In 1979 ontmoet Toots de onstuimige jazzbassist Jaco Pastorius. Niet lang daarna delen ze het podium en is het publiek getuige van de unieke chemie tussen beiden. Pastorius vindt in hem de stabiliteit die hij in zijn eigen leven mist, maar ook voor Toots zijn de jaren 70 en 80 op privé vlak eerder tumultueus.

Het is in deze periode dat er in het liefdesverhaal tussen Toots en Brazilië een

sleutelhoofdstuk wordt geschreven: nadat de Brazilianen het album 'Elis & Toots' (met zangeres Elis Regina) te horen krijgen, sluiten ze hem meteen in hun hart. Later maakt hij met de 'beau monde' van de Braziliaanse muziekscene het dubbelalbum The Brasil Project.

Na een fenomenale comeback in Bozar in 1986, harkt Toots de laatste decennia van zijn carrière de eerbetonen bij elkaar. Het genie van de Marollen krijgt (eindelijk)waar hij recht op heeft en blijft ook nog op hoge leeftijd verder spelen. Het is 22 augustus 2016 wanneer Jean 'Toots' Thielemans zachtjes uit het leven glijdt.

Na Toots' doorbraak bij het brede publiek met 'Bluesette', is hij in de jaren zestig vooral een 'gun for hire'. Iedereen vindt de weg naar Toots: van aftershavefabrikant Old Spice tot de producenten van Sesame Street. Ook filmcomponisten komen bij de muzikant aankloppen. In de jaren 70 werkte Toots o.a. mee aan de muziek voor cultklassieker 'Midnight Cowboy' van John Schlesinger, Paul Verhoevens schandaalfilm 'Turks Fruit' en 'The Sugarland Express', het eerste gezamenlijke project van het legendarische duo Steven Spielberg en John Williams.

Hoewel de lijst van film- en televisiemuziek eindeloos is, blijft jazz de rode draad in zijn muzikale carrière. In 1979 nodigt Bill Evans, op dat moment een van de meest invloedrijke pianisten ter wereld, Toots uit op het album 'Affinity'. Het wordt voor beide heren een hoogtepunt uit hun carrière.

In de jaren 50 verschijnt 'The soul of Toots Thielemans', een plaat die aantoont hoe Toots zijn eigen zwarte ziel alsmaar beter begrijpt. Het is de allereerste keer dat hij tijdens het gitaar spelen ook unisono fluit: een sound die hem niet veel later beroemd zal maken. We schrijven 1964 wanneer niemand minder dan John Lennon bewonderend naar de Rickenbacker-gitaar van Toots kijkt en denkt: 'Die wil ik ook'. Het is een van de vele linken tussen de opper-Beatle en Thielemans, die elkaar dat jaar ook effectief de hand schudden. In diezelfde periode verblijft Toots een hele tijd in Zweden, waar hij achter de schermen van een goed bekeken variétéshow het zaadje van 'Bluesette' plant.

Een warm onthaalde Europese tournee brengt Toots tot in Zweden. Het is in Nalen, een danszaal in Stockholm en broeihaard van de Zweedse jazzscene, dat hij het podium deelt met o.a. Charlie Parker.

Terug in België maakt hij deel uit van de band rond Bobbejaan Schoepen, maar in tegenstelling tot de lichtjes van de Schelde, zijn het 'the lights over the Hudson' waar Toots van droomt. Die droom wordt werkelijkheid in 1951, wanneer Toots eindelijk een Green card bemachtigd en een vaste plaats krijgt in de band van George Shearing.

In de nasleep van W.O. II, beluistert Jean de ene jazzplaat na de andere en ontpopt zich tot een professionele jazzmuzikant. Het is in deze periode dat hij de bijnaam ‘Toots’ krijgt en voor het eerst zelf muziek opneemt. Ondertussen doet de moderne Bepop zijn intrede. Wat volgt is een bootreis met oom Theo naar 'The Land of the Jazz'. Daar wordt het talent van Toots al heel snel gescout. Hoe beleeft Toots zijn avontuur in de Verenigde Staten? Waarom was dit een sleutelmoment in zijn carrière? Frederik Goossens vertelt je er alles over.

