“insan anladığı ve anlaşıldığı insanla çiçek açar”

●

Kalbimizin denizleri yine bir gecenin sonuna dalgalarını getirdi.

Ayaklarımız karaya basmadan bir saray düşlüyoruz o küçücük sinemizde.

Gümüşten pencereler, ipekli yollarıyla. Yaklaştıkça darmadağın oluyordu saraylar.

Gözlerimizden sayısızca kaçan ayrıntının bir lahzasında hiç göremeyeceğimiz bir sultan gelip ıslah ediyordu eline tutuşturulan sarayı. 

Ürkek bulutlar cesur damlalar bırakıyor üstümüze.

Sanki konacağı omuzu evvelden biliyormuşcasına.

Sonra razı olmuyor o yağmur damlacıkları düştüğü omuza.

Biz onu nimet sayıyoruz, kurutmuyoruz ıslandığımızı ispatlamak için.

Razı olmamış bir yağmur damlasını taşımak fark etmiyordu hikayemizi ertelemeye.

Sadra şifa yapıp, ruhlarımızı durulamakla meşgulüz çünkü.

Bir gün damlayacak o razı olunmuş bir yağmur damlası sükûnet içindeki hayatımıza.

Furkan Özdemir

●●●

Şair: Nurullah Genç

Yorum: Furkan Özdemir (ins: @hisseyab)

Müzik: Paola

Fotoğraf: Chris Henry