Blijft een optreden van Heáfodbán overeind staan in een stadion? En zo niet, wat zou er nodig zijn om het wel tot een succes te maken? Dat is de kern van deze nieuwste Osmium-aflevering, de zwaarste podcast in het Nederlands, die Niels bedacht toen hij zich stierlijk stond te vervelen bij een optreden van Thrice in Tilburg. De band speelde in een grootse zaal, maar deed niet zijn best om er daadwerkelijk een feestje van te maken. Meer dan de muziek kreeg het publiek niet. Is dat iets wat je een artiest aan kan rekenen? Waar ben je als kaartjeskoper naar op zoek in een optreden? Hoeveel tanks moeten er op het podium bij Sabaton staan voordat het leuk begint te worden? Is dergelijke aankleding een toevoeging of een afleiding? In tegenstelling tot het compulsieve gegatekeep waar de Osmium podcast om bekend staat, volgt in deze aflevering een hartstochtelijk pleidooi voor oprechtheid.

Aan het lifestyle-front spelen ook de nodige ontwikkelingen. Waar de ene babbelaar zich opmaakt voor wederom een absurdistisch dagje Grindhoven, zet de andere babbelaar op zondag vroeg zijn wekker om in het riet te gaan vogelspotten. En waar de één al jaren pretendeert alle bestaande muziekgenres uitgespeeld te hebben, wordt de ander overladen met aanbevelingen voor zijn 100 albums challenge. Dit contrast sijpelt ook door in de luistertips, waar zowel een eenmansband als een compleet label de revue passeren. Het moge duidelijk zijn dat de levens van Niels en Pim steeds meer uit elkaar beginnen te groeien, maar ze blijven elkaar vinden om het telkens weer te hebben over hun liefde voor Heáfodbán en haat voor Alestorm.

Met beeldmateriaal van Frido Stolte en muziek van Cave Sermon.

Onderwerpen:

Links: