Myślisz, że nie uległam korona-stresowi ? Oczywiście, że tak, bo to naturalna reakcja na zagrożenie.
Dziś mija trzeci tydzień stanu zagrożenia epidemiologicznego i nadal nie widać daty zakończenia. Każdy człowiek inaczej reaguje na stres, stajemy się nerwowi, agresywni i zmęczeni.
Tym razem wszyscy bez względu na wiek i płeć bierzemy udział w chorobie, która ogarnęła całe społeczeństwo. Oprócz korona - wirusa istnieje jeszcze drugi podobny, jest nim korona–lęk.
12 marca br. odpalił w nas społeczny instynkt samozachowawczy. Zawsze się tak dzieje, gdy pojawiaja się określony bodźiec, który wywołuje działania konieczne do przetrwania życia.
Ja niezwłocznie po otrzymaniu informacji o zagrożeniu, powiadomiłam bliskich i zakupiłam niezbędne produkty na czas kryzysu.
Przez minione 3 tygodnie doświadczałam intensywnych przeżyć, byłam przerażona, płakałam ze smutku, współczułam chorym, ciskałam gniewem, czułam bezsilność i byłam wyczerpana. Ostatecznie wyciszyłam się i znalazłam oparcie w sobie, by móc normalnie pracować i funkcjonować. Bardzo trudno jest znaleźć bezpieczną przystań w sobie, gdyż bez przerwy jesteśmy bombardowanym zatrważającymi informacjami. Konieczne staje się odzyskanie równowagi psychicznnej i co najważniejsze, jest to możliwe.
Ja świadomie podjęłam walkę aby uzyskać spokój ducha i przełamać własny lęk. Ty też musisz to zrobić, bo jeśli tego nie zrobisz, to strach bezlitośnie Ciebie pochłonie. Po prostu nie ma innego wyjścia, trzeba spojrzeć lękowi w oczy i oswoić się z nim, aby móc krok po kroku zmniejszać jego natężenie i jego niszczące oddziaływanie na organizm. Jest wiele sposobów walki z korona-stresem, ale najważniejszym w tej walce o siebie jest samodyscyplina i determinacja. Nie możesz zejść z obranej drogi i musisz konsekwentnie realizować swój osobisty program antystresowy. Jeśli lęk znów Cię zdominuje, to łatwiej będzie Ci odzyskać równowagę psychiczną mając osobiste doświadczenie przeciwdziałania stresowi.
Reasumując, chcę zaznaczyć, że ja, Ty i my wszyscy, stoimy przed dużym wyzwaniem przez kolejne dni i tygodnie, a może miesiące. Jest to walka o siebie, walka o spokój ducha, zdrowie fizyczne i kondycję psychiczną. Ta walka jest nierówna, ponieważ informacje są zafałszowane i niejednoznaczne. Jednocześnie restrykcje nałożone przez władzę na społeczeństwo bardzo boleśnie odczuwają zarówno dzieci jak i dorośli, pracujący i bezrobotni, a to obniża odporność organizmu i prowadzi do choroby.
Musimy wzajemnie się wspierać i być elastyczni, musimy szukać rozwiązań na trudne problemy. Każdy człowiek może być pomocny dla innego słowem i czynem. Okazujmy pomoc i prośmy o pomoc wtedy, gdy skala trudności przerasta nasze możliwości. Trzeba przeżyć ten kryzys.
Jeśli chcesz stworzyć własny program antystresowy i nie wiesz jak sobie z tym poradzić, to możemy go zrobić razem podczas sesji coachingu. Tymczasem pozdrawiam serdecznie i do usłyszenia. Małgorzata Stanberg - coach.
