Rok 1962, PRL, do życia zostaje powołana nowa jednostka w ramach struktur SB, Wydział VII Departamentu 4. Tajna grupa, która w zracjonalizowanym świecie ówczesnej Polski ma za zadanie zmierzyć się ze zjawiskami paranormalnymi.

Rok 2024, 35. Międzynarodowy Festiwal Komiksu i Gier, w sali VIP Tomasz Kontny i Marek Turek wyznają największe sekrety „Wydziału 7”. Jak twórcy dzielą się pracą? Kto odpowiada za research dot. realiów PRL? Ile zeszytów podstawowej serii na pewno trafi do czytelników? Dlaczego komiksowe tablice rejestracyjne przysporzyły twórcom dodatkowej pracy? Która z postaci doczeka się solowych przygód w grubszym albumie? Jaką niespodziankę Tomek i Marek szykują fanom papierowych erpegów? Ilu Pawlaków udało się namówić do „wkręcenia żarówki”? Czy jest szansa na merch i wydziałowe maskotki? Jak powstają wspaniałe dodatki do poszczególnych zeszytów komiksu? Czy po sześciu latach praca nad nim dalej sprawia twórcom frajdę? Posłuchajcie!

W odcinku 212 z doktorem Krzysztofem Grudnikiem rozmawia Paweł Mateja. O redagowaniu horrorów, okultyzmie, nowych i starych przekładach klasyków grozy, Stefanie Grabińskim, Katowicach i karate.

Aga z Pawłem przybliżają książkowego „Odmieńca” Victora LaValle’a oraz jego adaptację w postaci serialu wyprodukowanego przez Apple TV. Rozmawiamy o tym, co zagrało w powieści, czy LaValle pisze spontanicznie jak King i czasem sam nie wie, dokąd podąża jego historia, czy może specjalnie myli tropy. Próbujemy też odpowiedzieć na ulubione pytanie każdego recenzenta, czyli co to właściwie za gatunek i czy my na pewno możemy to polecić miłośnikom horroru? (Psst odpowiedź brzmi: tak, tak, tak!).

Debiutujący na naszym rynku dzięki naszej ulubionej serii horrorów wydawnictwa MAG Gabino Iglesias ma kilka asów w rękawie. Teksańczyk z portorykańskimi korzeniami, były miłośnik bizarro fiction, dwujęzyczny autor, który swoją dwujęzyczność narzuca czytelnikowi. „Diabeł zabierze was do domu” ma w sobie iskrę barkerowskiego horroru cielesnego i pozbawionych złudzeń bohaterów. Zapraszamy do wysłuchania krótkiej, bo raptem piętnastominutowej solówki Agi.

Jest rok 1975, na przedmieściach Waszyngtonu znikają dwie nastoletnie dziewczynki. Ich ciała pozostają nieodnalezione, a śledztwo utyka w martwym punkcie. Mija trzydzieści kilka lat i detektywi przeglądający obszerne akta znajdują punkt zaczepienia. Śledztwo zostaje wznowione.

Rok 2023, nakładem Wydawnictwa Poznańskiego ukazuje się książka Marka Bowdena o tym, jak z wielką determinacją i poświęceniem policjantom udaje się skłonić Lloyda do przyznania się do winy. Za to nie ma w niej ani słowa o tym, że być może zeznania zostały wymuszone.

Do Agi dołącza Paweł i wspólnymi siłami próbują rozprawić się… Nie, nie, pozachwycać się „Objawicielką” Daryla Gregory’ego. A może jednak rozprawić? Zaskakująco dużo różnic w zdaniach, jak na książkę, co do której oboje się zgodzili, że jest świetna.
Lata tuż przed drugą wojną światową na głębokiej prowincji w Tennessee, dziewięcioletnia dziewczynka o imieniu Stella zostaje oddana pod opiekę babci Motty. Kilkanaście lat później jako dorosła kobieta, która w międzyczasie uciekła od babci i została zawodową gorzelniczką, musi wrócić do rodzinnej wioski w górach, żeby wziąć udział w pogrzebie Motty i zaopiekować się adoptowaną przez nią Sunny. Jednocześnie odkrywamy pochodzenie Stelli i śledzimy jej próbę rozprawienia się z przeszłością oraz, w bardzo dosłownym sensie, Bogiem.

