Μια παράσταση-σταθμός, που άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά της και γνώρισε θριαμβευτική επιτυχία για δύο συνεχόμενες χρονιές στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα. Ένα μάθημα θεάτρου συνόλου, υψηλής αισθητικής και αφοσίωσης στη συστηματική εργασία, που ανέδειξε το σκηνοθετικό ταλέντο του Λευτέρη Βογιατζή και στηρίχτηκε από ένα σύνολο ηθοποιών και άλλων συντελεστών, οι οποίοι βρέθηκαν από τότε και παρέμειναν μέχρι σήμερα στο προσκήνιο της σύγχρονης θεατρικής μας ιστορίας.  

1971. Ένα νέο θέατρο ανοίγει στην Αθήνα. Ανήκει στη μεγαλύτερη Ελληνίδα σταρ και φέρει το όνομά της: Θέατρο Αλίκη. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη επιλέγει το έργο του Γεωργίου Ρούσσου «Βασίλισσα Αμαλία», που δίνει την ευκαιρία στην ίδια, τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ αλλά και έναν πολυπρόσωπο θίασο σημαντικών ηθοποιών να αναβιώσουν μια κρίσιμη εποχή της ελληνικής ιστορίας (1843-1862), με πολλές πολιτικές προκλήσεις, εντός μιας εξίσου κρίσιμης περιόδου, αυτή της χούντας των συνταγματαρχών. 

Ένα από τα πιο αγαπημένα έργα του ιταλικού θεάτρου, η Φιλουμένα Μαρτουράνο, ανεβαίνει το 1978 στο θέατρο Σούπερ Σταρ, σε σκηνοθεσία του διάσημου Ιταλού Μάουρο Μπολονίνι, με την Έλλη Λαμπέτη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Στο podcast ακούγονται εκτενή αποσπάσματα από μια παράσταση που υπηρετήθηκε στο σύνολό της από έναν θίασο σημαντικών ηθοποιών και υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες εκείνης της δεκαετίας.

Το podcast «Ο κόσμος όλος μια σκηνή» βγάζει στον αέρα ένα μοναδικό ντοκουμέντο, μια ηχογράφηση της Μήδειας του ΚΘΒΕ, σε σκηνοθεσία του Μίνου Βολανάκη, που ακούγεται για πρώτη φορά μετά από 46 ολόκληρα χρόνια. Είναι καλοκαίρι του 1976 και η Μελίνα Μερκούρη, που πρωταγωνιστεί στην παράσταση, θα έχει την ευκαιρία να δείξει όχι μόνο τις ικανότητές της σαν ηθοποιός αλλά και το μαχητικό της ταμπεραμέντο. Η ερμηνεία της Μήδειας, με παρτενέρ τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ θα συζητηθεί όσο καμία άλλη εκείνο το καλοκαίρι. Για την παράσταση και τη Μελίνα μιλάει η στενή συνεργάτιδα και φίλη της Μανουέλλα Παυλίδου.

Ένα σπάνιο ντοκουμέντο και μια αναμέτρηση του δημοφιλούς ηθοποιού με έναν από τους δυσκολότερους ρόλους του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Ο Δημήτρης Χορν ερμηνεύει τον Ριχάρδο τον Τρίτο, τον γοητευτικότερο κακό του ελισαβετιανού θεάτρου, έχοντας παράλληλα επωμιστεί και το βάρος της σκηνοθεσίας, σε μια παράσταση με 32 ηθοποιούς και 5 κομπάρσους επί σκηνής. Μαζί με τα αποσπάσματα, θα ακούσουμε τη συνομιλία που είχαμε με τον στενό συνεργάτη του Χορν, ηθοποιό Γιώργο Γεωγλερή, που μας μεταφέρει το κλίμα και πληροφορίες για την παράσταση, αλλά και μια σύντομη παρέμβαση του ηθοποιού Γιάννη Ευαγγελίδη, που συμμετείχε επίσης σε αυτήν.

Μια συγκλονιστική ηχογράφηση από το 1971, με την Κατίνα Παξινού στον τελευταίο μεγάλο της ρόλο. Λίγους μήνες πριν φύγει από τη ζωή, χτυπημένη από τον καρκίνο, ερμηνεύει έναν από τους πιο απαιτητικούς ρόλους του παγκόσμιου ρεπερτορίου, τη Μάνα Κουράγιο, του Μπέρτολτ Μπρεχτ, σε σκηνοθεσία του Αλέξη Μινωτή. Μια ερμηνεία που έχει μείνει αξέχαστη στους θεατές που είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν τη μεγάλη μας ηθοποιό στην τελευταία έξοδό της από τη σκηνή.

