กว่า 3 ทศวรรษแล้วกับสิ่งที่เรียกว่า "รถโดยสารประจำทาง" หรือ "รถเมล์" ยังคงมีอยู่ให้เราได้ใช้บริการ และไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าจะไม่มีใครไม่เคยใช้บริการเจ้าสิ่งนี้ และนี่คือเรื่องราวของส่วนหนึ่งแห่งทศวรรษของผู้ที่ใช้บริการมัน ทุกการยื่นมือโบก ทุกการขับซิ่งยิ่งกว่าโดมินิค ทอร์เร็ตโต ทุกความผิดหวังที่รถเมล์ไม่ยอมจอด ทุกการรอคอยรถเมล์ 2 ชั่วโมง และนี่เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น

"อยุธยา เมืองเก่าของเราแต่ก่อน"

นี่คงเป็นท่อนเพลงติดหูที่ใคร ๆ ก็คงเคยได้ยินกัน แต่ในวันนี้ผมคงจะไม่ได้มาร้องเพลงอะไร

เมื่อปีใหม่ที่ผ่านมานับตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้ก็ครึ่งปี มันไม่ใช่วันวานที่น่าคิดถึงแต่จริง ๆ แล้วมันคือการดองงานมากกว่า เรื่องของเรื่องก็คือเมื่อปีใหม่ผมได้มีโอกาสแวะเวียนไปเยี่ยมเพื่อนของคุณป้าซึ่งสนิทกันมาก (แล้วผมก็รู้จักท่านด้วย) ที่จังหวัดอยุธยา ผมกับน้อง ๆ จึงได้ถือโอกาสจัด 1 Day Trip ซึ่งเป็น Trip ที่ไม่เป็นไปตามคาดคิดเหมือนที่เจอมาทั้งชีวิตของผม

ก่อนที่จะไปที่ที่ผมวางแผนไว้ ผมก็ได้ไปที่ไม่ได้คิดว่าจะต้องไปมาก่อน มันเป็นวัด ๆ นึงที่ไม่ได้พิเศษอะไร แต่เข้าไปแล้วก็ต้องประหลาดใจเมื่อผมเห็นรูปหล่อขี้ผึ้งของพระองค์หนึ่ง และการทำบุญสังฆทานผ่านวิดีโอ!?

หลังจากนั้นผมก็ได้เดินทางไปที่ที่ผมวางแผนไว้ โดยหลังจากที่ผมได้ผ่านการเดินหลงทาง และสายตาที่ผิดหวังในตัวของพี่ชายอย่างหาที่สุดไม่ได้ สุดท้ายผมก็ไปถึงจุดหมายที่ผมต้องการจะไป และผมก็ได้พบเจอกับร่องรอยในอดีต ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม รวมถึงความเป็นอยู่ การใช้ชีวิต วงเวียนแห่งการเกิด แก่ เจ็บ ตาย ในอดีตที่ในวันนี้หลงเหลือไว้ให้คนรุ่นหลังได้ประสบพบเจอ

เมื่อผมและเพื่อน ได้มาเจอร้านเบอร์เกอร์แบบที่ไม่ได้ตั้งใจที่จะเจอ และนี่คือพรหมลิขิตแห่งเนื้อและเบียร์แบบไม่มีสปอนเซอร์เข้าใน

#ก็มันเรื่องของผม ตอนที่ 4 - ลองชิมที่ Jim's ฺBurger

เมื่อผมและเพื่อนๆ ค้นพบเมืองปริศนาที่เต็มไปด้วยไม้ และร้านก๋วยเตี๋ยวที่เราต้องนั่งห้อยขา และนี่คือประสบการณ์ของพวกผมใน

#ก็มันเรื่องของผม ตอนที่ 2 - เมืองไม้และห้อยขา

เมื่อผมและเพื่อน ๆ เกิดอยากลองกินอาหารอินเดียขึ้นมา และนี่คือประสบการณ์ของพวกผม

เมื่อวันที่ควรจะเป็นจุดเริ่มต้นของ "ก็มันเรื่องของผม" และควรจะเป็นวันที่สดใสราบรื่น ได้พังทลายลงแบบไม่มีทางย้อนกลับไปได้ และนี่่คือเรื่องราวของ

#ก็มันเรื่องของผม ตอนที่ 0 - เรื่องก่อนที่จะเล่าเรื่อง