Με αφορμή την προβολή στις 22 και 23 Νοεμβρίου στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, ανοίγουμε σήμερα ένα παράθυρο σε ένα έργο που δεν είναι απλώς ταινία, αλλά ένα είδος τελετουργίας μνήμης. Και μαζί του ανοίγουμε υποδεχόμαστε τον δημιουργό του, τον Αρίσταρχο Παπαδανιήλ — έναν άνθρωπο που, σαν έμπειρος τεχνίτης της εικόνας και του ήχου, δουλεύει με σεβασμό, ακρίβεια και μια σχεδόν ποιητική αφοσίωση στον τόπο και την ιστορία.

Ο Α.Παπαδανιήλ, γεννημένος στην Αθήνα το 1978, είναι από εκείνες τις πολυσχιδείς φυσιογνωμίες που δύσκολα χωρούν σε μία ταμπέλα: animator, σκηνοθέτης, σκιτσογράφος, τραγουδιστής, συγγραφέας, δημιουργός της σειράς «Ένα γράμμα, μια ιστορία» και συνιδρυτής του δημιουργικού γραφείου Syllipsis. Έργα του έχουν ταξιδέψει σε φεστιβάλ, σε σχολικές αίθουσες, σε περιοδικά, σε τηλεοπτικές παραγωγές, παρουσιάζοντας αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο που έχει να ενώνει εικόνα, αφήγηση και μουσική σε κάτι ενιαίο και ζωντανό.

Στο podcast μιλάμε για το «Μαουτχάουζεν», τη θρυλική καντάτα του Μίκη Θεοδωράκη πάνω στην ποίηση του Ιάκωβου Καμπανέλλη, ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά έργα μνήμης για το Ολοκαύτωμα, που γίνεται για πρώτη φορά κινηματογραφικό έργο. Ο Παπαδανιήλ όχι μόνο επανηχογράφησε τα τέσσερα τραγούδια —σε μια λιτή εκδοχή για φωνή και τσέλο, μαζί με τον Άρη Ζέρβα— αλλά έλαβε και την προσωπική έγκριση του ίδιου του Θεοδωράκη, ο οποίος άκουσε τις ηχογραφήσεις λίγο πριν φύγει από τη ζωή. Η ταινία εμπλουτίζεται με το ανέκδοτο κείμενο του Καμπανέλλη «Οδοιπορικό Μαουτχάουζεν – Μάιος 1988» και γυρίζεται στο ίδιο το στρατόπεδο, μετατρέποντας τον τόπο σε πρωταγωνιστή.

Παράλληλα, ο Παπαδανιήλ υπογράφει ένα ακόμη έργο-μνημόσυνο, εντελώς διαφορετικό αλλά εξίσου φορτισμένο: το μικρού μήκους φιλμ για το κλείσιμο του ιστορικού αθηναϊκού κινηματογράφου IDEAL. Το «ΙΝΤΕ8Λ» είναι ένας ποιητικός αποχαιρετισμός στους 102 χρόνους λειτουργίας της αίθουσας, με μουσική του Μίμη Πλέσσα και νέα ερμηνεία δύο τραγουδιών του («Έρχεσαι και φεύγεις» και «Έκλαψα χθες») από τον ίδιο τον Παπαδανιήλ και τον Άρη Ζέρβα — αυτή τη φορά, επίσης, με την άδεια και ευλογία του Πλέσσα, λίγο πριν φύγει κι εκείνος από τη ζωή.

Ο Αρίσταρχος Παπαδανιήλ εκπροσωπεί αυτό το σπάνιο είδος δημιουργού που κοιτάζει την ιστορία κατάματα, χωρίς να υποκύπτει σε εύκολους εντυπωσιασμούς· που αντιμετωπίζει τον χώρο, τη μνήμη και τη μουσική ως ισότιμους συνομιλητές· και που επιμένει να φτιάχνει έργα όπου η παράδοση και η καινοτομία δεν αλληλοαναιρούνται, αλλά συμπορεύονται. Τέχνη που στέκεται με αξιοπρέπεια απέναντι στο παρελθόν — και να το ξαναδίνει στο παρόν, ζωντανό.

