Als ik een doel heb, bijvoorbeeld naar een winkel gaan, dan wandel ik daar naartoe zonder stil te staan. Kinderen doen dat heel anders. Ten eerste ervaren zij dat doel niet, ze kijken niet vooruit naar die winkel. En ten tweede staan ze wel stil. In het nu. Met alles wat er op hun pad komt. Ze zien vogels, bloemen, andere dieren, tuinen, en nog veel meer. Daar staan ze bij stil, letterlijk, om te kijken en misschien wel vragen te stellen. Ken je dat, dat je dan ongeduldig wordt en wilt doorlopen? Ik luister steeds vaker naar de wijsheid van mijn kinderen: de verwondering, de vertraging, het stil staan, het niet recht op een doel afgaan maar oog hebben voor wat er onderweg gebeurt. Welke wijsheid leer jij van kinderen? Laat het me weten via www.loesvriens.nl