Bu bölümde biraz içimi döktüm.

Taşınmanın yalnızca kutuları, eşyaları, yeni bir adresi değil… içinde taşıdığı duyguları da konuştum. Bir evi bırakmanın, bir odanın sessizliğine veda etmenin, yıllardır alıştığın sokaktan ayrılmanın insanda bıraktığı o tanıdık burukluk…

Yeni bir başlangıcın heyecanıyla eski anıların ağırlığının aynı anda var olabilmesine şaşırmadım, ama yine de kalbimde bıraktığı o sızıdan bahsetmek istedim.

Belki sen de bir gün taşınırken aynı duyguları yaşarsın, belki çoktan yaşadın. Bu bölüm biraz “yalnız değilsin” demek için.

Hazırsan, bu duygusal yolculuğa birlikte çıkalım. 🎧💛

Bazen kazanırız, bazen kaybederiz. Ama aslında ikisi de bize aynı şeyi öğretir: insan olmayı.

Bu bölümde Brené Brown’un sözlerinden yola çıkarak kırılganlığın nasıl bir güç olduğunu, zaferin ve yenilginin neden birlikte anlam kazandığını konuşuyoruz.

Gökyüzünü yeniden renklendirmeye, içindeki çocuğu özgür bırakmaya hazırsan — hadi başlayalım. 🌤️

Bu bölümde “boş zaman yaratmak” kavramının aslında ne anlama geldiğini konuşuyoruz.

Verimli olmak sürekli dolu olmak mı, yoksa kendine alan açabilmek mi?

Gün içinde durup nefes aldığın, kimseyle konuşmadığın o birkaç dakika…

Belki de işte orada saklı gerçek üretkenlik.

Kendine zaman ayırmanın suçluluk değil, farkındalık olduğunu hatırlamak için bu bölümü dinleyebilirsin. 🌿

Yeni bir şehir, yeni bir hayat… ama beraberinde korkular, yalnızlık ve alışma sancıları da var. Bu bölümde, İstanbul’a taşınma sürecimde kendimi nasıl hissettiğimi ve bu duygularla nasıl baş etmeye çalıştığımı dinleyebilirsiniz.

Hayat, bazen bize artılarıyla ilham verirken bazen de eksileriyle yolumuzu zorlaştırır. Bu bölümde, iniş çıkışların içinden nasıl bir yol haritası çizebileceğimizi, artıları nasıl güç kaynağına, eksileri ise nasıl birer öğrenme alanına dönüştürebileceğimizi konuştum. İçsel dengeyi korumanın ve kendi yönünü belirlemenin ipuçlarını paylaştım.

Bazen insan herkese yol gösterir ama kendi yolunu bulmakta zorlanır. Ben de zor zamanlarımda kayda basıyorum; çünkü sesim hem size hem bana şifa oluyor.

Mutluluk sandığımız kadar uzak değil. Bazen bir kahve kokusunda, bazen bir yürüyüşte, bazen de sadece içten gelen bir “şükür” hissinde saklı.

Bu bölümde, mutluluğun içsel bir tavır olduğunu hatırlıyor; farkındalığımızı huzur veren anlara, kişilere ve renklere yönlendirmenin ne kadar dönüştürücü olabileceğini konuşuyoruz.

Kendine şu soruyu sormaya ne dersin: Hayatımda bana gerçekten huzur veren ne var?

Beden yorulduğunda dinlenmek kolaydır. Ama ya ruh yorulduğunda?

Bu bölümde, içsel yorgunluklarımızı, artık bize hizmet etmeyen yolları ve değişim cesaretini konuşuyoruz.

Belki sen de uzun süredir aynı döngünün içindesin, belki de artık içten içe bir şeylerin değişmesi gerektiğini hissediyorsun.

Peki ruhunun sesini duyabiliyor musun?

Dinlenmek değil, yön değiştirmek gereken bir yerde olabilir misin?

Bu bölümde, hayatın içinde bazen kendimde her şeyi yapacak gücü bulurken, bazen neden hiçbir şeye elim gitmiyor sorusunun peşinden gittim. Aşırı motivasyonla başlayan günlerin yerini alan boşluk hissi, bazen mutlu bazen dipsiz bir hüzün… Hayatımda bir denge kurmaya çalışırken fark ettiğim şey şu oldu: Belki de dengesizliklerin kendisi bir denge haline geliyor. Uçlarda yaşamak, bir seçim değil ama belki bir süreçtir. Bu bölümde kendi deneyimlerim üzerinden bu içsel dalgalanmaları konuştum. Sen de zaman zaman kendini bu şekilde hissediyorsan, yalnız değilsin.

Son zamanlarda her yerde “şanslı kız sendromu”ndan bahsediliyor.

Peki bu gerçekten işe yarıyor mu?

Bu bölümde hem bu trende yakından bakıyoruz hem de değişimin asıl sırrını konuşuyoruz: Kabul.

Fark etmek bir başlangıç, ama kabul etmek gerçekten özgürleştiriyor.

Dinlerken sen de kendine şu soruyu sorabilirsin: “Ben neyi hâlâ kabul edemiyorum?”