Խաղարկային կինոյի ռեժիսոր Լիլիթ Մովսիսյաննը մոտ չորս տարի առաջ որոշեց մուտք գործել վավերագրական աշխարհ։ Արդյունքում ծնվեց «Պայքարը», որն անասնաբույժ դառնալու երազանքով ապրող դեռահաս Կարինեի մասին է։ Բանն այն է, որ աղջկա ընտանիքի անդամները, հատկապես շնամարտերով զբաղվող հայրը, դեմ է դստեր երազանքին։ Արդյո՞ք Կարինեն անասնաբույժ կդառնա, թե՞ զոհ

Մասնագիտությունը, որը թույլ է տալիս քեզ զգալ հոլիվուդյան ֆիլմում կամ մարմնավորել սիրածդ անիմացիայի հերոսին՝ շատերիս երազանքն է դեռ մանկուց։ Արաքսյա Մելիքյան բավական վաղուց է իր երազանքն իրականություն դարձրել, որում շատ է օգնել իր ավելի քան 20 տարվա դերասանական փորձը՝ թատրոն, կինո, հեռուստատեսություն։

Բացի «ինչ է դա, ինչ անել-չանելու» կարգի հարցերից անրադարձել ենք նաև «դուբլյաժ» կոչվածի հայաստանյան պրակտիկային, քանի որ ասում են՝ նոր ձայների հանդեպ ստուդիաները փակ են։ Ի՞նչ կարծիք ունի այս ամենի մասին իմ հյուրը՝ կլսե՛ս նոր էպիզոդում։

Ի՞նչ ես անում, երբ տխրում ես։ Ի՞նչ ես զգում բացի տխրությունից, ի՞նչ պատկերներ ես տեսնում այդ պահին։ Մտածե՞լ ես, թե որն է տխուր զգացմունքներից ազատվելու հիմնական միջոցը։ Այս հարցերին իր առաջին անիմացիոն ֆիլմում պատասխանել է մանկական գրքերի հեղինակ, նկարազարդող, տատու արտիստ և արդեն անիմատոր Լիլիթ Ալթունյանը։

«Երբ ես տխուր եմ» հեղինակային ֆիլմը Հայաստան-Ֆրանսիա համատեղ արտադրություն է, ցուցադրվել է ավելի քան 50 փառատոններում, հաղթել բազմաթիվ մրցանակներ՝ լինելով իր ժանրի բացառիկներից մեկը Հայաստանում։