Μια ηχογράφηση του 1971 μας ταξιδεύει στην περίοδο που ο Αλέξης Μινωτής -μαζί με την Κατίνα Παξινού- έχει δημιουργήσει έναν ιδιωτικό θίασο και παρουσιάζει στο αθηναϊκό κοινό μερικά από τα πιο σημαντικά έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Το ντοκουμέντο αυτού του επεισοδίου καταγράφει την θηριώδη ερμηνευτική τεχνική ενός τοτέμ του ελληνικού θεάτρου, που με την παρουσία του σε όλο σχεδόν τον 20ο αιώνα, άφησε μοναδικό στίγμα στη θεατρική μας ζωή. Πρόκειται για τον «Έμπορο της Βενετίας» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, που ανέβηκε στο θέατρο Πάνθεον την περίοδο 1971-1972. Ο Μινωτής, εκτός από την σκηνοθεσία, κρατάει το ρόλο του εβραίου τραπεζίτη Σάυλοκ, τον οποίο πρωτοερμήνευσε το 1940 και, κατά τη συνήθειά του, κράτησε στο οπλοστάσιό του για πολλά χρόνια. Η ηχογράφηση επιβεβαιώνει την μοναδική ικανότητα του Μινωτή να ταυτίζεται με το ρόλο που ερμηνεύει σε τέτοιο βαθμό ώστε ρόλος και ηθοποιός να γίνονται ένα. Για την παράσταση μιλάει ο ηθοποιός και πολύ στενός συνεργάτης του, Κώστας Καστανάς, που ερμήνευε έναν από τους κεντρικούς ρόλους του έργου.

Ένα από τα σημαντικότερα θεατρικά έργα του 19ου αιώνα, σε μια παράσταση μεγάλων πρωταγωνιστών. Γνωρίζοντας τις υψηλές απαιτήσεις της ιψενικής γραφής, ο Γιάννης Φέρτης μετακαλεί το 1979 από την Κύπρο τη Δέσποινα Μπεμπεδέλη και δίνει στο Σταμάτη Φασουλή την ευκαιρία να κάνει την πρώτη του σκηνοθεσία εκτός της ομάδας του Ελεύθερου Θεάτρου. Μαζί τους στο θίασο συμμετέχουν οι Γιώργος Μοσχίδης, Μίρκα Παπακωνσταντίνου και Αλέκος Πέτσος. Για την παράσταση μιλούν οι Σταμάτης Φασουλής, Δέσποινα Μπεμπεδέλη και Μίρκα Παπακωνσταντίνου.  

Η ηχογράφηση διασώζει μία από τις σημαντικότερες ερμηνευτικές στιγμές της δεκαετίας του 1970, με τον Μάνο Κατράκη στο ρόλο του πατερούλη Ντα, στο ομώνυμο έργο του Χιου Λέοναρντ. Μια παράσταση που αγαπήθηκε από κοινό και κριτικούς και γνώρισε θριαμβευτική υποδοχή, με τρεις συνεχόμενες θεατρικές σεζόν στην Αθήνα και σε περιοδεία.Για την παράσταση αλλά και την ανυπέρβλητη μεταμόρφωση του Μάνου Κατράκη στον φτωχό Ιρλανδό κηπουρό Ντα μιλούν οι ηθοποιοί Θοδωρής Κατσαφάδος, Γιώργος Κυρίτσης, Άννα Μακράκη, Αργύρης Παυλίδης και ο σκηνοθέτης Στάθης Λιβαθινός.

Λυσιστράτη του Αριστοφάνη στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Καλοκαίρι του 1976. Η ηχογράφηση αποτυπώνει ηχητικά την εκκίνηση ενός από τους σημαντικότερους θιάσους που εμφανίστηκαν στο ελληνικό θεατρικό τοπίο στη δεκαετία του 1970 και καταγράφει το σκηνοθετικό οίστρο του Σπύρου Ευαγγελάτου, στα πρώτα του δημιουργικά χρόνια. Η παράσταση βασίζεται στην επιλογή του σκηνοθέτη για έναν θίασο αντρών που ερμηνεύει τόσο τους αντρικούς όσο και τους γυναικείους ρόλους της κωμωδίας. Στις συνεντεύξεις ακούγονται οι ηθοποιοί Δημήτρης Καταλειφός, Μιχάλης Μητρούσης και Δημήτρης Πιατάς, που συμμετείχαν στην παράσταση του Ηρωδείου.