شماره (٠٥٧) - ٠٤ بهمن ماه ١٣٨٩

دفتر اول _ ابیات ٣٣٢٠ تا ٣٤٠٥

"منزل حافظ کنون، بارگه پادشاست

دل بر دلدار رفت، جان بر جانانه شد..."

خویش بین،چون از کسی جرمی بدید

آتشی در وی، چو دوزخ شد پدید

خویش در آیینه دید آن زشت مرد

رو بگردانید از آن و خشم کرد

گفت حقشان، گر شما روشنگرید

در سیه کاران مغفل منگرید

گر از آن معنی نهم من بر شما

مر شما را بیش نپذیرد سما

آن ز من بینید، نه از خود، هین و هین

تا نچربد بر شما دیو لعین

بس کسان کایشان عبادت ها کنند

دل به رضوان و ثواب آن نهند

خود حقیقت، معصیت باشد خفی

آن کدر باشد که پندارد صفی

کار پاکان را "قیاس" از خود مگیر

گرچه باشد در نوشتن شیر، شیر

اول آنکس کین قیاسک ها نمود

پیش انوار خدا، ابلیس بود

از قیاسی که بکرد آن کر گزین

صحبت ده ساله باطل شد ببین

باقی قصه هاروت و ماروت و نکال و عقوبت ایشان هم در دنیا به چاه بابل

______________________________________________

عمل ما، مانند هر چیز دیگری در این هستی، دارای یک فیزیک و یک شعور است، که در واقع به آن شعور کل پیامی می فرستد. یک صورت ظاهر دارد، و یک شعوری در آن است؛ آن که حقیقت عمل است، ممکن نیست پوشیده بماند. شما هر عملی که انجام می دهید، حقیقت آن است که بروز می کند، و در این عالم فعال می شود، و شعور کل آن حقیقت را دریافت می کند؛ و نه صورت ظاهر را... . باطن و حقیقت عمل، ارتعاشاتی است که ایجاد می کند، آن شعور کل، ارتعاشات را می گیرد و با عمل تو کاری ندارد. شعور کل فریب گفتار و کردار ما را نمی خورد، این را بدانیم.

گوش حس تو به حرف ار درخورست / دان که گوش غیب گیر تو کر است / معنی آن می تواند وسیع باشد.. اگر دل ما آنطور صاف نشده باشد که به ظاهر آنچه می شنویم توجه کنیم، و نتوانیم به معنی آن برویم، و شعوری که در باطن هر حرفی هست را دریافت نکنیم، لاجرم گوش غیب گیر ما کر هست. حالا اگر بخواهیم گوش باطن و چشم باطن را باز کنیم، تنها راه آن "صفای باطن" است، راه دیگری ندارد. هیچ تکنیک دیگری ندارد؛ تا خالص نشویم، ممکن نیست. هر چه این طرف و آن طرف بنشینیم و این در و آن در بزنیم، هر چه مدیتیشن کنیم... اینها اصلا فایده ندارد. ممکن است گاهی نتیجه موقت بدهد، ولی باز برمی گردد به خانه اول. و اگر درون مصفا شد و پاک شد... به آن غره نشویم. این نکته بسیار ظریف است؛ تضمینی نیست که دوام داشته باشد، اگر خطا کنیم، باز آلوده می شویم.

چو مستعد نظر نیستی وصال مجوی

که جام جم نکند سود وقت بی بصری

"برگرفته‌ از متن سخنرانی"

♦️ارجاع به کتاب "حدیقه الحقیقه" حکیم سنایی (قرن ششم)