W odpowiedzi na wątpliwości, o co chodzi z tym Marshalla "Nie rób niczego, co nie jest zabawą".

Co w myśleniu o granicach, stawianiu, naruszaniu, przekraczamy wspiera, a co nie, budowanie relacji opartej na bliskości i zaufaniu. Dziękuję, za Wasz wkład - wasze komentarze wniosły dużo w moje patrzenie na granice. I były tańce na początek:) Także 4 pierwsze minuty to rozruch.

Najważniejsze z czym zostaję po tym spotkaniu z Wami to:

- granica wynikają z potrzeb. One są we mnie, są mną. Myślę o tym jak o zbiorniku np. paliwa i tym paliwem są potrzeby, a tym zbiorkiem z granicami ja. Jak zaspokajam potrzebę snu (bez względu na to jaki sposób/jaką strategię na to wybiorę - w łóżku, na materacu, u siebie, w hotelu, na hamaku, w pociągu), czy inne jak bycia w kontakcie, współzależności, otuchy to pojadę, bo będę miała paliwo. Jak w zbiorniku moje czujniki (emocje) zauważą, że zbliżam się do dna (granicy) to też zmobilizują mnie to działania, by znaleźć sposób i sobie dolać paliwa. Jakby tego zbiornika nie było, z jego granicami, to nie byłoby do czego nalewać.

- z morzem jako metaforą granic - "W jednej sekundzie woda jest tu, za chwilę tam, w czasie sztormu zjada plażę a potem znów bardzo się cofa..." Łączy mi się ze znajomością siebie, kiedy u mnie jest przypływ, kiedy odpływ, jak mam kiedy rzeka wpływa do mnie jak jestem oceanem, a jak jest, kiedy ja łączę się z jakąś inną wodą. Że granice to nie jest mur, ściana, tylko coś żywego, zmiennego i stałego jednocześnie, z racji tego, że jest.

- jak myślę o tym, że ktoś narusza, przekracza moje granice to trudno jest mi komunikować się z miejsca "ja jestem ok, ty jesteś ok". Bardziej wspiera mnie, kiedy myślę o tym, jak o spotkaniu potrzeb, które szukają najbardziej sensownych strategii na zadbanie - ja o siebie, Ty o siebie. I że rozmowa jest kluczem do znalezienia tych strategii

- że jest tak, że gdzieś się kończę i za ten kawałek biorę odpowiedzialność i tylko na ten kawałek całego świata mam wpływ poprzez swoje wybory. 

- że ograniczenia, niedoskonałości są naturalne, a moje zasoby nie są niewyczerpywalne i to motywuje mnie do działania, albo odpoczywania.

Dziś o tym, jak na przebieg konfliktu wpływać może świadomość tego gdzie jestem w procesie komunikacji, to znaczy:

- czy wyrażam siebie czy słucham

- czy jest przestrzeń na słuchanie się czy dwie osoby wyrażają się jednocześnie

- czy jestem w zielonej, czerwonej, czy niebieskiej strefie ( było o tym na poprzednim łyku empatii)

- w jakiej strefie jest osoba, z którą jestem w konflikcie

- czy jestem w miejscu: ja jestem Ok z moimi potrzebami i Ty jesteś Ok ze swoimi potrzebami

- czy wszyscy bierzemy udział komunikacji dobrowolnie

Jest o modelu stref, który opracował Daniel Siegel i opisał w książce "Yes Brain", polska wersja "Mózg na tak". Mówię o strefie:

zielonej - kiedy mózg jest zintegrowany

czerwonej - kiedy jesteśmy w reakcji atak/ucieczka

niebieskiej - kiedy jesteśmy w zamrożeniu

Opowiadałam tez o rocznym kursie mediacji, który skończyłam - dla zainteresowanych tu link - http://www.mediateyourlife.pl

Było też o najnowszej książce Agnieszki Stein - Nowe wychowanie seksualne, którą bardzo polecam. Jest tam dużo o Porozumieniu bez przemocy i cała jest napisana takim językiem, jaki tu, w tej grupie ćwiczymy i praktykujemy.

Przyglądałyśmy się przekonaniom, które utrudniają nam bycie w konflikcie i w kontakcie jednocześnie. Te przekonania to:

- konflikt jest czymś złym, to wręcz koniec świata, koniec relacji

- można mieć albo rację, albo relację

- w konflikcie możliwy jest tylko jeden wygrany, liczy się albo moja racja, albo tej drugiej strony,

- trzeba być silnym, by wygrać konflikt

- konflikt powoduje cierpienie, ból i to jest złe

- konflikt jest czymś dziecinnym

- konfliktów, kłótni w prawidłowym i dobrym związku czy innej relacji nie powinno być.

Mówiłam o przekonaniach, które są wspierające, kiedy jesteśmy w konflikcie:

- konflikt jest czymś naturalnym, jest naturalną częścią życia,

- konflikt to szansa poznania siebie nawzajem, tego co jest ważne dla mnie i tego, co ważne dla drugiej strony, co się lubi, a czego nie, jest szansą na pokazanie i poznanie granic

- ludzie nie działają przeciwko sobie, a dla swoich potrzeb

- każda krytyka, osąd, atak to tragiczny wyraz niezaspokojonych potrzeb

Jak się zatrzymać, po co to robić i o tym, że trudne emocje nie są złe.

Odmawianie, czyli o naszym NIE i o przyjmowaniu odmowy.

Empatia dla siebie. czyli dbanie o siebie i swoje potrzeby.