𝗝𝗲 𝘇𝗶𝘁 𝗼𝗽 𝗲𝗲𝗻 𝘁𝗲𝗿𝗿𝗮𝘀𝗷𝗲 𝗺𝗲𝘁 𝗱𝗲 𝗚𝗿𝗶𝗲𝗸𝘀𝗲 𝘇𝗼𝗻 𝗼𝗽 𝗷𝗲 𝗴𝗲𝘇𝗶𝗰𝗵𝘁.
Een heerlijk wijntje of koud biertje erbij.
De wind door je haar.
Je zit daar alleen, je partner en/of kinderen liggen op het strand.
Heerlijk in de zon of onder de parasol of nemen een duik in de zee.
𝗗𝗮𝘁 𝘄𝗲𝗲𝘁 𝗷𝗲 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝘄𝗮𝗻𝘁..
Jij hebt namelijk toch toegezegd om die ene meeting nog even tussendoor te doen.
Je kan het echt niet missen en het team kan echt geen week wachten.
Je logt in en de verbinding is niet optimaal (=frustratie).
Je hebt een wat onhandig werkoverleg maar het is goed dat je erbij bent.
De vergadering loopt uit, duurt langer dan gepland en in gedachten hoor je je gezin al roepen waar jij nou blijft.. (=nog meer frustratie).
Ook de uitkomst valt tegen, shit, morgen toch "even" een korte follow up.
Je sluit je laptop.
Daarna gaat direct je telefoon, een teamlid wil nog snel kort nabespreken.
Je hebt weliswaar een tevreden gevoel want deze meeting was ook echt belangrijk.
Tegelijkertijd voel je je schuldig naar je gezin.
En baal je dat je alle ballen hoog moet houden en daardoor ook andere zaken mist.
𝗘𝗻 𝗱𝗮𝗻 𝗺𝗮𝗴 𝗷𝗲 𝗼𝗼𝗸 𝗻𝗼𝗴 𝘃𝗲𝗿𝘁𝗲𝗹𝗹𝗲𝗻 𝗱𝗮𝘁 𝗲𝗿 𝗺𝗼𝗿𝗴𝗲𝗻 𝗲𝗲𝗻 𝗳𝗼𝗹𝗹𝗼𝘄 𝘂𝗽 𝗶𝘀..
En oh ja je wijn/biertje is in de tussentijd ook nog warm geworden.
Wil jij dit deze zomer nu eens niet?!
Wil je je niet schuldig voelen, niet verdeelt voelen, 𝘇𝗼𝘂 𝗷𝗲 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝘄𝗶𝗹𝗹𝗲𝗻 𝗱𝗮𝘁 𝗷𝗲 𝗴𝗲𝗸𝗹𝗼𝗼𝗻𝗱 𝘄𝗮𝘀.
Maar wil je aanwezig zijn in het moment.
Dat je ofwel iedereen gezellig bij je aan tafel zit, hapje drankje en dat je volledig ontspannen geniet.
Ofwel je wel even inbelt maar daar geen stress over ervaart.
𝗟𝗮𝘁𝗲𝗻 𝘄𝗲 𝗸𝗲𝗻𝗻𝗶𝘀𝗺𝗮𝗸𝗲𝗻 𝗮𝗹𝘀 𝗷𝗶𝗷 𝗱𝗮𝘁 𝗼𝗼𝗸 𝘄𝗶𝗹, 𝗲𝗻 𝗮𝗻𝗱𝗲𝗿𝘀 𝘄𝗶𝗹 𝗷𝗲 𝗽𝗮𝗿𝘁𝗻𝗲𝗿 𝗵𝗲𝘁 𝘃𝗮𝘀𝘁! ;)
Ik meen het wel oprecht, ik gun je die rust en die balans zo!
Lieve groet,
Marielle
Inner & outer balance.
Co-active coaching & brein- hartcoherentie.