We schrijven 1938. De 16-jarige Jean Thielemans hoort en ziet Larry Adler mondharmonica spelen in de Hollywoodfilm 'The Sidewalks of London' en zijn fascinatie voor het instrument is geboren. De liefde voor jazz komt pas later, wanneer de familie Thielemans tijdens W.O. II vlucht van Brussel naar Frankrijk en Jeanke voor het eerst jazz hoort over de radio. Eens terug in Brussel, gaat hij op zoek naar meer. Ontdek in deze aflevering hoe Toots op het pad van de jazz terechtkwam en welke rol de gitaar daarbij speelde.

's Lands bekendste jazzmuzikant, Toots Thielemans, zou op 29 april 2022 honderd jaar geworden zijn. Van het 'Baantjer'-deuntje tot 'Bluesette': zijn muziek leeft voort in ons collectieve geheugen, net als zijn aanstekelijke persoonlijkheid en kenmerkende look. Frederik Goossens en Ellen Leemans duiken in het verhaal achter de jazzlegende en multi-instrumentalist. Hoe beleefde de Brusselse ket zijn jeugd in de Marollen? Waarom hield iedereen van Toots? Wat maakte hem zo bijzonder?

De tijd van de grote labels ligt achter ons. Iedereen met een computer kan muziek opnemen, publiceren en promoten. Door creatief om te gaan met nieuwe media worden jazzmuzikanten echte entrepreneurs en managers van hun eigen carrière.

Bassiste en zangeres Esperanza Spalding gebruikte in '17 livestreams op Facebook om de totstandkoming van haar album Exposure te laten beleven vanop de eerste rij. Multi-instrumentalist Jacob Collier wordt een YouTube hit wanneer hij aan de slag gaat met content die zijn fans hem toesturen. En ook het collectief Snarky Puppy weet zijn reputatie stevig te vestigen via social media.

Af en toe wordt het pad voor deze getalenteerde jonge muzikanten geëffend door een deus-ex-machina : David Bowie werkte voor zijn laatste album Black Star samen met Donny McCaslin en Mark Guiliana nadat hij was geïnspireerd door Kendrick Lamars plaat To Pimp a Butterfly. Hieraan werkte oa. ook Kamasi Washington mee, die dat zelfde jaar zijn album The Epic releasede.

Waar jazz in de jaren ’20 dansmuziek was, is het nu luistermuziek geworden. Hedendaagse jazz wordt gekenmerkt door grote virtuositeit, maar ook door doordachte ernst. Jazzmuzikanten zijn niet louter goede ambachtslui, ze gaan eveneens op zoek naar het verhaal dat zich achter de noten bevindt. Pianist Brad Mehldau weet de traditie van ‘The Great American songbook’ naar de toekomst te vertalen en relevant te houden.

Net als een rits van zangeressen, zoals Diana Krall, Norah Jones en - waarom niet? - Amy Winehouse, die jazz op een heel eigen, subtiele manier opnieuw populair maken bij een groot publiek.

In de jaren ’90 gaan zogenaamde Crate diggers aan de slag met oude jazz vinylplaten. Lekkere grooves worden door hiphoppers gerecycleerd om daaroverheen te rappen. Het is opnieuw Miles Davis die op zijn allerlaatste plaat ‘Doo-Bop’ als één van de eersten rap en jazz-improvisatie gaat combineren.

Ook Guru volgt dit spoor met zijn project Jazzmatazz, waaraan veel gereputeerde jazzmuzikanten meewerken. Us3 herwerkt Cantaloupe Island van Herbie Hancock tot Flip Fantasia en scoort daarmee een hit. Matlib gaat op ‘Shades of Blue’ aan de slag met de Blue Note archieven.

The Soulquarians, met onder andere D’Angelo, Questlove, J Dilla en Erykah Badu, herontdekken begin jaren 2000 de legendarische Electric lady opname studio’s van wijlen Jimi Hendrix in New York. Hier vindt de Neo-soul zijn oorsprong.

Robert Glasper werd in 2013 met ‘Black Radio’ onderscheiden met een Grammy award voor beste R&B album.

Al deze albums zijn voor de huidige generatie van jonge jazz-muzikanten vaak het opstapje naar de ontdekking van het genre jazz.