"ถ้าทั้งวันเราหมั่นย้อนกลับมารู้สึกถึงความมีอยู่ของกายของใจบ่อยๆ แทนที่จะปล่อยให้หลงไปนานๆ ก็คือเพิ่มให้มีสติบ่อยๆ มันจะเอื้อให้ตอนที่ทำในรูปแบบมีสมาธิได้ง่าย มันจะไม่ฟุ้งไปเยอะหรือฟุ้งไปนาน และการที่เรามีสมาธิตอนทำในรูปแบบ มันก็จะเป็นกำลังให้ในชีวิตประจำวันมีสติได้บ่อยขึ้น เราเคล้าเคลียอยู่กับกายกับใจได้บ่อยขึ้น มันช่วยกันทั้งสองฝั่ง ถ้าอย่างใดอย่างหนึ่งขาดไป มันล่ม มันจะค่อยๆ เสื่อมไป เพราะธรรมชาติของโลกมันดึงดูดอยู่แล้ว ใจเราเคยชินและพร้อมที่จะไปกับโลกตลอดอยู่แล้ว" --คุณนิติยา เพ็ชรไพบูลย์ คอร์สชอบธรรม ๒๐ กรกฎาคม ๒๕๖๒