കൊരിന്തിലെ സഭയിലെ ചിലർ പൗലോസിന്റെ അപ്പോസ്‌തലത്വത്തെ ആക്രമിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു, മറ്റുള്ളവർ അവന്റെ സംസാരശേഷിയെ വിമർശിച്ചു, മറ്റുചിലർ അയാൾക്ക് മനസ്സില്ലാതായി. 2 കൊരിന്ത്യരിൽ, പൗലോസ് ഒരു അപ്പോസ്തലൻ എന്ന നിലയിലുള്ള തന്റെ യോഗ്യതയെയും തന്റെ ശുശ്രൂഷയുടെ സ്വഭാവത്തെയും ന്യായീകരിച്ചു. ദൈവത്തിന്റെ ആശ്വാസത്തിന്റെ ശുശ്രൂഷകരാകാൻ നമ്മെ യോഗ്യരാക്കാൻ സുവിശേഷത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള കഷ്ടപ്പാടുകൾ എങ്ങനെ ഉപയോഗിക്കാമെന്ന് അദ്ദേഹം വിശദീകരിച്ചു. തന്റെ ജീവിതവും ശുശ്രൂഷയും അനുരഞ്ജനത്തിന്റേതാണെന്നും ആളുകളെ ദൈവവുമായുള്ള കൂട്ടായ്മയിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ടുവരുന്നതിനുവേണ്ടിയാണെന്നും പോൾ പറഞ്ഞു.

സഭയിലെ പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് പൗലോസ് നിരവധി പരിഹാരങ്ങൾ വാഗ്ദാനം ചെയ്തു, എന്നാൽ ക്രിസ്ത്യാനികൾക്ക് അഭിമുഖീകരിക്കാൻ കഴിയുന്ന എല്ലാ ആത്മീയ പ്രശ്നങ്ങളിലും പ്രയോഗിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരു പരിഹാരം അദ്ദേഹം വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. അതിനുള്ള പരിഹാരം അഗാപെ സ്നേഹമാണ്, ദൈവം നമ്മെ സ്നേഹിക്കുന്ന രീതിയും നാം മറ്റുള്ളവരെ സ്നേഹിക്കുന്ന രീതിയുമാണ്. 15-ാം അധ്യായത്തിൽ, യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ പുനരുത്ഥാനം സുവിശേഷത്തിന്റെ ഒരു സുപ്രധാന ഭാഗമാണെന്നും നമ്മുടെ മുഴുവൻ ക്രിസ്ത്യൻ വിശ്വാസ വ്യവസ്ഥയുടെ അടിത്തറയാണെന്നും പൗലോസ് പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു. എന്തെന്നാൽ, പുനരുത്ഥാനം ഇല്ലെങ്കിൽ, നാം ഏറ്റവും ദയനീയരായിരിക്കും.

12-ാം അധ്യായത്തിൽ നമുക്ക് വിപരീതവും എന്നാൽ പരസ്പര പൂരകവുമായ തത്വങ്ങളുണ്ട്: പ്രതിഭാധനരായ വിശ്വാസികളുടെ വൈവിധ്യവും ഒരു പ്രാദേശിക സഭയിലെ എല്ലാ പ്രതിഭാധനരായ വിശുദ്ധരുടെയും ആവശ്യമായ ഐക്യവും. പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിൽ, ക്രിസ്തുവിന്റെ ശരീരത്തിന്റെ വിഭജനത്തിനല്ല, മറിച്ച് അതിന്റെ നവീകരണത്തിനാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. 14-ാം അദ്ധ്യായം ഒരു സഭ ഒരു സമ്മാനത്തെ മറ്റൊന്നിന് മുകളിൽ ഉയർത്തുമ്പോൾ എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് കാണിക്കുന്നു, പ്രത്യേകിച്ചും ഭാഷകളുടെ വരം.

