.شماره (٠٣٩) - ٢٢ شهریور ماه ١٣٨٩
دفتر اول - ابیات ٢٥٧٦ تا ٢٦٤٢
اهل نار و خلد را، بین هم دکان
در میانشان برزخ لایبغیان
اهل نار و اهل نور آمیخته
در میانشان کوه قاف انگیخته
همچو در کان، خاک و زر کرد اختلاط
در میانشان صد بیابان و رباط
مهر، تلخان را به شیرین می کشد
زآنکه اصل مهرها، باشد "رشد"
"آب حیوان" خوان، مخوان این را سخن
روح نو بین، در تن حرف کهن
حس را تمییز دانی چون شود
آنکه حس "ینظر بنور الله" بود
در معنی آن که مرج البحرین یلتقیان بینهما برزخ لایبغیان