogród — trzeba je pielęgnować, oczyszczać, wykorzeniać z kłamstw i fałszywej religijności, ponieważ serce generuje owoc widoczny na zewnątrz.

Religia bez obecności Boga potrafi ukształtować serce, które wygląda pobożnie, lecz w istocie jest rozdwojone, przesycone lękiem i rutyną. Tymczasem Jezus podwyższył standard świętości do poziomu myśli i pragnień, odsłaniając prawdziwe motywacje.

Naszym powołaniem nie jest prześlizgiwanie się przez życie z rozdwojonym sercem, ale wejście w proces uświęcenia, który wymaga decyzji, pokuty i duchowej higieny.

Na czym polega “Konfrontacja z samym sobą”? Odsłuchaj nauczanie Pastora Jakuba Kamińskiego!

Druga część nauczania z Czasu Poruszenia prowadzi nas do sedna duchowej odpowiedzialności.

Przebudzenie nie wydarzy się bez ludzi, którzy zdecydują się trwać w modlitwie — indywidualnie, wspólnotowo i wstawienniczo za swój region. To wezwanie, by stanąć w wyłomie i nie ustawać, nawet gdy nie widać owocu od razu.

W świecie, który karmi wygodą, Bóg wzywa ludzi, którzy nie tylko Go kochają, ale będą gotowi na radykalne życie dla Jego sprawy. Prawdziwa służba zaczyna się tam, gdzie kończy się własne „ja”, a codzienne decyzje stają się wyrazem duchowego poświęcenia.

Ci, którzy chcą widzieć przełomy, muszą być przygotowani na duchowe zmagania — bo prawdziwą duchową transformację poprzedza wysiłek w boju.

“Strategia na przebudzenie | CZĘŚĆ 2” to kontynuacja przesłania o kluczowych aspektach, którym potrzebujemy przyjrzeć się bliżej, jeśli chcemy stać się ludźmi przebudzenia.

Przebudzenie nie jest emocjonalnym uniesieniem ani jednorazowym wydarzeniem wpisanym w kalendarz Kościoła. To proces szlifowania, przygotowań i duchowej transformacji, który wpływa na wsie, miasta i całe narody.

Potrzebujemy myśleć o przebudzeniu szerzej — z niebiańską perspektywą i gotowością do wzięcia odpowiedzialności, ponieważ przebudzenie nie jest kwestią przypadku. To życie skupione na Bożym celu!

W tej dwuczęściowej serii przyjrzymy się kilku kluczowym obszarom, które — zanim zobaczymy ogień — potrzebują zostać dokładnie zweryfikowane i wdrożone w nasze życie. Miłość do Boga i ludzi, wizja sięgająca pokolenia oraz właściwe podejście do finansów to tylko niektóre z nich.

To moment, by skonfrontować się z pytaniem: czy naprawdę jesteśmy gotowi, by przyjąć to, co Duch Święty chce złożyć na naszych barkach?

Zbyt wielu ludzi wzdycha za przełomem, ale milczy wobec tego, co ich przygniata.

Każdy z nas napotka przed sobą górę niesprzyjających okoliczności, która będzie wymagała od nas duchowej konfrontacji w autorytecie. Jezus nie tylko zaprezentował nam, jak to robić, ale dał nam także wszystkie potrzebne narzędzia, by skutecznie usuwać “góry” z naszej drogi i ożywiać to, co martwe.

Czy wiesz, jak moc języka może wpłynąć na Twoje życie? To czas przemówić w obliczu przeciwności!

Bo choć wiara aktywuje potencjał do cudu, to wypowiedziane słowo wprawia rzeczy w ruch.

Jak nie zatrzymać się w połowie drogi i ujrzeć wypełnienie się Bożych obietnic?

Historia Dawida i Salomona przypomina nam, że Boże dzieła wymagają zarówno duchowego zasiania, jak i wiernego budowania.

Moment otrzymania wspaniałej wizji od Boga nie zatrzymuje się tylko tam — Boże obietnice często sięgają dalej niż jedno pokolenie i rozciągają się na proces, któremu towarzyszy wiele wyrzeczeń i wierne działanie.

Dawid przygotował, Salomon zbudował. Dziś my jesteśmy powołani, by połączyć serca pełne pasji, z rękami gotowymi przygotować miejsce, w którym zamieszka Boża chwała.

Wolność, którą dał nam Chrystus to duchowa pozycja, której musimy strzec każdego dnia.

Wróg nieustannie próbuje nas zepchnąć z miejsca, które zajmujemy w Jezusie, używając lęku, zamętu i kłamstw.

Dlatego potrzebujemy nauczyć się stać stabilnie, wytrwale i świadomie w tym, do czego powołał nas Bóg. Kluczem do tej wytrwałości jest pokój Boży, który nie jest tylko uczuciem — to duchowa broń, która strzeże naszego serca i myśli przed każdą formą diabelskiej inwazji.

Pokój nie pojawia się przypadkiem — trzeba go codziennie przyoblec, zanim wróg wyceluje swój atak. Naszą odpowiedzialnością jest budować codziennie wokół swoich myśli i serca warownię, która nie runie.

Pytanie brzmi: jak?

Odsłuchaj nowe nauczanie “Forteca Bożego Pokoju”.