Wat zouden we moeten zonder momenten van verwondering? En dat geldt niet alleen voor mooie kastanjes…!

Beste mensen, Misschien kunnen we in het speelveld van de samenleving nog iets leren van de mini’s?! Beluister de column.

Temidden van het vaak heftige wereld nieuws zijn er soms pareltjes van hoop. Een oud verzegeld testament van een burgemeestersvrouw verwees naar een ander testament van hoop en toekomst dat kan dienen als een anker en houvast.

Bij het zien van de fruitkisten om de peren en appels te oogsten kwam die veelgestelde vraag naar boven naar de oogst van je eigen doen en laten. Waar gaat het om in het leven en maakt het echt de moeite waard? Groet, Paul

Op een zomerse fietstocht kregen we onverwachts een mooi voorbeeld van wat aandacht kan betekenen. We kunnen er op heel wat terreinen van het leven wat van leren denk ik. Graag deel ik deze ervaring met jullie in deze eerste column na de zomerperiode.

een column in verband met Pinksteren, dat ook wel de verjaardag van de christelijke kerk genoemd wordt. Zoals jarigen op school mogen uitdelen (hoewel nu vaak anders) zo heeft ook de jarige kerk de opdracht om het goede nieuws te blijven delen in gesprek, discussie en getuigenis met onze omgeving.

In de periode tussen Hemelvaartsdag en Pinksteren een column over de minst bekende discipel van Jezus: Mattias. Juist zijn anonimiteit maakte hem onmisbaar en van letterlijk onschatbare waarde. Net als al die mensen van grote waarde achter de schermen van kerk en samenleving.

een column over moederdag en wat ons zo bezig houdt bij het streven naar het ideale dat soms ook te hoog gegrepen lijkt. Moeten we dan soms misschien juist eerder een toontje lager zingen? Een moederlijke Psalm 131 kan zelfs ons moderne mensen helpen de goede balans te vinden.

Een column waar ik 4,5 en 6 mei met elkaar probeer te verbinden door twee splinters als basis van, en heenwijzing naar, geloof, hoop en liefde: voor werkelijke vrijheid.

Fijn weekend, Paul

Column nav een bezoekje aan de Dom van Milaan waar letterlijk naast de kerkdienst in de zgn zijbeuken mensen min of meer vluchtig door de kerk trekken. Toeristen, geïnteresseerden, afhakers of aanhakers van de kerk wellicht. Liggen juist in die laagdrempelige ‘zijkbeuken’ van de kerken ook niet de kansen en uitdagingen om het licht van Christus van geloof hoop en liefde te laten schijnen?