„Ballada o Czarnym Tomie” rozgrywa się w latach dwudziestych zeszłego wieku w Nowym Jorku, a jej głównym bohaterem jest młody, dwudziestoletni czarnoskóry mężczyzna, którego nazywają Tommy Tester. Jest muzykiem, ale pozbawionym talentu, za to umie załatwiać różne rzeczy i jest takim załatwiaczem właśnie. Poznajemy go w momencie, gdy ma przewieźć pewną tajemniczą i niebezpieczną księgę. Jeśli się wie, jaki jest pierwowzór tego tekstu, to pojawienie się owej tajemniczej i niebezpiecznej księgi kompletnie nie dziwi: dziewięćdziesięciostronicowa novella LaValle’a to współczesna literacka przeróbka jednego z niekoniecznie najbardziej cenionych, za to mocno rasistowskich opowiadań H. P. Lovecrafta, „Koszmaru w Red Hook”. Aga zaprasza do wysłuchania solówki o Czarnym Tomie.

„Lustrzana kraina” to debiut powieściowy szkockiej pisarki Carole Johnstone i jak do tej pory jedyna książka tej autorki na naszym rynku. Tytułowa kraina to świat wymyślony przez bliźniaczki, Cat i El, które dorastały w bardzo dysfunkcyjnej rodzinie i znalazły sobie sposób na ucieczkę od krzywdzącej rzeczywistości. Niestety po wielu latach wciąż nie mogą sobie poradzić z tym, co się wydarzyło. Kiedyś bardzo bliskie, teraz się nienawidzą, a poróżniła je zazdrość o mężczyznę, Rossa. Kiedy jedna z nich zaginęła, druga wraca do rodzinnego miasteczka, gdzie musi się zmierzyć z trudnymi wspomnieniami.

Aga i Michał eksplorują różne wątki zawarte w tej powieści, zahaczając też o bardziej ogólne tematy, szukając odpowiedzi na to, czy motyw wypartych wspomnień ma jakiekolwiek podłoże naukowe oraz czy w ogóle nam to przeszkadza, jeśli to bujda, bo są takie historie, dla których być może warto zawiesić niewiarę. Beczka miodu z homeopatyczną ilością dziegciu oraz spojlerowa analiza dla tych, którzy już lekturę mają za sobą.

Po latach Aga wraca do nagrywania solówek (albo solówki, z pewnością przestaliście już poważnie traktować nasze zapowiedzi powrotu) i prezentuje prawie 40 minut opowieści o Gradym Hendrixie i jego książkach, a w szczególności „Jak sprzedać nawiedzony dom”, czyli jego najnowszą powieść od wydawnictwa Zysk i S-ka. Będzie też trochę więcej o „Final Girls. Ostatnie ocalałe”, ale w gruncie rzeczy to miała być zwykła recenzja tej książki o nawiedzonych laleczkach, tylko Aga bardzo się bała, że zabraknie jej weny i podcast wyjdzie za krótki, więc poniosło ją przy researchowaniu wstępu. Bawcie się przy słuchaniu tak dobrze, jak Grady przy pisaniu swoich książek, i dajcie znać, że jeszcze w ogóle o nas pamiętacie.

A tak przy okazji, dzisiaj mija dokładnie dwanaście lat, odkąd ukazał się pierwszy odcinek Karpiowego Podcastu!

Zgodnie z zapowiedziami nie rozstajemy się z twórczością Clive’a Barkera i raz jeszcze gościmy Pawła Waśkiewicza, by porozmawiać o kolejnej pozycji z barwnego dorobku jednego z najciekawszych, najbardziej pomysłowego w swoich transgresjach pisarza horrorów. Tym razem przenosimy się do Los Angeles i witamy z opętanymi żądzą wiecznej młodości (oraz długą listą innych, znacznie bardziej perwersyjnych żądz) gwiazdami Hollywoodu, które znajdują spełnienie swoich najskrytszych marzeń w pewnej niezwykłej sali wyłożonej niezwykłymi kafelkami tworzącymi piekielnie (hehe) doskonałą iluzję.