تا حالا شده از کسی بدتان بیاید، ولی بعد از این که مدتی به اجبار با او در ارتباط بودید، متوجه شوید که او فرد بسیار جالبی است و از اتفاق بسیار اشتباه کرده بودید؟ برای همه ما رخ می دهد، که بی جهت از کسی خوشمان می آید یا بدمان می آید. اما چرا این اتفاق می افتد؟ از نظر علم روانشناسی دلایل علمی پشت این قضیه است. این موضوع می تواند در سازمان ها بسیار مهم باشد. مثلا در نظر بگیرید که کارشناسان استخدام بر اساس همین موضوع کسی را استخدام کنند یا رد کنند. همه این موارد با سوگیری به نام اثر هاله ای و شاخ مربوط می شود. چگونه می توان جلوی اثر هاله و شاخ را در استخدام بگیریم و سوگیری ناخودآگاه را کاهش دهیم؟ اثر هاله و شاخ نوعی سوگیری شناختی است که بر قضاوت ما در مورد سایر افراد بر اساس اولین برداشت تأثیر می گذارد. یک ویژگی واحد، مانند این که چقدر تیپ و ظاهر یک فرد را خوب یا بد می‌دانیم، می‌تواند منجر به فرضیات بی‌پایه‌ای درباره خوب یا بد بودن او به عنوان یک شخص شود. اثر هاله و شاخ در زندگی شخصی ما نسبتاً فراگیر است. به عنوان مثال، اثر هاله به این معنی است که شما ممکن است فرض کنید یک نفر دوست خوبی خواهد بود، زیرا لباس او را دوست دارید یا این که می توانید عاشق دیگری شوید، زیرا او را از نظر فیزیکی جذاب می دانید. اولین چیزی که در مورد کسی متوجه می شوید می تواند شما را به ساختن شخصیت های کامل از او در ذهنتان سوق دهد. اما این روش منطقی یا دقیق نیست که بر اساس قضاوت های فوری و اولین برداشت ها، ویژگی هایی را به افراد اختصاص دهیم. این نوع سوگیری توانایی ما را برای تفکر عینی و رفتار منصفانه با دیگران مهار می کند.