เพราะว่าเดือนตุลาคมมีวันสำคัญที่ว่าด้วยการต่อสู้ทั้ง 14 ตุลา 16, 6 ตุลา 19 เราเลยอยากชวนมาคุยเรื่องประวัติศาสตร์การต่อสู้ของประชาชนในไทยที่แทบไม่อยู่ในหนังกระแสหลักเรื่องไหนเลย และมีหนังเรื่องไหนอีกบ้างที่ว่าด้วยเรื่องราวของผู้คนเหล่านี้ ทั้ง 14 ตุลา สงครามประชาชน (2001), เชือดก่อนชิม (2009), มหา'ลัยสยองขวัญ (2009) และ ดาวคะนอง (2016) ที่ทั้งเล่าถึงเหตุการณ์เหล่านี้อย่างตรงไปตรงมาและซุกซ่อนไว้แนบเนียนจนอาจไม่ทันสังเกต!

แวดวงหนังไทยน่าสนใจมากจริงๆ เพราะล่าสุดค่าย GDH เพิ่งประกาศ #GDH2021LineUp หนังไทยที่จ่อเข้าฉายปีหน้า เราเลยอยากมาคุยว่าเอ้ มีหนังเรื่องไหนที่เรารอดูกันมั่งนะ พร้อมๆ กันกับการเคลื่อนไหวในโลกประชาธิปไตย ที่คราวนี้ พี่ต้อม-ยุทธเลิศ เดินหน้า crowdfunding ระดมทุนที่ทำหนังประชาธิปไตย โดยคนประชาธิปไตย เพื่อชาวประชาธิปไตย!

ก็มีมไง!

สืบเนื่องจากการได้เห็นเยาวชนออกมาเคลื่อนไหว เรียกร้องสิทธิของตัวเองจนชวนหัวใจฟู ในทางกลับกัน ก็มีผู้ใหญ่ออกมาขัดขาว่าทำไมไม่กลับไปเรียน เป็นเด็กเป็นเล็ก ฯลฯ โดยไม่รู้ตัวเลยว่า หลายครั้งหลายหน ผู้ใหญ่อย่างเราๆ นี่แหละที่ไปทำร้ายคนที่อายุน้อยกว่า หรือมากกว่านั้น เราอาจไม่ทันได้คิดด้วยซ้ำว่าสมัยที่เรายังอายุเท่าพวกเขา เราก็เคยถูกทำร้ายมาเช่นกัน

#เด็กหนังกระโปก เลยหยิบเอาหนังผู้ใหญ่ทำร้ายเด็ก -ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ- มารวบรวมไว้ เพื่อจะได้บอกว่า จริงๆ แล้วการเป็นเด็กมันก็ไม่ได้ง่ายนะ (โว้ย)

บรรยากาศการเมืองเดือดดาล, ดราม่าของเพจ Man On Film ที่ทำให้แอดมินกำหมัดหัวอุ่นไปพักใหญ่ๆ, วิดีโอแม่กับม็อบ ตลอดจนมิวสิกวิดีโอชวนรักชาติ ทั้งหมดนี้มีจุดร่วมกันอย่างหนึ่งคือคำว่า "ความเห็นต่าง"

เห็นต่างกันคืออะไร แค่ไหนถึงจะเรียกได้ว่าเป็นความเห็นต่าง แล้วถ้าเราไม่เห็นด้วยกับอีกฝ่ายนี่มีสิทธิโต้แย้งในระดับไหน มันสามารถใช้มาเป็นเกราะในการป้องกันการถูกวิจารณ์ของตัวเองได้หรือเปล่า หรือคุณแม่ในวิดีโอแม่กับม็อบนี่ยอมรับความเห็นต่างของลูกที่กำลังจะไปลงถนนได้จริงไหม 

อีพีนี้เราอยากชวนมาคุยกันแบบขำๆ เพลินๆ (...เหรอ) ถึงประเด็นเหล่านี้ พร้อมรีวิวหนังสั้นแม่กับม็อบ, เอ็มวีชวนรักชาติแบบถึงพริกถึงขิงในฐานะเจ้าของภาษีจ้า

ในโลกคู่ขนานที่ไม่มีไวรัสระบาด ป่านนี้เราคงได้ดู Tenet (2020) หนังลำดับล่าสุดของเสด็จพ่อ คริสโตเฟอร์ โนแลน ไปแล้ว 

แต่ในเมื่อตอนนี้หนังโดนเลื่อนแล้วเลื่อนอีก หลายคนอาจคิดถึงหนังของโนแลนซึ่งเราก็เชื่อว่าคงไล่ดูกันครบหมดแล้ว เลยอยากแนะนำหนังที่มี 'กลิ่นอาย' ความเป็นโนแลนจางๆ ให้ชาวเราได้ตามไปหาดูกัน ไม่ว่าจะหนังของ เดอนีส์ วิลเนิฟ เรื่อยไปจนถึงอนิเมะสัญชาติญี่ปุ่นอย่าง Paprika (2006)!