Ο Σωκράτης Σινόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε κλασική κιθάρα με την Μαρία Γαλάνη και τον Βασίλη Γρατσούνα, θεωρητικά με τον Μιχάλη Αδάμη και βυζαντινή μουσική και δημοτικό τραγούδι με τον Γιάννη Τσιαμούλη. Το 1988 ξεκίνησε μαθήματα πολίτικης λύρας και λαούτου με τον Ross Daly και ένα χρόνο αργότερα έγινε μέλος του συγκροτήματός του «Λαβύρινθος». Έκτοτε, συνεργάζεται με μουσικούς από την Ελλάδα και το εξωτερικό σε διάφορα μουσικά σχήματα, συμμετέχοντας σε ηχογραφήσεις και συναυλίες σε όλο τον κόσμο. Μεταξύ άλλων έχει ηχογραφήσει για την Blue Note με τον Charles Lloyd,για την Harmonia Mundiμε τον Jean Quihen Queyras, για την ECM με την Ελένη Καραΐνδρου και για την Fuga Libera με το συγκρότημα παλαιάς μουσικής L’Achéron. Το 1999 βραβεύθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού με το Κρατικό Βραβείο Νέων Καλλιτεχνών: «Μελίνα Μερκούρη».

Το 2010 δημιούργησε το Σωκράτης Σινόπουλος Quartet.Το πρώτο άλμπουμ του κουαρτέτου εκδόθηκε το 2015, με παραγωγό τον Manfred Eicher από την ECM records, με τίτλο “Eight Winds” και απέσπασε εξαιρετικές κριτικές διεθνώς. Το 2018 εκδόθηκε το άλμπουμ του “Under the Rose Tree – Tunes from the Greek musical traditions” από την εταιρεία Saphrane records, το οποίο επιλέχθηκε ανάμεσα στα καλύτερα CD για το 2018 από την ένωση κριτικών μουσικής της Γερμανίας. Το 2019 ακολούθησε το δεύτερο άλμπουμ του κουαρτέτου, το  “Metamodal”. Είναι καθηγητής του  Τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

Στις 27 Σεπτεμβρίου συμμετέχει στα «Ιερά Μονοπάτια – Από τα Μυστήρια της Ελευσίνας στη Βυζαντινή Ψαλμωδία και την Παράδοση των Μεβλεβί Δερβίσηδων», στον αρχαιολογικό χώρο Ελευσίνας.

Πού και πώς διαφημίζονται πλέον τα νέα προϊόντα; Πόσο εύκολα πείθεται ο καταναλωτής και για πόσο χρόνο θυμάται μια διαφήμιση που είδε και, κυρίως, τι προϊόν διαφήμιζε; Πώς βγαίνουνε τα σλόγκαν; Πόσο εκνευριστικές είναι κάποιες διαφημίσεις; Τι θέλουν οι influencers από τη ζωή μας και τι οι διαφημιστές από αυτές; Μια συζήτηση με τον πιο ενδιαφέροντα άνθρωπο να μιλήσει για όλα αυτά.

Ο Θοδωρής Τσεκούρας είναι κάτι παραπάνω από ένας ακόμη πετυχημένος διαφημιστής: είναι εκείνος που κατάφερε να μετατρέψει μια φράση σαν το «Τυχαίο; Δεν νομίζω» σε παροιμία των 00s και έναν αριθμό τηλεφωνικής εξυπηρέτησης σε λαϊκή ατάκα. Με σπουδές στις Πολιτικές Επιστήμες και εξειδίκευση στην Ανάλυση Ιδεολογίας και Πολιτικού Λόγου, υπηρετεί τη διαφήμιση από τη θέση του Group Creative Director στην Ogilvy Greece και έχει υπογράψει μερικές από τις πιο αναγνωρίσιμες καμπάνιες των τελευταίων χρόνων — από την «HOL video club» μέχρι το «Κάθε φορά που κάποιος κυκλοφορεί μια λάθος φήμη για το Nescafe, ένα σκιουράκι πεθαίνει». Παράλληλα, γράφει παιδικά βιβλία γεμάτα φαντασία, δίνει ρεσιτάλ λεκτικών παιχνιδιών στα social media και αποδεικνύει ότι πίσω από κάθε «κροκέτα + προφίλ» = κροφίλ υπάρχει μια ιδέα που αξίζει να ακουστεί.

