کروئلا جدیدترین خروجی ژانر پررونقِ بازسازی شرورهاست. این ژانر که چهارچوب آن را اینترنت تعیین کرده و زبان رایجش پسامدرنیته است، به خوبی می‌فهمد، در فرهنگی که افسانه‌های پیش‌پا افتاده به واقعیت‌های پیچیده ترجیح داده می‌شود، برچسب «شرارت» می‌تواند یک مدل تمام‌عیارِ «بی‌عدالتی» محسوب شود.

در زمان‌ بحران، شهرت می‌تواند به فرصتی ارزشمند و الهام‌بخش برای بسیج مردمی تبدیل شود، اما کرونا قوانین را بازنویسی کرده و بسیاری از چهره‌های مشهور باید پیش از پست کردن نظراتشان، درنگ کرده و فکر کنند.

برای «ایان فلمینگ»، خالق «جیمز باند»، فروپاشی تدریجی و حیرت‌­آور امپراتوری بریتانیا پس از جنگ جهانی دوم، داغ بزرگی بود. این تراژدی برای او، تقریباً عین به عین از توالی سنتی یک سوگواری پیروی می‌کرد: انکار، خشم، مجادله، افسردگی و در نهایت، پذیرش واقعیت.

بازنمایی فلسطینیان در صنعت فیلم و سریال رژیم صهیونیستی؛ روایتِ «ما-آن‌ها» و اختلال روانی نتفلیکس

تصور کنید زیر سایهٔ کشندهٔ آپارتاید اسرائیلی در غزه بزرگ نشده بودید و هرگز خاورمیانه را ندیده بودید. آن‌وقت اگر این سریال را می‌دیدید باور می‌کردید اسرائیل یک دموکراسی واقعی است که اخلاق‌مدارترین ارتش جهان را دارد.

آیا موفقیت تکنولوژی جوان‌کننده در «مرد ایرلندی»، از تغییری بزرگ در صنعت بازیگری و گریم خبر می‌دهد؟

بمبئی، هند | پس از یک سال شل‌کن و سفت‌کن، جنبش #من_هم [#MeToo] هند به جلو حرکت کرده و در دو مورد از پرقدرت‌ترین صنعت‌های این کشور کنش‌هایی سفت‌وسخت را سامان داده است: صنعت سرگرمی و رسانه‌های خبری.

یک به اصطلاح «ارزش آمریکایی» در زیرمتن «پایان بازی» این است که «ما می‌توانیم خودمان را بازآفرینی کنیم». تصویر ایالات متحده به عنوان سرزمین فرصت‌ها در زمان گم شده و ما آزادی انتخاب داریم؛ یک «شانس مجدد» که عنصری ضروری در ژانر ابرقهرمانی است، اما به واقعیت ایالات متحده خیانت می‌کند.

«روپرت مرداک»، بنیانگذار یک امپراطوری رسانه‌ای جهانی گفته است «هیچ وقت هیچ درخواستی از هیچ نخست‌وزیری نداشته است.» تفحصی شش ماهه توسط نیویورک تایمز تشریح کرده است که چگونه مرداک و پسرانش رسانه خودشان را به ماشین نفوذ احزاب راست‌گرا تبدیل کرده‌اند که دموکراسی را در آمریکای شمالی، اروپا و استرالیا بی‌ثبات کرده است.

فیلمسازان، روایت غالب بر سینمای نیجریه را به چالش می‌کشند و سینمای این کشور همچنان فراتر از انتظارات نالیوودِ داغ‌خورده تکامل پیدا می‌کند. به طور خلاصه باید بگوییم: نالیوود، تمام سینمای نیجریه نیست.

در دهه حاضر که داستان‌های ابرقهرمانی، مانند پاهای «دکتر اختاپوس»، با اسپین‌آف‌های مختلف به هر سو کشیده می‌شوند؛ به نظر می‌رسد، همچنان که استودیوها از ابرقهرمانان بیشتری رونمایی می‌کنند، شخصیت‌های اصلی مرد نیز در حال یکسان و یک‌شکل شدن هستند.