#เด็กหนังกระโปก ชวนคุยเกี่ยวกับเหล่านักแสดงกับเสน่ห์พิเศษเฉพาะตัว ที่ทำให้พวกเขาเป็นที่รักแต่อีกด้านหนึ่งก็ดูเหมือนจะไม่ได้ 'สลัด' ความเป็นตัวเองออกไปจากบทบาท ซึ่งก็น่าสนใจว่าพวกเขาทำให้องค์ประกอบแสนเฉพาะตัวเหล่านี้ส่งเสริมให้หนังน่าดูหรือกลืนเป็นหนึ่งเดียวกับบทไปได้อย่างไร แถมหลายครั้งยังเจิดจ้าเฉิดฉายในกลายเป็นภาพจำของคนดูอีกต่างหาก

แน่นอน เราขอผายมือไปทาง เจฟฟ์ โกลด์บลูม ป๊ะป๋าซ่ากับกิริยาชม้อยชม้าย, คริสเตน สจวร์ต ที่ถูกแปะป้ายว่าเล่นได้แต่หน้าเดิมๆ... ซึ่งจริงหรือ?, อดัม แซนด์เลอร์ ที่เล่นบทบ๊องบวมมาทั้งชีวิตและระเบิดพลังกับบทดราม่าอย่างงดงามใน Uncut Gems (2019) ตลอดจนนักแสดงสายแอ็กชั่น ระเบิดพลังกันสุดขีดแบบ เดอะ ร็อค, วิน ดีเซล ฯลฯ ที่หลายเรื่องก็ใช้เสน่ห์เฉพาะตัวของพวกเขาเล่าเรื่องราวจนหนังน่าดูขึ้นตั้งเป็นกอง!

ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา มีการเคลื่อนไหวเรื่องการเมืองเพื่อเรียกร้องความเท่าเทียมและประชาธิปไตยเกิดขึ้นมากมายอย่างน่าชื่นใจ ทั้ง #เยาวชนปลดแอก #ม็อบไม่มุ้งมิ้งแต่ตุ้งติ้งค่ะคุณรัฐบาล และ #วิ่งกันนะแฮมทาโร่ พร้อมด้วยวัฒนธรรมป๊อปจากหนังมากมายที่กลายเป็นสื่อส่วนสำคัญ เราเลยอยากชวนคุยถึงประเด็นเหล่านี้พร้อมโยงกลับมายังเรื่องที่ว่า #ถ้าการเมืองดี มันจะส่งผลอย่างไรต่อวงการหนังไทยบ้างนะ

มาถึงเอพิโซดที่หัวข้อแมสมากๆ อย่าง 'อกหักนั้นควรดูหนังเรื่องไหน' ซึ่งคำตอบก็หลากหลายมากๆ ตั้งแต่ไม่ดูโว้ย ใครเค้าดูหนังตอนเฮิร์ต, ดูหนังรุนแรงหรือหนังเฮอร์เรอร์ดึงตัวเองออกจากความเศร้า ไปจนถึงดูหนังชาตินิยมเพราะแม้ไม่มีใครรักก็ยังมีชาติให้เรารัก (เหรอวะ) แต่แน่นอนที่สุดคือหนังที่ว่าด้วยความสัมพันธ์อันเปราะบาง นุ่มนวลและแหลกสลายของคู่รัก ซึ่งเราอยากชวนทุกคนมาฟังด้วยกันในเอพิโซดนี้จ้า

เราน่าจะมีผู้กำกับในดวงใจที่ไม่ว่าจะทำหนังมากี่เรื่องต่อกี่เรื่องก็ชวนกรี๊ดอยู่เสมอ แต่คงมีสักเรื่องแหละที่ดูแล้วรู้สึกว่า 'ผิดฟอร์ม' จังเลย และแม้มันจะไม่ได้ทำให้เราปลื้มคนทำหนังเหล่านั้นน้อยลง แต่การมาเล่าถึงหนังชวนเหวอของพวกเขาเหล่านี้ก็น่าสนใจอยู่ดีไม่ใช่เหรอ (・∀・)