Ο Δημήτρης Τάρλοου καταθέτει την πρώτη σκηνοθεσία του στο αρχαίο δράμα με τη σοφόκλεια εκδοχή της Ηλέκτρας στις 4 & 5 Ιουλίου στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.

Στη συζήτηση με τον Γιάννη Νένε, ο σκηνοθέτης και ηθοποιός δίνει απαντήσεις (χωρίς σπόιλερς) στο τι να περιμένουμε από τη δική του ματιά στην Ηλέκτρα και γιατί επέλεξε αυτήν του Σοφοκλέους και όχι εκείνες του Ευριπίδη ή του Αισχύλου για να σκηνοθετήσει.

Μιλάει για το νόημα του έργου με ενσυναίσθηση γιατί, σε έναν κόσμο που μαστίζεται από ολοκληρωτισμούς και κοινωνική αδικία, σε μια εποχή όπου η βία και η εκδίκηση παρουσιάζονται συχνά ως «αναγκαίο κακό», η Ηλέκτρα του Σοφοκλή αποκτά ανατριχιαστική επικαιρότητα. Η τραγωδία αυτή δεν είναι απλώς μια αφήγηση εκδίκησης· είναι ένας καθρέφτης των ανθρώπινων διλημμάτων, της διαχρονικής σύγκρουσης ανάμεσα στη δικαιοσύνη και την ηθική. Η παράστασή μας στοχεύει να αναδείξει αυτή την πολυπλοκότητα, καλώντας το κοινό να αναμετρηθεί με κρίσιμα ερωτήματα: Τι σημαίνει «αποκαθιστώ το δίκαιο»; Ποιο είναι το χρέος του καθήκοντος; Μπορεί κανείς να ζήσει με τις συνέπειες της βίας; Είναι η βία αναπόφευκτη λύση; Θα κλείσει η εκδίκηση τον κύκλο του αίματος; Είναι ποτέ δυνατή η λύτρωση; Και, τελικά, ποιος είναι ο ρόλος της αντίστασης όταν όλα φαίνονται χαμένα;

Με γνήσια αγάπη για το θέατρο, το έργο αλλά και τους ηθοποιούς -και τη σκληρή πραγματικότητα που ζουν μπροστά στην απειλητική Τεχνητή Νοημοσύνη- ο Δημήτρης Τάρλοου μιλάει και, για το τέλος, επιφυλάσσει μία συγκινητική ιστορία που μας οδηγεί στις επόμενες δραστηριότητές του μετά την Ηλέκτρα που θα πρωτοπαρουσιάσει στις 4 και 5 Ιουλίου στην Επίδαυρο.

Η Λένα Πλάτωνος, μια πραγματική ιέρεια της ηλεκτρονικής και λόγιας μουσικής, μιλάει με τον Γιάννη Νένε για την πορεία της στην ηλεκτρονική -και όχι μόνο- σκηνή της Ελλάδας, από την αρχή της δεκαετίας του '80 μέχρι σήμερα, για το έργο της που αποτέλεσε έμπνευση για Έλληνες μουσικούς της electronica, για εκείνα που τη συγκίνησαν και τη σημάδεψαν, για τους αγαπημένους της συνεργάτες – τη Μαριανίνα Κριεζή, τη Σαβίνα Γιαννάτου και τον Γιάννη Παλαμίδα- και φυσικά για το ιστορικό άλμπουμ «Σαμποτάζ».

Φτάνοντας στο σήμερα, η Λένα Πλάτωνος μιλάει για το άλμπουμ «9 στο φως», μία συνεργασία-έκπληξη με τον στιχουργό Νίκο Μωραΐτη, τραγούδια του οποίου μελοποίησε η ίδια και ερμηνεύει μία αναπάντεχη σειρά ελλήνων ερμηνευτών όπως οι: Κατερίνα Βέρδη, Δήμητρα Γαλάνη, Vassilikos, Αλέκα Κανελλίδου, Χάρις Αλεξίου,  Σαβίνα Γιαννάτου, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Φοίβος Δεληβοριάς, Αθηνά Ρούτση ενώ σε κάποια κομμάτια συμμετέχει με τη φωνή της και η ίδια η Λένα Πλάτωνος. 

