نام من عبدالبهاء، صفت من عبدالبهاء، حقیقت من عبدالبهاء، زیرا عبودیت جمال مبارک اکلیل جلیل من است و خدمت کل بشر، آیین دیرین. هیچ اسمی و رسمی و ذکری جز عبدالبهاء ندارد و نخواهد داشت. این است آرزوی من و این است غایت قصوی من و این است حیات ابدیه من.

حضرت عبدالبهاء پس از ۳ سال سفری که به اروپا و امریکا داشتند، به حیفا برگشتند... همه در اشتیاق بازگشت‌شان بودند... اعضای خانواده آن‌قدر مشتاق دیدار ایشان بودند که برای ملاقات به مصر سفر کردند... سرانجام اوایل دسامبر ۱۹۱۳ میلادی ایشان به مقصد حیفا سوار بر کشتی شدند و با استقبال تعداد زیادی در سالن مرکزی بزرگ منزل‌شان، لحظاتی پرشور را با خانواده و دوستان گذراندند.

حضرت عبدالبهاء انواع وحدت‌های لازم برای جهان امروز را به صورت ۷ شمع توصیف می‌کنند که جهان تاریک از جنگ و اختلاف را به نور وحدت روشن می‌کند: شمع وحدت سیاسی، وحدت آراء در امور عظیمه، وحدت آزادی، وحدت دینی، وحدت وطنی، وحدت نژاد و وحدت زبان.

حضرت عبدالبهاء پس از سه سال به سرزمین حیفا برگشتند که مصادف با جنگ جهانی اول بود، اما پیروان‌شان در غرب، شروع به تلاش در انتشار تعالیم دوازده‌گانه که اساس صلح بود کردند و خدمت به جامعه نمودند.

در کشورهای دوردست عالم، دوستان حضرت عبدالبهاء با درماندگی می‌خواستند بدانند که ایشان در امان هستند یا خیر. سه سال طولانی و سخت از شروع جنگ می‌گذشت. نیروهای ارتش در نبردهایی شدید برای تسلط بر سرزمینی مقدس با یکدیگر می‌جنگیدند و این جریانات و اخبار در روزنامه‌های سراسر عالم گزارش می شد.

پس از ۲۳۹ روز حضرت عبدالبهاء به قصد ترک آمریکا به اسکله‌ای که کشتی سِدریک در آنجا پهلو گرفته بود می‌روند. اسکله مملو از جمعیتی بود که برای بدرقه ایشان در آن‌جا ایستاده بودند. برخی با اندوه اشک می‌ریختند، افرادی دل‌شکسته به محبوب‌شان که در عرشه کشتی با همراهان ایستاده بودند و برایشان دست محبت تکان می‌دادند می‌نگریستند. آن‌قدر بدرقه‌کنندگان ایستادند تا دیگر چهره مهربان محبوب‌شان از نظر محو شد.

حضرت عبدالبهاء به شیکاگو می‌رسند و جمعیت کثیری در دو صف، در ایستگاه قطار از ایشان استقبال نمودند... ایشان از میان آن صف باشکوه، قدم می‌زنند و یک به یک استقبال‌کنندگان را مورد عنایت قرار می‌دهند و بعد از سه روز ایشان با همراهانشان برای سفر به کِنوشا و ویسکانسین آماده می‌شوند... وقتی به ایستگاه تشریف می‌برند قطار مورد نظری که با آن قرار بوده سفر کنند را از دست می‌دهند.

در کلیسای (یونی تِری یَن) کشیش قسمتی از کتاب اسحاق نبی را قرائت می‌کند که فرموده‌اند موعودی از مشرق زمین می‌آید و همه با توجه به این بشارت حس می‌کردند آن کلمات برای چنین روزی و چنین شخصیت روحانی نوشته شده است. سخنرانی حضرت عبدالبهاء بسیار مشتاقانه دریافت شد. مخصوصا تاثیر مناجاتی که تلاوت فرمودند و در ۹ سپتامبر سفرشان در کانادا به پایان می‌رسد و به سمت تورنتو حرکت می‌کنند.

دیدار و معارفه... حضرت عبدالبهاء رهبر نهضت بهائی که ۶۰ سال به خاطر عقیده مذهبی‌اش زندانی و تبعید بوده است... مژده باد مژده باد که شرق و غرب دست در آغوش یکدیگر شدند... قلوب اطفال بسیار صاف و ساده است... انسان باید قلبش مانند قلوب اطفال باشد و از هر آلایشی پاک و پاکیزه... مقام حضرت عبدالبها، من بنده بندگان خدا هستم.

حضرت عبدالبهاء در واشینگتن دی‌سی پایتخت ایالات متحده که وطن بسیاری از رهبران اجتماع بود، تعداد زیادی از افراد مهم و مشهور، کاوشگران، سناتورها، رهبران تجاری، دانشمندان و خبرنگاران تمام مطبوعات را تحت تاثیر تعالیم الهی قرار می‌دادند و با روی خوش می‌پذیرفتند. تقاضای دیدار ایشان بسیار بود و با آن حجم ملاقات‌ها و جلسات، هرگز ابراز خستگی نکردند... از جمله افرادی که در آنجا ملاقات نمودند لوئیس جری گرگوری بود.