സഭയിലെ പ്രയാസകരമായ വിഷയങ്ങളെക്കുറിച്ചും ആ വിഷയങ്ങളിൽ ക്രിസ്ത്യൻ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ തത്ത്വങ്ങൾ എങ്ങനെ പ്രയോഗിക്കാമെന്നും പൗലോസ് നിർദ്ദേശങ്ങൾ നൽകുന്നു: വിഗ്രഹങ്ങൾക്ക് അർപ്പിക്കുന്ന ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത് എങ്ങനെ, കർത്താവിന്റെ അത്താഴം എങ്ങനെ ആചരിക്കാം, ശക്തരായവർ വിശ്വാസത്തിൽ ദുർബലരായവരെ എങ്ങനെ പരിഗണിക്കണം. . എന്താണ് ശരിയോ തെറ്റോ എന്നതല്ല, ദൈവത്തെ മഹത്വപ്പെടുത്തുന്നതെന്താണ്, മറ്റുള്ളവരുടെ രക്ഷയിലേക്ക് നയിക്കുന്നതെന്താണ്, മറ്റുള്ളവർക്ക് എന്ത് പ്രയോജനം ചെയ്യുന്നു എന്നതാണ് വിഷയം. ഈ തത്ത്വങ്ങൾ സ്നേഹത്തിൽ പ്രകടിപ്പിക്കണമെന്ന് പൗലോസ് പിന്നീട് പറയും.

ബൈബിളിലെ വിവാഹ അധ്യായം എന്നാണ് ഒന്നാം കൊരിന്ത്യർ 7 അറിയപ്പെടുന്നത്. വിവാഹം, അവിവാഹിതത, വിവാഹമോചനം, പുനർവിവാഹം, വിവാഹത്തിനുള്ളിലെ ശാരീരിക ബന്ധങ്ങൾ എന്നിവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട നിരവധി ചോദ്യങ്ങൾ ഇത് അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നു. വിവാഹത്തിനായുള്ള ദൈവത്തിന്റെ പദ്ധതിയും പ്രശ്‌നസാഹചര്യങ്ങളും ഇവിടെ നാം കണ്ടെത്തുന്നു. രണ്ട് വിശ്വാസികൾ വിവാഹത്തിൽ ഒരുമിച്ചു ചേരുമ്പോൾ, അവർ തങ്ങളുടെ ജീവിതം പരസ്പരം സമർപ്പിക്കുന്നു, കാരണം ദൈവം അവരെ ഒരുമിച്ച് ചേർത്തുവെന്നും ഒരുമിച്ച് ജീവിക്കാൻ അവന്റെ കൃപയിൽ ആശ്രയിക്കണമെന്നും അവർ വിശ്വസിക്കുന്നു.

ഒരു മനുഷ്യന്റെ ഹൃദയം പലപ്പോഴും അവന്റെ സ്വന്തം അറിവിനേക്കാൾ ആഴമുള്ളതായതിനാൽ, മനുഷ്യഹൃദയങ്ങളുടെ ന്യായവിധി ദൈവത്തിന് വിട്ടുകൊടുക്കണമെന്ന് പൗലോസ് പഠിപ്പിച്ചു. നാം ഒരിക്കലും മറ്റൊരാളെ വിധിക്കരുതെന്നല്ല ബൈബിൾ പഠിപ്പിക്കുന്നത്, മറിച്ച് ആദ്യം സ്വയം വിധിക്കാനാണ്, കാരണം ചിലപ്പോൾ അവരുടെ പാപത്തിൽ ഉറച്ചുനിൽക്കുന്നവരെക്കുറിച്ച് ന്യായവിധി നടത്തേണ്ടത് ആവശ്യമാണ്. കർത്താവിനോടും ക്രിസ്തുവിന്റെ ശരീരത്തോടുമുള്ള കൂട്ടായ്മ പുനഃസ്ഥാപിക്കുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ അവരെ അഭിമുഖീകരിക്കാനുള്ള നമ്മുടെ ലക്ഷ്യം എപ്പോഴും സ്നേഹമായിരിക്കണം.

വിഭജനത്തിന്റെ പ്രശ്നമാണ് പൗലോസ് ആദ്യം അഭിസംബോധന ചെയ്തത്; അവർ പിന്തുടരുന്ന നേതാക്കളെ ചൊല്ലി വിശ്വാസികൾ ഭിന്നിച്ചു. മനുഷ്യ നേതാക്കളെയല്ല, ക്രിസ്തുവിനെയാണ് നാം അനുഗമിക്കേണ്ടത് എന്നതായിരുന്നു പൗലോസിന്റെ സന്ദേശം. ദൈവത്തിന്റെ ആത്മാവ് മാത്രമാണ് മനുഷ്യനെ ആത്മീയ കാര്യങ്ങൾ പഠിപ്പിക്കുന്നതെന്ന് പൗലോസ് പഠിപ്പിച്ചു. നമ്മുടെ കണ്ണുകളിലൂടെയോ ചെവികളിലൂടെയോ ഹൃദയത്തിലൂടെയോ നമുക്ക് ആത്മീയ സത്യം പഠിക്കാൻ കഴിയില്ല. ദൈവത്തിന്റെ ചിന്തകളെ അറിയാനും മനസ്സിലാക്കാനുമുള്ള കഴിവ് നൽകുന്ന പരിശുദ്ധാത്മാവിലൂടെ നാം ആത്മീയ സത്യം പഠിക്കണം.