***

Το άλμπουμ «9 στο Φως» κυκλοφορεί από την PanikRecords στις 29 Απριλίου 2025. 
Την ίδια ημέρα θα γίνει η παρουσίασή του στο Ρομάντσο.
Το Σάββατο 3 Μαΐου, στο Gazartegroundstage, η Λένα Πλάτωνος θα εμφανιστεί με τη συνοδεία των αγαπημένων συνεργατών, της Σαβίνας Γιαννάτου, του Γιάννη Παλαμίδα, και του StergiosT.

Ο Μάρκελλος Χρυσικόπουλος συμμετέχει στο φετινό, 3ο Φεστιβάλ Λατρευτικής Μουσικής, και μιλάει για τη Συμφωνία αρ. 14 του Σοστακόβιτς που θα παρουσιάσει στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής τη Μεγάλη Τρίτη. Για την παλαιά και νέα μουσική, το πάντρεμα των δύο και τον ρόλο του ως μαέστρος σε αυτό. Για τη συμμετοχή του και στα τρία Φεστιβάλ Λατρευτικής Μουσικής στην ανοιξιάτικη Αθήνα. Για το πώς, στο Φεστιβάλ, η λατρευτική μουσική εκτείνεται από τον Μπαχ μέχρι τον Τσιτσάνη και τον Μεσσιάν. Και για το τι μπορεί να σημαίνει «λατρευτική μουσική».

Μάρκελλος Χρυσικόπουλος - βιογραφικό

Ο Μάρκελλος Χρυσικόπουλος σπούδασε τσέμπαλο στην τάξη της Μαργαρίτας Δαλμάτη (Σχολή Βινιανέλλι Αθηνών) από όπου πήρε το δίπλωμά του με άριστα παμψηφεί, πρώτο βραβείο και το αριστείο της σχολής. Συνέχισε στο Παρίσι με τους Σάλβο Ρομέο και Ολιβιέ Μπωμόν, στο Πανεπιστήμιο Μοτσαρτέουμ του Ζάλτσμπουργκ με τους Κέννεθ Γκίλμπερτ και Ζήγκμπερτ Ράμπε και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Ωδείο της Γενεύης (Βραβείο δεξιοτεχνίας με διάκριση) με την Κριστιάν Ζακκοττέ, της οποίας ήταν ο τελευταίος μαθητής. Έχει συμμετάσχει σε πολλές βραβευμένες ηχογραφήσεις για τις εταιρείες MDG, Sony και Decca. Είναι ιδρυτικό μέλος του συνόλου παλαιάς μουσικής Latinitas Nostra, με το οποίο έχει παρουσιάσει σε σκηνοθετημένη μορφή έργα του μπαρόκ ρεπερτορίου (Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Εναλλακτική Σκηνή ΕΛΣ) αλλά και πρωτότυπες παραγωγές βασισμένες στο πάντρεμα του μπαρόκ με άλλα είδη μουσικής (βυζαντινή, οθωμανική, ηλεκτρονική κ.ά.). Έχει διευθύνει τη Venice Baroque Orchestra σε έναν διπλό δίσκο με θέμα την Ολυμπιάδα σε λιμπρέτο του Μεταστάζιο (Naïve), ο οποίος απέσπασε τη διεθνή διάκριση Choc Musique. Ως αρχιμουσικός συνεργάζεται σταθερά με την Καμεράτα – Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής και έχει επανειλημμένα συμπράξει με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και Θεσσαλονίκης αλλά και με σύνολα του εξωτερικού όπως Irish Baroque Orchestra, Bach Consort Wien, Kammerakademie Potsdam, Musica Viva Chamber Orchestra, Musikkolegium Winthertur κ.ά. Υπήρξε για τρία συνεχή χρόνια προσκεκλημένος αρχιμουσικός της Kammeroper στη Βιέννη. Επιπλέον, έχει διευθύνει σε Theater an der Wien, Ουίγκμορ Χολ, Όπερα του Μπάυρωυτ, Φεστιβάλ Χαίντελ του Χάλλε, αίθουσα συναυλιών Τσαϊκόφσκι του Ωδείου της Μόσχας κ.α. Επιμελήθηκε και παρουσίασε την εκπομπή Παλίμψηστο στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Ο Γιώργος Ν. Ευσταθίου, Ευβοεύς την καταγωγή, γεννήθηκε το 1956 στην Αθήνα. Εργάστηκε ως ραδιοφωνικός παραγωγός στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ με διευθυντές τον Μάνο Χατζηδάκι (1978-1981) και τον Δημήτρη Παπαδημητρίου (2003-2013). Στο μεσοδιάστημα δημοσιογραφούσε ως συντάκτης των περιοδικών Πρόσωπα του Άρη Δαβαράκη, Marie Claire του ΔΟΛ και Κλικ, Diva, Men, Γυναίκα του Άρη Τερζόπουλου. Στίχους του έχουν μελοποιήσει ο Σταμάτης Κραουνάκης και ο Δημήτρης Παπαδημητρίου.

