"Kendisini kara bir göğün altında ve sonsuz bir karanlığın üstünde asılı dururken hayal etti. Hava sıcak ve bayattı. Birden gözlerine dolan yaşları kurutup yapış yapış olmalarına neden oldu. Gözyaşları durduktan sonra, yardım istemek için bağırmaya başladığında, karanlık sözlerini kolaylıkla yedi. Bağırmaktan sesi kısıldığında, örgünün üzerine yeniden uzandı. Bu kırılgan yatağın ötesinde karanlığın sonsuza dek sürdüğünü hayal etmekten alamıyordu kendini. Saçmaydı elbette. Hiçbir şey sonsuza dek sürmez, dedi yüksek sesle. Hiçbir şey sonsuza dek sürmez!"

Ölüm her yerdeydi; putun durduğu gölgeli tünele yerleşip mumyaların mahfazalarında saklanmıştı ve taş zeminin tozlarının arasında bile bekliyordu. Ölüm ve karanlık... Geçen üç bin yıldır ışığın delmediği karanlık.

"Çünkü kedi içine kapalıdır ve insanların göremediği şeylere yakındır. Kadim Mısır'ın ruhudur ve unutulmuş Meroe ve Ophir kentlerinden öyküler taşır. Orman krallarının akrabası ve eski ve uğursuz Afrika gizlerinin mirasçısıdır. Sfenks onun kuzenidir ve onun dilini konuşur; ama Sfenks'ten daha yaşlıdır ve Sfenks'in unutmuş olduklarını hatırlar."

"Hanın kapısı savrularak açıldı ve Şeytan içeri daldı. Bir ceset kadar zayıf, cesedin sarmalandığı kefenden daha beyazdı. Gözleri mezarlar kadar derin ve koyu renkliydi. Ağzı Cehennem'in kapısından daha kırmızı, saçı en derinlerdeki çukurlardan da siyahtı. Bir züppe gibi giyinmiş, şatafatlı bir at arabasından inmişti, buna rağmen kim olduğu şüphe götürmezdi: Şeytandı o, Yalanların Babası."

"Bir gece kentteki uğrak yerlerimden birinden zil zurna sarhoş çıktıktan sonra eve döndüğümde, kedinin benden kaçtığı kanısına kapıldım. Onu yakaladım. Sert hareketlerimden korkunca elimi ısırıp küçük bir yara açtı. İşte o anda gözüm döndü. Kendimi kaybettim. Ruhum gövdemden kaçıp gitmiş, yerine içkiyle beslenen fesat bir iblis gelmişti sanki."

"Ona uğrama isteğimi belirtir nota karşılık olarak Dampier, zili çalma, kapıyı aç ve yukarı çık yazmıştı. Bende öyle yaptım. Merdivenler, ikinci katın başındaki tek bir gaz lambasının aleviyle loş bir şekilde aydınlatılmıştı. Sahanlığa kazasız belasız ulaşmayı başardım ve açık bir kapıdan kulenin aydınlık ve kare şeklindeki odasına girdim."

"Gökyüzü, hiç aklımdan çıkmayan o akşamki gibi kızarıp ışımaya başladı ve iki karanlık yığın gibi görünen evlerin arasından alevlerin parlak gösterisi belirdi."

"Gördüğümü sandığım şey o denli olağanüstüydü ki, aklı başında hiçbir kişi gerçekten olduğuna ihtimal verip doğrulayamaz."

"El yordamıyla kibriti bulup yaktım. Rüzgar daha bir coşmuş ve binanın çatısına yüklenmeye başlamıştı. Az evvelki yalvaran uğultusu, öfke dolu bağrış çağrışlara dönüşmüş gibiydi..."

"Sevdi, sevildi, öldü..."