Het kasteel van Moerkerke is een kasteel met een rijke geschiedenis. Door de jaren heen bood het bescherming en werd het regelmatig geplunderd. Het was een zogenaamd mottenkasteel: als het Zwin onder water stond, kon men hier schuilen. Lodewijk Van Praet zou er zelfs het huwelijk tussen Margaretha van Male en Filips de Stoute bevorderd hebben.

Enkele decennia geleden kreeg het kasteel bijzondere bewoners: een gezin avonturiers die het gebouw opknapten en het nog steeds onderhouden. Dit is het verhaal van Erwin en zijn familie, die een bijzondere visie hebben op een al even bijzonder monument.

Deze podcast is een productie van de dienst Erfgoed van de provincie West-Vlaanderen.

De beroemdste inwoner van Anzegem is ongetwijfeld Stijn Streuvels, de schrijver die meerdere keren genomineerd was voor de Nobelprijs voor Literatuur. Streuvels schreef over de gewone man, vaak boeren die in West-Vlaanderen aan de slag waren.

De schrijver leeft al vijftig jaar niet meer, maar Anzegem telt nog steeds heel wat boerderijen of gebouwen die ooit een boerderij waren. Op een van die hoeves woont Freddy, samen met zijn vrouw, zoon en verschillende wilde katten.

Freddy is de derde generatie die in de hoeve woont sinds zijn grootouders in 1896 naar Anzegem trokken. Sinds 1984 heeft Freddy de hoeve in pacht, in 2011 werd hij officieel eigenaar. Hij verbouwde veel zelf, en herstelde ook de bakoven in ere. Die gebruikt hij geregeld om pizza’s, taarten of klaaskoeken in te bakken.

Deze podcast is een productie van de dienst Erfgoed van de provincie West-Vlaanderen.

Enkele jaren geleden hoorde Benoît Delaey dat het ouderlijk huis van een jeugdvriendin in Brugge te koop stond. Haar ouders hadden meer dan 50 jaar in het huis gewoond, dat samen met enkele aanpalende woningen een geheel vormt.

Het is een huis met een rijke geschiedenis, waar de kunstschilder Louis Reckelbus een spilfiguur in is. Reckelbus was niet alleen een schilder, maar ook conservator van Brugse musea. En een van die musea… maakte hij gewoon in zijn eigen huis.

Benoît vertelt in deze aflevering van ‘Mijn huis een moNUment’ over de woning die nog steeds een klein museum is. Daar heeft Reckelbus iets mee te maken, en een bijzondere schouw speelt ook een rol.

Deze podcast is een productie van de dienst Erfgoed van de provincie West-Vlaanderen.

Wie in het landelijke Handzame wegrijdt van het gebouw dat ooit een station was en de laatste koeienstal in de Kronevoordestraat passeert, eindigt bij een prachtige oude hoeve. Hoeve Watervliet heet de woning. Nicolas en zijn vrouw verblijven in de hoeve. Ze wonen er nog niet voltijds, maar zijn dat wel van plan.

Hoeve Watervliet is een gebouw met een rijke geschiedenis. Voor Nicolas is het ook een zeer persoonlijke geschiedenis. Het huis was namelijk lange tijd in handen van een vriendin van zijn moeder, die hij tante noemde.

In deze aflevering van ‘Mijn huis een moNUment’ vertelt Nicolas over de verbouwingen, die hij deels zelf heeft uitgevoerd. Gelukkig kon hij ook rekenen op werklui uit het dorp, die nieuwsgierig waren naar de hoeve die ze zo goed kenden.

Deze podcast is een productie van de dienst Erfgoed van de provincie West-Vlaanderen.

Wanneer je zegt dat er in het hartje van Brugge heel wat oude huizen staan, dan trap je een open deur in. Toch is het ene huis al specialer dan het andere. De woning van kalligraaf Brody Neuenschwander en zijn vrouw Nadine, bijvoorbeeld. Sommige delen van hun huis dateren uit 1347, en doorheen de eeuwen kwamen daar steeds nieuwe lagen bij.

Dat kan tot heel bijzondere situaties leiden. Zo stootte Brody tijdens een verbouwing per ongeluk een stukje muur af en ontdekte hij een eeuwenoude muurschildering. Het zou volgens experts een van de oudste muurschilderingen in de Lage Landen zijn die je niet in een kerk vindt.

In deze aflevering van ‘Mijn huis een moNUment’ hoor je Brody uitgebreid praten over zijn huis. Al snel zal je ontdekken wat een geluk dit huis heeft. De woning is gevonden door een bewoner die het met liefde voor architectuur verbouwt. Een kunstenaar die in een huis vol kunst woont.

Deze podcast is een productie van de dienst Erfgoed van de provincie West-Vlaanderen.

Achter de Sint-Walburgakerk ligt misschien wel het mooiste straatje van Veurne: de Zwarte Nonnenstraat. Een kasseistrook die slingert tussen prachtige huizen. Een daarvan is, volledig terecht, een beschermd monument. Het is een hoekhuis waarvan de oude kern al uit 1841 is, dat doorheen de decennia meerdere keren werd verbouwd.