കൊരിന്ത്യർക്കുള്ള പൗലോസിന്റെ ആദ്യത്തെ ഇടയലേഖനം, പ്രശ്‌നങ്ങൾ പരിഹരിക്കുന്നതിനും വിശ്വാസികളെ അവരുടെയും നമ്മുടെയും വിശ്വാസത്തിൽ പ്രബോധിപ്പിക്കുന്നതിനും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിനുമായി അദ്ദേഹത്തിന് നന്നായി അറിയാവുന്ന ഒരു സഭയ്ക്കാണ് എഴുതിയത്. ആദ്യ പതിനൊന്ന് അധ്യായങ്ങളിൽ, വ്യക്തിപരമായും ഒരു സഭ എന്ന നിലയിലും ആത്മീയ വളർച്ചയെയും സാക്ഷ്യത്തെയും തടയുന്ന സഭയ്ക്കുള്ളിലെ പ്രത്യേക പ്രശ്നങ്ങളെ പൗലോസ് അഭിസംബോധന ചെയ്തു. സഭയുടെ അന്നും ഇന്നും നമ്മുടെ സഭകളിലെ പ്രശ്‌നങ്ങൾക്ക് പരിഹാരം നൽകുന്ന ക്രിയാത്മകമായ ഭാഗമാണ് അവസാനത്തെ നാല് അധ്യായങ്ങൾ.

റോമാക്കാർ, 12-16 അധ്യായങ്ങളിൽ, ദൈവം, സഭ, മറ്റ് വിശ്വാസികൾ, ഗവൺമെന്റ്, ലോകം, നമ്മോടുമുള്ള ബന്ധത്തിൽ താൻ പങ്കിട്ട സത്യങ്ങളുടെ പ്രായോഗിക പ്രയോഗത്തെ പൗലോസ് ഊന്നിപ്പറയുന്നു. പൗലോസ് പ്രത്യേകം അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നു: ആതിഥ്യമര്യാദ, ശുശ്രൂഷ, വിനയം, ക്ഷമ, പ്രാർത്ഥന, ബഹുമാനം, ഒരു ഉദാഹരണം, ജീവിതത്തിന്റെ ചാരനിറത്തിലുള്ള മേഖലകൾ, അഭിപ്രായവ്യത്യാസങ്ങളോട് നമ്മൾ എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കണം എന്ന് നിർണ്ണയിക്കാൻ സ്നേഹത്തെ എങ്ങനെ അനുവദിക്കണം. പൗലോസ് തന്റെ പ്രാഥമിക ലക്ഷ്യത്തോടെ അവസാനിക്കുന്നു: യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ സുവിശേഷവുമായി ലോകത്തെത്തുക.

റോമർ 9 മുതൽ 11 വരെയുള്ള അധ്യായങ്ങളിൽ, നമുക്ക് ഒരിക്കലും പൂർണ്ണമായി മനസ്സിലാകാത്ത വളരെ ആഴത്തിലുള്ള സത്യങ്ങൾ പൗലോസ് കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നു, അതായത് തിരഞ്ഞെടുപ്പിന്റെയും ദൈവത്തിന്റെ പരമാധികാരത്തിന്റെയും സിദ്ധാന്തം. റോമർ 8:28-ൽ, എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും, തിന്മയിൽപ്പോലും, ദൈവത്തിന്റെ ന്യായവിധിയിൽ നമുക്ക് വിശ്വസിക്കാമെന്ന് നാം മനസ്സിലാക്കുന്നു, കാരണം ആത്യന്തികമായി അതിൽ നിന്ന് നല്ലത് വരുമെന്ന് അവൻ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു. നമ്മുടെ ഇഷ്ടം ദൈവത്തിന് സമർപ്പിക്കുന്നത് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിനായുള്ള അവന്റെ പൂർണമായ ഇഷ്ടം വെളിപ്പെടുത്താൻ അവനെ അനുവദിക്കുന്നു. നാം ദൈവത്തെ അനുസരിക്കുമ്പോൾ, നമ്മുടെ ജീവിതത്തോടുള്ള അവന്റെ ഇഷ്ടം കൂടുതൽ കാണിക്കുന്നതിൽ അവൻ സന്തോഷിക്കുന്നു.