[ΚΥΜΑ ζωής] Επεισοδιακές επικοινωνίες...

Γιατί η ερώτηση "τι έχεις;" η απάντηση "τίποτα..." με τα αποσιωπητικά, μοιάζει τόσο απειλητική;

H επικοινωνία, δεν είναι αυτονόητη;  Μπορώ να επικοινωνώ διαφορετικά, ώστε να έχω καλύτερη εμπειρία από τις συναναστροφές μου;

Το άρθρο διαβάζεται και εδώ: https://www.kymazois.gr/post/aposiopitika-aghos

Πριν χρόνια ήμουν σε μια σχέση που πλέον θα την χαρακτήριζα κακοποιητική. Όχι γιατί υπήρχε σωματική βία, αλλά γιατί ήταν τόσο τοξική που πραγματικά στιγμάτισε εκείνη την εποχή για μένα. Φυσικά τότε σκεφτόμουν πως "ε, έτσι είναι οι σχέσεις...". Αν και αυτό ήξερα από τους γύρω μου, κάτι μέσα μου δεν ταίριαζε.

(...)

Σε μία από τις πολλές μας διενέξεις θυμάμαι να της λέω "Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε εδώ και δυο ώρες και να μην καταλαβαινόμαστε! Έχουμε σοβαρό πρόβλημα επικοινωνίας!" και η απάντησή της ήταν "ΤΙ;;; Εγώ δεν επικοινωνώ; ΕΣΥ δεν επικοινωνείς!".

https://www.kymazois.gr/post/ego-den-epikoino

Πόση βία ασκώ στον εαυτό μου με τη σιωπή;

εν είναι λίγες οι φορές που κάποιοι από εμάς -και ξέρετε ποιοί ΔΕΝ είστε- προτιμάμε την σιωπή ενώ ξέρουμε πως πρέπει να πούμε κάτι. Είναι συχνές οι περιστάσεις που ο φόβος μη πούμε κάτι και παρεξηγηθούμε, κάτι που ίσως μας κάνει ευάλωτους, μας κατακλύζει μέσα στη σιωπή ή δημιουργούμε "θόρυβο" ασχολούμενοι με άλλα θέματα. Είναι άλλες οι φορές όπου πιστεύουμε πως "κάποια πράγματα δεν θα πρέπει να ειπωθούν" όχι γιατί εμείς, μέσα μας το έχουμε συνειδητά αποφασίσει, αλλά διότι... Εμ... διότι... τι; ...

https://www.kymazois.gr/post/o-fovos-sti-siopi

https://www.kymazois.gr/we-blog

Υπάρχει ένα γνωμικό που λέει πως δεν θα προλάβουμε ποτέ να έχουμε αρκετό χρόνο για όσα χρειάζεται να κάνουμε, όμως θα υπάρχει πάντοτε χρόνος για το αμέσως επόμενο σημαντικό που πρέπει να γίνει.

Όσοι με γνωρίζουν, για πολλά χρόνια με είχαν κατανεμημένο στα κουτάκια του μυαλού τους ως "κομπιουτεράς",(...) Ακόμα μου τηλεφωνούν φίλοι, οικογένεια, γνωστοί να με ρωτήσουν "τι σημαίνει αυτό που τους έβγαλε στην οθόνη" και "πως μπορούν να κάνουν το τάδε" στην ηλεκτρονική συσκευή τους. Είναι λίγο σαν να λες σε μια μάζωξη πως είσαι γιατρός. Πάντα θα βρεθεί κάποιος να σε ρωτήσει "για το εξάνθημα που έβγαλε εδώ να" ακόμα κι αν είσαι οφθαλμίατρος.

Ήταν κάποτε τρία γουρουνάκια που έκαναν παρέα συχνά, σε ένα ακριβό καφέ. Ήταν και τα τρία λειτουργικά και σε γενικές γραμμές έλεγαν στις συναντήσεις τους πως ήταν οκ με τη ζωή τους. Ήταν φίλοι που βρισκόντουσαν κάποιες χαλαρές Κυριακές, όταν ο καιρός και οι δουλειές επέτρεπαν.

Τα τρία γουρουνάκια του παρόντος μπορεί να μην έχουν τον κακό Λύκο ως εχθρό, έχουν όμως έναν γνωστό εχθρό της καθημερινότητας: Το άγχος.

Μπορείτε να διαβάσετε και το κείμενο στο ΚΥΜΑ ζωής

"Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;"

"Δεν στολίστηκα για σένα! Το έκανα για μένα!"

"Μου πάει αυτό που φόρεσα;"

"Πρέπει να πήρα κιλά στις γιορτές. Με παχαίνει αυτό"

Ερωτήσεις και δηλώσεις που έχουν να κάνουν με την εικόνα μας.

Υπό ποιες προϋποθέσεις είμαστε ποθητές/ποθητοί; Τι σημαίνει;

Μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο και στο ΚΥΜΑ ζωής

Σήμερα το πρωί άνοιξα “τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης” και ανακάλυψα πως ήταν τα γενέθλια μιας φίλης, που τύχαινε να είναι και μακρινή συγγενής. Ξεκινώντας για να γράψω κι εγώ στο ευχολόγιό της, κάτω από κι άλλο κόσμο που με είχε προλάβει και βάζοντας μια νοητική υπενθύμιση “ίσως να την πάρω και ένα τηλέφωνο αργότερα”, ανακάλυψα πως είχε πεθάνει 6 μήνες πριν(!).

Μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο στο ΚΥΜΑ ζωής

Το 2008 δούλευα και εργαζόμουν στην Πράγα για μια πολυεθνική, πωλήσεις για την ελληνική τοπική αυτοδιοίκηση... Είχα μόλις τελειώσει μια εκπαίδευση "αυτοδιαχείρισης" για θέματα πωλήσεων και τηλε-εργασίας. Είχα επίσης κάνει και μια ακόμα πιο "δυνατή" και πανάκριβη εκπαίδευση σε ένα άλλο πιο εντατικό σετ 2 εβδομάδων, εσώκλειστος. Παρουσιάσεις, βιωματικά, παραδείγματα, ασκήσεις, τεστ κλπ, όλα με τον σκοπό να μπορώ να διαχειριστώ πίεση και άγχος, χρόνο και αποφάσεις, προτεραιότητες. Στο τέλος των εκπαιδεύσεων έτυχε και μου έκαναν ένα τεστ άγχους. Έλεγαν πως μέχρι 200-300 πόντους ήμουν καλά. Από 300 και πάνω θα έπρεπε να προσέξω και να κάνω κάτι για να με φροντίσω. Εγώ στο τεστ αυτό έβγαλα 1836 (!). [και έχω κρατήσει το χαρτί για να το θυμάμαι μέχρι σήμερα]

Μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο και στο ΚΥΜΑ ζωής