"Verkeerd verbonden", dat was het gevoel dat Zoë Van den Troost had als opstandige tiener. Het leek alsof alle liefde in de wereld verdampt was. Niemand had een antwoord op haar vragen, ook niet de psychiater waar haar ouders haar naartoe stuurden op haar 18de omdat ze alleen wilde gaan wonen. Ze nam dan maar vrede met haar lot en stapte in de reclamejob die haar aangeboden werd omdat iedereen vond dat ze daar heel geschikt voor was. Iedereen, behalve haar eigen lichaam, want dat moest ze verdoven na iedere werkdag met alcohol en drugs. Tot dat lichaam op een goede dag gewoon "stop" zei na een overdosis hoestsiroop, die ze had genomen om overeind te blijven voor een belangrijke presentatie. Toen de dokter daarna zei: "U bent allergisch aan uw job", besefte ze dat het tijd was om niet meer te vertrouwen op het kompas van anderen, maar om haar eigen richting te gaan volgen. Ze vertrok op een reis die begon in Ierland waar ze eindelijk het gevoel had dat ze in zichzelf landde. Het is die expeditie die ze iedereen toewenst en waarin ze nu zelf mensen begeleidt.