Rozmawiam o truciznach z toksykologiem sądowym, profesorem Marcinem Zawadzkim. Czy trucizna, jeśli nie zabije człowieka, to go rzeczywiście wzmocni? Czy „pigułka gwałtu" może powstać przypadkiem w próbówce? Czy walka z dopalaczami to walka z hydrą, której po odrąbaniu jednej głowy wyrasta następna?

Jestem wierny pewnej tradycji. Każda moja powieść tuż po napisaniu trafia w ręce „tajnego redaktora" — Zbigniewa Kowerczyka. Ten przenikliwy tropiciel błędów wycina — jak literacki chirurg — wszelkie fabularne potknięcia i nieścisłości. Posłuchajmy, jak sobie poczynał z „Diabłem Stróżem".

Za miesiąc ukazuje się moja powieść o Mocku „Diabeł Stróż". Przed literackim eksploratorem Mikołajem Kołyszką stawiałem trudne wyzwania. Czy w latach 30. łatwo było adoptować dzieci? Czy bawiły się one pluszowymi zabawkami? W audycji poruszamy wiele kwestii i nie zdradzamy zbyt wiele — zapewniam.

Moim rozmówcą jest prof. Marcin Kadej, biolog, specjalizujący się w entomologii sądowej. Co mogą nam powiedzieć owady o miejscu zbrodni? Czy mogą nas doprowadzić do mordercy? Jak te małe stworzenia potrafią zadbać o swoje interesy? Po rozmowie z Marcinem życzliwiej patrzę na szerszenie czy rybiki cukrowe.

Czy stworzone przeze mnie fikcyjne zdarzenie kiedykolwiek później się urzeczywistniło? Zbiegów okoliczności, jak każdy, doświadczyłem w życiu wielu. Opowiadam o tych, które mają związek z moją pracą.

Pisanie retrokryminałów wymaga żmudnych poszukiwań. Przy pisaniu „Miasta szpiegów" zdawałem sobie różne pytania. Jak wyglądały ponure mordownie w gdańskim Nowym Porcie? Ile kosztowała paczka papierosów w Wolnym Mieście Gdańsku A. D. 1933? Jakim rozrywkom oddawano się w mieszczańskich tamże? Na te pytania (i na wiele innych) odpowiedział mi mój eksplorator Mikołaj Kołyszko. W niniejszej cyberaudycji rozmawiamy o tym, jak szukał on tych odpowiedzi, na jakie trudności natrafiał, do jakich trików się uciekał.

Wynalezienie szczepionki przeciwko tyfusowi plamistemu – ten tryumf polskiej nauki wzbudził zainteresowanie niemieckiej Abwehry. Genialny lwowski uczony, profesor Rudolf Weigl, znalazł się na celowniku niemieckich służb specjalnych. Broń biologiczna była bardzo pożądana przez III Rzeszę. Motyw ten został wykorzystany przeze mnie w "Mieście szpiegów".

Akcja mojej najnowszej powieści rozgrywa się we Lwowie i w Wolnym Mieście Gdańsku w roku 1933. Przedstawiam dwa fragmenty, które są reprezentatywne dla obu tych scenerii. Wybrałem te miejsca i te okoliczności, od których rozpoczynają się główne wątki narracyjne.

Po dojściu Hitlera do władzy Polacy w Wolnym Mieście Gdańsku stali się obywatelami drugiej kategorii. Byli atakowani i upokarzani przez bojówkarzy nazistowskich, nierzadko okrutnie i bestialsko. Na prowokacje niemieckie Warszawa nie reagowała. Polskim władzom do głowy nie przyszła żadna akcja odwetowa. W mojej najnowszej powieści pt. "Miasto szpiegów" służby specjalne II RP tracą jednak cierpliwość. Kapitan Żychoń i porucznik Popielski przystępują do brutalnych działań.

Służby specjalne w dwudziestoleciu międzywojennym nie przebierały w środkach. Porywanie agentów wrogiego wywiadu, by ich potem wymienić na swoich – aresztowanych już wcześniej przez przeciwników – to była częsta metoda działania. W "Mieście szpiegów" jest ona jedną z ważnych osi narracyjnych.