Czasowniki aller - iść, jego odmiana i zastosowanie. Np czasownik aller, by powiedzieć, że coś idzie dobrze, albo źle.

Czasowniki w takim trochę metaforycznym znaczeniu, że sprawy idą - układają się dobrze, albo zupełnie nie idą po myśli, albo, że komuś dobrze, albo źle się powodzi.

Les affaires vont mal. Biznes idzie kiepsko.

Elle va mal. Son petit ami l'a quitté et elle a raté son bac.

Jej się nie układa. Ona nie jest w formie. Jej chłopak chłopak ją rzucił i oblała maturę.

Jak opisujemy czyjś wygląd po francusku. Przymiotniki beau/belle, vieux/vieille, moche/moche, laid/laide.

Przeczenia w języku francuskim. Co dzieje się z rodzajnikiem w przeczeniach? W przeczeniach rodzajnik nieokreślony, czyli un, une i des oraz rodzajnik cząstkowy, czyli du, de la, de l' - zostają zastąpione przez de, albo d' (przed rzeczownikiem zaczynającym się od samogłoski lub h niemego).

Przyjrzyjmy się temu bliżej na przykładach:

Czy gwiazdka po francusku jest w rodzaju żeńskim, czy męskim?

⠀⠀

Bo w tym temacie narobił się niezły, iście świąteczny bigos i pomieszanie z poplątanym, bo w internecie huczy od sporów, w niektórych wyrażeniach używamy słowa Noël (la Noël) w rodzaju żeńskim, a w innych: Joyeux Noël - Wesołych Świąt, un joyeux Noël, un beau Noël w rodzaju męskim.

⠀⠀

I bądź tu mądry. A prawda jest taka, że jak zawsze wzięła górę natura ludzka, z natury wygodna i szukająca dróg na skróty:

⠀⠀

Bo o ile Noël jest w rodzaju męskim, to poprzez ułatwienie, skrót myślowy, czy jak to ktoś nazwał: un raccourci abusif, czyli swego rodzaju przegięcie w tym szukaniu drogi na skróty:

⠀⠀

skracając wyrażenie "la fête de Noël", czy la veille de Noël (wigilia) doszliśmy do całkiem potocznego: la Noël, co wskazywałoby na rodzaj żeński. Tymczesem nie:

Francuzi napisanego h nie wymawiają.

Ale żeby nie było za prosto, Francuzi jeszcze mają, tzn w języku francuskim mamy 2 rodzaje tego h.

Za każdym razem tak samo niewymawianego.

Ale za każdym razem nie wymawianego troszeczkę inaczej, tzn wpływającego, albo nie na wymowę sąsiednich dźwięków, rodzajników i połączonych wyrazów.

Bo jest:

1. tzw H aspiré - przydechowe.

Kiedy słówko zaczynające się na literę H jest poprzedzone rodzajnikiem w formie: la, le i kiedy dokładnie to la, czy le wymawiamy np.:

le héros - bohater

la hauteur - wysokość

être à la hauteur - spełnić oczekiwania

H aspiré występuje na początku wyrazów.

Nie wymawia się go, niemniej ma ono wpływ na wymowę, bo uniemożliwia połączenia, elizje i kilka innych językowych smaczków, które zdarzaja się, kiedy słowo zaczyna się na samogłoskę, jak np zamiana ce na cet, czy zamiana ma, ta, sa na mon, ton, son.

Francuskie wyrażenie: C’est la fin des haricots !

⠀⠀

to już koniec fasoli, przepadło, nawet fasola się skończyła....

⠀⠀

Wyrażenie i katastroficzna wizja końca zapasów fasoli:

⠀⠀

Tu etymologia rządząca się swoją logiką, wykazała się bardzo pragmatycznym podejściem.

⠀⠀

Jako że fasola była tania i zarazem pożywna, kiedy dana instytucja, w ten czy inny sposób edukacyjna (fasola była podstawą wyżywienia w internatach, pensjonatach, seminariach, więzieniach.... ) cienko przędła, wtedy na stole pojawiały się już tylko dania z fasoli. ⠀⠀

Ale kiedy nawet zapasy fasoli nieubłaganie dobiegały końca, oznaczało to widmo głodu i zupełny brak perspektyw. ⠀⠀

To już koniec fasoli. C’est la fin des haricots !

Dlaczego mówimy: wiązać koniec z końcem?

Po francusku: wiązać koniec z końcem, czyli joindre les deux bouts.

Bo mówimy to, gdy ktoś ma problemy finansowe. Czyli po prostu, gdy trudno mu związać koniec z końcem.

Samo wyrażenie wywodzi się jeszcze z XVI wieku. A panowała wówczas specyficzna moda na noszenie obfitych kołnierzyków. Które były takim zewnętrznym atrybutem bogactwa, czy zewnętrznym wyrazem stanu posiadania.

Francuskie wyrażenie: faire cavalier seul, czyli działać samotnie. tu: cavalier seul - samotny jeździec Używamy go w sporcie, kiedy zawodnik oddalala się od peletonu, wygrywa w samotności, albo prowadzi przez dłuższy odcinek trasy, a potem nie daj Boże daje się dogonić, wciągnąć, porwać przez peleton i tym samym jego samotny wyczyn idzie w zapomnienie. W […]

Z tej gospody nie ujdziesz z życiem. Wyobraźcie sobie tylko, początek XIX wieku, mroczny, trudno dostępny kawałek górskiej drogi, gdzieś na samym krańcu regionu Francji, który nazywa się Ardèche. Stała tam przytulna gospoda. A w niej żył i gospodarzył poczciwy oberżysta z żoną. Oboje słynęli na całą okolicę z nieskazitelnej uczciwości i nieskalanej gościnności w […]

Skąd wzięła się nazwa la Défense? To największa francuska dzielnica biznesowa u bram Paryża, do której można dojechać paryskim metrem, nawet bez zmieniania strefy, czyli biletem na strefy 1 -3, jeżeli jedziecie metrem (linia nr 1 - bo jeżeli jedziecie kolejką RER A - kolejką podmiejską - to trzeba przejść bramki z innym biletem strefowym). […]