Argimiro é un funcionario gris dos funcionarios grises de toda a vida, con sona de home íntegro porque nunca ansiara participar nas intrigas do Concello. É por iso que as concellalas pensan nel para que lles bote unha man co das escrituras, poñendolle ó alcance da man unha oportunidade que nunca soñara.

Xiana e Ramón despertan no Dique de Abrigo, o bosque desapareciu e a marea está baixando. Ramón fala ca concellala para averiguar a identidade do seu cómplice e quedan con el para falar das escrituras.

Agrupación dos dez capítulos da novela No Fondo, sen interrupcións.

O concellal sabe que se lle foi a lingua co seu xenro e chama a Andrés para ver como vai a cousa. Andrés está no hangar supervisando a descarga dos maletíns, cando Ramón chega e se pon a abrilos con moita ansia.

Carlos decide chamar a Salva para tratar de sacarlle algo de información e chegar ós cartos antes que o seu sogro. Salva pensa que quere falar do seu caso e insístelle para quedar esa mesma noite. Quedan nun bar e, tras unhas compas, Salva acaba contándolle toda a historia.

Xiana e Ramón camiñan polo bosque sen rumbo, só guiadas pola marea e rematan nun peñasco ó final do Dique de Abrigo porque Ramón cansa de andar e teme morrer afogado, claro que dicirlle a Xiana que na vida hai máis ca cartos, tampouco lle axuda moito a sobrevivir.

Alberto vai todo o camiño cara a casa de Xiana pensando na maneira de escaquearse. Por sorte, cando están diante do posto de filloas, a piques de comezar co plan, aparecen unhas turistas que lle enchen o ollo a Andrés e ambos marchan con elas, librándose ter que "entreter" a Salva; aínda que terán que volver para rematar o traballo.

A Alberto non lle parece ben o plan que traza Ramón para quedar cos cartos unha vez Xiana os saque das profundidades, e moito menos ben lle parece a idea que lle plantexa de que ten que "entreter" a Salva, mentres él se encarga de Xiana.

Xiana e Ramón adéntranse no bosque que naciu da semente dun metrosidero dos que había nos antigos Xardíns de Méndez Núñez. Ela faino aproveitando a cara de pánico de Ramón, coma unha coacción sutil para facerlle confesar todo o que ten que confesar, sen decatarse de que, ela, tampouco ten demasiada experiencia camiñando por aquela zona.

María, Josefa e Carme afrontan xuntas o trato inxusto que reciben o seus departamentos en favor do de Urbanismo, e deciden urdir un plan para sacar proveito da operación que sospeitan que están artellando desde o Concello polo do maremoto.