Ο Νίκος Κάτσιος γράφει για αυτόν, στο οπισθόφυλλο του βιβλίου «Ο Νοσταλγός»:

Μιλάει φωναχτά, ξεκάθαρα για όσα τον καθόρισαν, την πρώτη του εικόνα στην κούνια, τα παιδικά χρόνια με τον φόβο και τα σκοτάδια τους, την δύσκολη εφηβεία, τις ανομολόγητες επιθυμίες, τον τρόμο της διαφορετικότητας, τους περιστασιακούς έρωτες, το μεγάλωμα. Θυμάται με τρυφερότητα, με νοσταλγία ίσως, αγαπημένα πρόσωπα από χρόνια χαμένα, μάταιες ενοχές, λόγια τολμηρά, πιο τολμηρά κι από τις πράξεις, ψελλίσματα και ψιθύρους από το δικό του μυστικό σύμπαν. Καταγράφει τις προσωπικές του ιστορίες, τα μικρά της ζωής του στιγμιότυπα, χωρίς να αποσιωπά ή κάτι να αποκρύπτει. Τίποτα, όμως δεν δείχνει να είναι τολμηρό στην γραφή του Γιώργου Ν. Ευσταθίου, άπρεπο κανένα δεν φαίνεται, έτσι καθώς όλες του οι λέξεις εκπορεύονται από την ειλικρίνεια κι έχουν για μοναδική τους υποστήριξη την αλήθεια του.

Μία συζήτηση με τη Διευθύντρια του MDA Hellas κα. Αντιγόνη Καρρά, για το ντοκιμαντέρ «Sexability: Μία Ιστορία για τη Μυϊκή Δυστροφία Duchenne και τον Έρωτα» με την ευκαιρία της προβολής του στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης στο τμήμα «Ανοιχτοί Ορίζοντες». Η πρεμιέρα θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 10 Μαρτίου στις 17.00 στην αίθουσα Αίθουσα Φρίντα Λιάππα, Αποθήκη Δ, Λιμάνι και online στη διαδικτυακή πλατφόρμα του Φεστιβάλ από τις 11 Μαρτίου στις 10:00 π.μ. και έως το τέλος του Φεστιβάλ ή την εξάντληση των 500 θεάσεων.

Το ντοκιμαντέρ επιχειρεί να προσεγγίσει με ειλικρίνεια ένα θέμα που ακόμη θεωρείται τολμηρό: το σεξ και η αναπηρία. Η αρχική ιδέα γεννήθηκε από το MDA Ελλάς, με στόχο να ενημερώσει το κοινό για την νευρομυϊκή πάθηση Duchenne, και να αναδείξει την πραγματικότητα των ατόμων με Duchenne πέρα από την ιατρική της διάσταση, εστιάζοντας στη συναισθηματική και ερωτική τους ζωή. Το Sexability επιχειρεί να προσεγγίσει με ευθύτητα και χωρίς ταμπού τη σεξουαλική ζωή των ανάπηρων ατόμων, καθώς και να αποδομήσει στερεότυπα για την Duchenne και την αναπηρία εν γένει.

Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί τη ζωή του Πάνου, Μέλους του MDA, ασθενή με Μυϊκή Δυστροφία Duchenne, και εστιάζει στην αναζήτηση του έρωτα, και την σχέση αναπηρίας και σεξ. Ανάμεσα στις προσωπικές του αφηγήσεις, αλλά κι αυτές της οικογένειάς του, παρεμβαίνει ο Μαρίνος, ο οποίος είναι επίσης Μέλος του MDA με Duchenne, με μία διαφορετική προσέγγιση περί έρωτα. Στο ντοκιμαντερ συμμετέχουν επαγγελματίες ειδικοί στην πάθηση, καθώς και ο πρωτοπόρος σεξουαλικός βοηθός Δημήτρης Ζώρζος.

Το Sexability κάνει την Διεθνή Πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, επιδιώκοντας να ανοίξει έναν ουσιαστικό διάλογο γύρω από την αναπηρία και το δικαίωμα στην αγάπη καθώς και τη σεξουαλική ελευθερία.

Συντελεστές
Ιδέα - Παραγωγή: MDA Hellas
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Ζιβόπουλος
Αρχισυνταξία - Σενάριο: Μελπομένη Μαραγκίδου
Μοντάζ - Σενάριο: Σοφία Σφυρή
Πρωτότυπη Μουσική: Αντώνης Χατζηκωνσταντής - Βασίλης Ζαμπίκος
Τίτλοι Αρχής/Graphic Design/Αφίσα: Παναγιώτης Παρνασσάς

Η Μυϊκή Δυστροφία Duchenne (DMD) είναι μια γενετική ασθένεια που επηρεάζει κατά μέσο όρο 1 στα 5.000 νεογέννητα αγόρια σε όλο τον κόσμο. Προκαλείται από σφάλματα στο γονίδιο της δυστροφίνης, το μακρύτερο γονίδιο στο ανθρώπινο σώμα. Τα αγόρια με DMD χάνουν σταδιακά την κινητικότητά τους, ενώ στην εφηβεία, η ασθένεια επηρεάζει τους μύες της καρδιάς και του αναπνευστικού συστήματος. Τα τελευταία χρόνια, η έρευνα έχει κάνει άλματα, δίνοντας ελπίδες στα αγόρια και τις οικογένειές τους.

Λίγα λόγια για το MDA Ελλάς

Το MDA Ελλάς ιδρύθηκε στην Αθήνα τον Ιανουάριο του 2000, με σκοπό να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης των Μελών του. Καταστατικός σκοπός του MDA είναι να προσφέρει στα Μέλη του, νέοι στην πλειοψηφία τους, δυνατότητες για την καλύτερη ένταξή τους και την ισότιμη συμμετοχή τους στην κοινωνία.
Οι Νευρομυϊκές Παθήσεις αφορούν σε παθήσεις, γενετικής κυρίως προέλευσης, που πλήττουν το μυϊκό σύστημα. Η σοβαρότητα και η κλινική εικόνα μεταξύ των παθήσεων διαφέρει. Πολλές οδηγούν στη χρήση αναπηρικού αμαξιδίου ενώ άλλες όχι. Σήμερα στο MDA Ελλάς είναι εγγεγραμμένες πανελλαδικά πάνω από 1700 οικογένειες, κάποιες εκ των οποίων έχουν πλέον του ενός Μέλους που ασθενεί. Οι δράσεις του MDA Ελλάς υλοποιούνται χάρη στην ευαισθητοποίηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Για περισσότερες πληροφορίες: www.mdahellas.gr

Το βιβλίο «37 ιστορίες αθηναϊκών πολυκατοικιών» είναι μια ξεχωριστή έκδοση με κείμενα 26 συγγραφέων, αφιερωμένη στον πιο χαρακτηριστικό τύπο κτιρίου της Αθήνας, την πολυκατοικία. Αφηγήσεις, μνήμες, προσωπικά βιώματα, φωτογραφίες και οικοδομικοί κανονισμοί ξεδιπλώνονται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, παρουσιάζοντας το πορτρέτο της σύγχρονης πόλης.

