Aan alle mooie liedjes komt een einde. Ook aan een podcastreeks. Na drie seizoenen en 60 afleveringen zetten we een punt achter de reeks “Keerpunten”. En het kon ook niet uitblijven: in deze laatste aflevering legt Céline Berckmoes interviewer Peter Perceval zelf eens op de rooster. Hij blikt in deze finale aflevering terug op de reeks en onthult ook een paar keerpunten uit zijn eigen leven, die hem hebben aangezet om dit soort verhalen te willen vertellen. Je krijgt een onbeschaamde blik in zijn ziel. Waarom is verbinding zo’n belangrijk thema in zijn leven en wil hij mensen altijd maar weer inspireren?

Straffe verhalen hebben we in overvloed gehoord in deze podcastreeks. Maar het keerpunt van Jacques Van Poucke, alias muzikant Dan Ellery, is één van de strafste dat ik ooit hoorde in mijn leven. Hij vertelde het me meer dan 20 jaar geleden, toen we samen op toernee waren met een theaterproductie en ter gelegenheid van zijn 80ste verjaardag kreeg ik hem nu eindelijk zover om dat verhaal ook voor de eeuwigheid vast te leggen. Muzikant worden was zijn roeping. Op zijn 16de werd hij een tieneridool in de rock 'n roll scene, en een veelgevraagd sessiemuzikant. Maar op zijn 25ste sloeg het noodlot toe... Daar vertelt hij over in dit uur.

Op haar 27ste ontwikkelde Lieselotte Bogaerts een eetstoornis. Het begon als een spel: zo lang mogelijk niet eten zonder dat iemand het door had. Bovendien vermomde ze haar obsessie met eten in een zeer succesvolle vegan foodblog. Op Instagram werd ze zowaar een echt rolmodel. Niemand leek dus door te hebben wat er echt met Lieselotte aan de hand was. Voor de buitenwereld leek de eetstoornis ook echt uit het niets te komen, want haar leven leek in de ogen van vele omstaanders “perfect”. Maar dat bleek alleen maar schijn. Voor Lieselotte was de stoornis een soort orgelpunt op een bijzonder turbulente jeugd getekend door afwijzing en zelfhaat. Hoe ze uiteindelijk wakker werd en de boze stem in haar hoofd het zwijgen kon opleggen, vertelt ze in deze aflevering.

Wanneer je op reis gaat, wil jij dan vooral met een cocktail aan het zwembad liggen? Of ben je ook nieuwsgierig naar wat er in je omgeving gebeurt? Kristien Vliegen beschouwt reizen alvast vooral als een manier om verrassende ontmoetingen te hebben. Vooral omdat ze haar steeds weer confronteren met wat ze zelf zogezegd allemaal "moet". En zo zijn ontmoetingen altijd weer wegwijzers naar meer ont-moeten. Hoe dat komt en vooral hoe ze dat doet, vertelt ze in deze podcast.

Als kind kreeg El Smet het etiket “raar”, omdat ze heel veel vragen stelde toen ze amper 3 was. Ze noemde haar thuis “de moulinex”, naar een merk van huishoudtoestellen in de jaren 70 en 80. Dat ze autisme had én hoogbegaafd was, kwam pas veel later aan het licht. Toen kreeg ze ook de rest van haar etiketten. Ze was gefascineerd door hoe menselijk gedrag bepaald werd door ruimtes. Ze ging dan ook architectuur studeren en deed dat vak tot 2013. Maar op dat moment crashte ze omdat ze jaren aan een stuk amper geslapen had. Daarna werd ze tegen wil en dank een “bijzondere case” voor psychiaters.

Nancy Taets keek enorm op naar haar oudere zus, het was een tweede moeder voor haar. Maar toen die zus op haar 30ste één van de 1 op 9 vrouwen werd die borstkanker kregen, werd haar vertrouwen in het leven geschokt. Ze kreeg echter signalen dat ze niet alleen stond in het leven.

Alsof hij nergens thuishoorde, zo voelde Stijn Cnockaert zich als kind. En ook als volwassene sleepte hij dat gevoel nog een hele tijd achter zich aan. Zowel zijn vader als zijn moeder waren op jonge leeftijd hun partners verloren, toen ze troost vonden bij elkaar en Stijn uit die relatie geboren werd. Per ongeluk, ontdekte hij later, want toen zijn ouders uit elkaar gingen bleek er geen plaats voor hem in hun levens. Hij belandde een tijdje in de jeugdpsychiatrie en sleet de rest van zijn puberteit in een jeugdinstelling. Toen hij op zijn 30ste voor de eerste keer in zijn leven iemand tegen hem hoorde zeggen: "jij mag er zijn", wist hij dan ook niet wat hij daarmee aan moest. Wat er daarna gebeurde, vertelt hij in deze aflevering...

Je bent nooit te jong om te beginnen ondernemen. En dus sprong Karen Dendas als verliefde twintigjarige mee in het idee van haar vriend om een eigen zaak op te starten. “We hadden een BTW-nummer voor we getrouwd waren”, zegt ze daarover. Ze hadden er niet voor gestudeerd, maar hun enthousiasme en het feit dat ze alletwee uit een ondernemersfamilie kwamen, gaf hen genoeg vertrouwen om hun IT-bedrijf op te starten. Zowel hun gezin als hun zaak groeiden en dat confronteerde hen met een belangrijke vaststelling: ook hun dag bevatte slechts 24 uur, terwijl Karen genoeg ideeën had om 48 uur mee te vullen. Terwijl gewoon de zaak draaiende houden die 24 uur al helemaal opeiste. Toen besefte ze dat ze géén leven meer had, en hoe ze dat terugvond vertelt ze in deze podcast…

“Mensen beginnen te ondernemen omdat ze vrij willen zijn, maar ze ontdekken dan wel eens dat het ondernemerschap een gevangenis kan zijn”, zegt Xavier Debaere en hij kan het weten want hij was begon een eigen zaak om vrij te zijn tot bleek dat het een gouden kooi was. Alhoewel…veel goud zat er niet in, want in zijn beletteringsbusiness wilde hij zich zo erg bewijzen dat hij blind bleef voor het feit dat hij vooral aan het werk was om personeel en rekeningen te betalen. Aan het einde van de maand, bleef er vooral geen leven meer over. En toen verloor hij zijn jongere broer tijdens een rit voor een rally. Zijn remedie: nog harder beginnen werken. Zijn zaak ging vooruit, maar van binnen ging hij langzaam dood. Tot hij niet meer verder kon. Wat er toen gebeurde, vertelt hij in deze podcast.

"Mijn dochter begon me vragen te stellen", vertelt Samira Harmach me als ik haar vraag waarom ze nu pas met haar verhaal naar buiten durft te komen. De dochter in kwestie is ondertussen 11 jaar en begrijpt namelijk niet waarom ze langs moederskant geen familie lijkt te hebben. Op haar 23ste namelijk geen andere uitweg gezien dan vluchten voor haar eigen familie. Het was dat of trouwen met de neef van haar vader die haar ouders voor Samira hadden uitgezocht. Met de hulp van een buurvrouw én een paar collega's ontsnapte ze en dook ze onder op een geheim adres. Maar het betekende wel dat ze de banden met haar broers en haar ouders helemaal moest doorknippen om een nieuw leven te kunnen beginnen. Met welgeteld 25 euro begon ze dat nieuwe leven op te bouwen. En bleef ze de hele tijd op de vlucht. Hoe iemand een vluchteling wordt in zijn eigen leven en wat het doet met een mens, maar ook hoe ze uiteindelijk een beetje rust vond, vertelt ze in dit gesprek.