Dat het gebouw zo’n metamorfose onderging heeft het uiteraard te danken aan de wereldoorlogen die Veurne niet spaarden. De wederopbouwarchitectuur van de woning was hier gangbaar tijdens het interbellum. De architect, Hendrik Lepoudre, stond zeker in deze stad bekend om zijn eclectische en classicistische stijl.

Welke verbouwingen de huidige bewoners deden, en hoe het is om in een monument te wonen, ontdek je in deze aflevering van ‘Mijn huis een moNUment’. Deze podcast is een productie van de dienst Erfgoed van de provincie West-Vlaanderen.

Dat een kantoor niet saai en muf hoeft te zijn, bewijst Odigo, een advocatenkantoor uit Kortrijk. Het prachtig neorégence herenhuis waar deze advocaten mogen werken is meer dan een eeuw oud.

Het gebouw is ontworpen door Jan Vanhoenacker, die je ook kan kennen van de Antwerpse Boerentoren. Overal ruik je de geschiedenis: zo zijn er aparte gangen voor het toenmalige dienstpersoneel en zijn de wanden in de vergaderzaal bekleed met Mechels leder. Om het gebouw bruikbaar te maken als kantoor, hebben de advocaten doorheen de decennia een aantal zaken moeten verbouwen. Met respect voor de geschiedenis, uiteraard.

Hoe ze dat hebben aangepakt, en wat ze de komende jaren nog willen doen, ontdek je in deze aflevering van ‘Mijn huis een moNUment’. Deze podcast is een productie van de dienst Erfgoed van de provincie West-Vlaanderen.

In Oostduinkerke ligt de Hoge Blekker, de hoogste duin van de Belgische kust. 33 meter hoog - een herkenbaar punt voor de schippers op zee. Iets dichter naar het strand, op een steenworp van de dijk, ligt een andere heuvel. Daarop staat een prachtig huis: de Villa Belvédère.

Het huis, dat in het dorp lang ‘het spookhuis’ werd genoemd, is in handen van Antoine en Frieda. In 1923 was de prachtige villa door architect Lejeune gebouwd in opdracht van een Leuvense professor. Helaas sloeg het noodlot toe en stierf de man amper vier jaar later. Het werd verschillende keren doorverkocht, tot het in handen kwam van een groep van 9 mensen die het als vakantiewoning hadden ingericht, maar het jarenlang lieten verkommeren. Antoine en Frieda kochten met andere woorden een kraakpand - vandaar de bijnaam.

De verbouwing van de villa zorgde voor heel wat hilarische momenten, die je in deze aflevering van ‘Mijn huis een moNUment’ ontdekt. Deze podcast is een productie van de dienst Erfgoed van de provincie West-Vlaanderen.

In Roeselare, zo wil de legende, was er jarenlang een ‘vuil straatje’. Later zou dat verbasteren naar ‘uilstraatje’. Het is een nauw straatje op een steenworp van het centrum. In het midden van die Uilstraat staat de Uylenburg, een prachtige woning met een toren, waar Manu Veracx, zijn vrouw Ine Vanwalle en dochters Jeanne en Lily wonen.

De Uylenburg is ontworpen door architect René Doom, een legende in Roeselare en ver daarbuiten, die er zelf jarenlang woonde tot de ouders van Manu het huis kochten. De Uylenburg in de Uilstraat heeft haar naam uiteraard niet gestolen. O-ve-ral zie je uiltjes: op de ramen in glas in lood, op de gevel, het standbeeld…

In de derde aflevering van ‘Mijn huis een moNUment’ gaan we op bezoek bij Manu, die honderduit over zijn woning vertelt. Deze podcast is een productie van de dienst Erfgoed van de provincie West-Vlaanderen.

Toen Leopold II neerstreek in Oostende, volgde in zijn kielzog een stoet edellieden die de parel aan de zee ontdekte. Aan het begin van de 20ste eeuw werden zo in de Muscarstraat talloze prachtige herenhuizen opgetrokken. Het zijn metershoge huizen met gecementeerde en beschilderde lijstgevels, die gebouwd zijn volgens een spiegelschema. Ieder huis lijkt op dat ernaast - al zijn ze nooit helemaal hetzelfde.

In een van die huizen wonen John Cuvelier en zijn vrouw. Toen de woning te koop stond waren er tientallen gegadigden, tot ze de binnenkant zagen. Daar was de vorige eigenaar tijdens een renovatie nogal “creatief” geweest. John zag alsnog de schoonheid van het gebouw en besloot om het grondig op te knappen.

Hoe is hij te werk gegaan? Waar begin je aan zo’n levenswerk - en wat moet er nog veranderen? Je ontdekt het in de tweede aflevering van ‘Mijn huis een moNUment’. Deze podcast is een productie van de dienst Erfgoed van de provincie West-Vlaanderen.