Το βιβλίο είναι έκδοση της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση με επιμελητές τους: Νικολίνα Μυωφά, Δημήτρη Μπαλαμπανίδη, Ιφιγένεια Δημητράκου και Θωμά Μαλούτα. Ο Θωμάς Μαλούτας (Ομότιμος Διευθυντής Ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών, Ομότιμος Καθηγητής στο Τμήμα Γεωγραφίας στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο) είναι ο καλεσμένος αυτού του podcast.

Πολλές οι ερωτήσεις που διατυπώνονται: Πώς ξεκίνησε να χτίζεται η πολυκατοικία; Ποιοι έμεναν εκεί; Ποιες είναι οι νέες εμπειρίες συγκατοίκησης στην Αθήνα; Ποιο είναι το προφίλ των σύγχρονων ενοίκων; Το βιβλίο κάνει μια ελεύθερη “περιήγηση” στην πόλη της Αθήνας. Οι «37 ιστορίες» γεννήθηκαν από την ανάγκη να γνωρίσουμε και να κατανοήσουμε τις αθηναϊκές πολυκατοικίες της αντιπαροχής. Μέσα από τις εμπειρίες και τις ιστορίες παλαιότερων και νέων κατοίκων, ανακαλύπτουμε όσα κρύβουν αυτά τα κτίρια-σύμβολα μιας ολόκληρης εποχής.

Αφηγήσεις, μνήμες, προσωπικά βιώματα, φωτογραφίες, διαγράμματα, οικοδομικοί κανονισμοί, συμβόλαια και κανονισμοί λειτουργίας αποτυπώνουν ιστορίες ανθρώπων και κτιρίων, ενώ παράλληλα χαρτογραφούν τις σύνθετες διαδικασίες και αλλαγές που συντελούνται στο επίπεδο της γειτονιάς, αλλά και συνολικά της αθηναϊκής κοινωνίας.

Οι ιστορίες του βιβλίου εκτυλίσσονται σε πολλές –και διαφορετικές μεταξύ τους–περιοχές του ευρύτερου κέντρου της Αθήνας: Πατήσια, Κυψέλη, Βικτώρια, Εξάρχεια, Γκύζη, Αμπελόκηποι, Σύνταγμα, Κολωνάκι, Παγκράτι, Κουκάκι, Νέος Κόσμος, Καλλιθέα κ.ά.

Ο Βασίλης Λούρας που είχε την ιδέα, πραγματοποίησε την έρευνα και σκηνοθέτησε, μας μιλάει για το ντοκιμαντέρ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής «Μαίρη, Μαριάννα, Μαρία: Τα άγνωστα ελληνικά χρόνια της Κάλλας» που παρουσίασε στους αθηναϊκούς κινηματογράφους το Cinobo.

Το ντοκιμαντέρ σε σκηνοθεσία των Μιχάλη Ασθενίδη – Βασίλη Λούρα και παραγωγή της Στέλλας Αγγελέτου, φέρνει στο φως πολύτιμο αρχειακό υλικό και αποκαλύπτει για πρώτη φορά την τελευταία ηχογράφηση πρόβας που έκανε η Μαρία Κάλλας στο σπίτι της στο Παρίσι, ένα μήνα πριν τον θάνατό της.

Το ντοκιμαντέρ επιχειρεί να φωτίσει την περίοδο της προσωπικής και καλλιτεχνικής ενηλικίωσης της Κάλλας στην Αθήνα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, από το 1937 έως το 1945, καθώς και τα χρόνια μετά το 1957, όταν η παγκόσμια πλέον ντίβα επανασυνδέεται με την Ελλάδα. Τα σημαντικότερα καλλιτεχνικά επιτεύγματα, τα άγνωστα ντεμπούτα, οι προσωπικότητες που την καθόρισαν, τα ορόσημα της πορείας της, αλλά και οι κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες στην Ελλάδα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το εμφυλιοπολεμικό κλίμα των δεκαετιών του ’40 και του ’50, οι άδικες επιθέσεις που δέχτηκε, αποτελούν βασικούς άξονες της αφήγησης της δύσκολης αλλά και μυθιστορηματικής ζωής της Κάλλας, η οποία κινήθηκε πάντα στο μεταίχμιο μεταξύ θριάμβου και τραγωδίας.