Dem baş guhdarên delal, vara Perxudres Podcast e. Ez Omer Faruk Baran ji vê podcastê mektûbeka Guhdar P. radigihînim. Vê saetê vê deqê hûn li ku bin bi wê mektûbê bi we re me.

Însan en pir di nexweşîyê de dixwaze sevgilîyeka wî hebe.

Bi şev saet dihat dehan, ketime xew li ser kanepeyê, paşê ez rabûm çûm odeya razanê.

Nîvê şevê çûbû, ez şiyar bûm ji xew û min li dora nihêrî. Min dî sîya darên dûr li dîwêr ketiye.

‘’Ez niha li ku me..’’, min pirsî ji xwe bi bayê xewê.

Min telefon vekir, min dî pereyên krîpto ketine dîsa, pir daketine dîsa. 

Însan en pir di nexweşîyê de dixwaze sevgilîyeka wî hebe. Min betanîya sar kişand, avêt ser xwe. Însan en pir di nexweşîyê de dixwaze sevgilîyeka wî hebe.

Guhdar P.

Tu jî dikarî not, nivîs, mektûb û fotografên xwe ji Perxudres Podcastê re bişînî.

⁠⁠https://www.instagram.com/perxudrespodcast/⁠⁠

[email protected]

⁠⁠⁠Ji vê lînka Patreonê destekê bide Perxudres Podcastê. Va podcasta tu jê hez dikî bi destekên guhdarên mîna te hêja weşana xwe didomîne. ⁠⁠⁠

⁠⁠⁠Û ji vê lînka Substackê bibe aboneya bultena Perxudres Podcastê, wê metnên vê podcastê werin e-maila te, belaş e. ⁠⁠⁠

11.03.2025, Sêşem

Min îro nîvê wê berî fitarê nîvê wê piştî fitarê Heskîf ya Elif Yiğit sêr kir ji YouTubeê. 

Belgefîlma sala 2021an ji programên festîvalan filan li ber çavê min ketibû berê, lê wer fersend çênebûbû ku ez herim wê sêr kim.

Elif Yiğit belgefîlma xwe herhal piştî temambûna gera wê ya li festîvalan anîye li YouTubeê nû bar kiriye.

Di belgefîlmê de kameraya Elif Yiğit li Heskifê pir caran sabît sekiniye û guh daye ser wan Heskifîyan ku cîh û warên bav û kalên wan di bin avê de mane.

Mêrikê di serê belgefîlmê de li şikeftekê mûmekê vêdixe û di dawîyê de jî mûmê vedimirîne, gotineka pir mehnedar dibêje ser Heskîfê, ‘’bav û kalên me jibo avê hatin vir, em jiber avê ji vir bar dikin.’’ 

Gêncekî kar û debara wî li ser heywanan e mealen dibêje heywan jî di şokê de ne, dibêje wan dizanibû Çemê Dîcleyê diherike û dadiketin li gor wê herkê av vedixwarin, lê dibêje ew niha nizanin ji gola sekinî avê vexwin û nexweş dikevin.

Dil deynim hêlekê û bi meraqa aqilekî pragmatîst bipirsim: Nehf û faydeyên bend û barajên zemanên modern pir in yan ku di bin avê de nemînin tarîx û tekamulên şikeft û şehirên hezar salan kêrhatî ne?

Bi aqilê xwe nikanim cewabekê bidim, lê dilê min elbet nedixwest ku ew Heskîfa hezar salan, ew mala medîneyetên mezin di bin avê de bimîne.

Qey loma ye, di belgefîlma Elif Yigit de gava kamerayê bi sekna xwe ya sabît fotografên huzunbaz kişandine, ne aqilê min, lê dilê min êşîyaye.

⁠⁠⁠Ji vê lînka Patreonê destekê bide Perxudres Podcastê. Va podcasta tu jê hez dikî bi destekên guhdarên mîna te hêja weşana xwe didomîne. ⁠⁠⁠

⁠⁠⁠Û ji vê lînka Substackê bibe aboneya bultena Perxudres Podcastê, wê metnên vê podcastê werin e-maila te, belaş e. ⁠⁠

10.03.2025, Duşem

Rojîya Remezanê ye. Min îro berbangê anî şiîrên Lîrîka Berbangê ya Mewlûd Oguz xwendin.

Berê min hema di ser re çavek li şiîrên Lîrîka Berbangê xistibû, lê seba sir û sêhra şiîrên wê kitabê tam bibînim ferz bû ez wê xususî berbangê bixwînim ku min jî wer kir.

Mewlûd Oguz di şiîrên Lîrîka Berbangê de bi ziman û zanîna xwe hem nola seydayê medreseyeka mezin e hem jî nola Stenbolîyekî sekuler e, dûr ji dîn û îmanê.

Bi şiîran eşkere dibe ku li welatê bav û kalên Mewlûd Oguz, xuşexuşa Çemê Dîcleyê li guhên wî ketiye, lê çem êdî biçûk tê bi wî, çavên wî li derya-denizan e.

Loma, ya Mewlûd Oguz hinekî dilemma ye, hinekî dil e, çûye ji vir, maye li wir, maye li vir, çûye ji wir; piçek mumîn, parîyekî kafir.

Şairê ku bi lîrîka xwe li dîwana şairan qesidîye, bi hez û hurmet silav li şairên nola Arjen Arî, Berken Bereh, Îrfan Amîda, Lal Laleş, Kawa Nemir, Rênas Jiyan daye û bê kompleks raber kiriye ku ew hîn nû bi firê û şiîrê ketiye, hîn di bihara peyvê de ye.

Meraq dikim, Mewlûd Oguz yê di bihara peyva xwe de jibo yarê gotiye, dema tu distirê ne tenê benî ademî guh dide te xwedayê bîst û çar alemî wê di havîn, di zivistan û talîya talî jî di payîza peyva xwe de çi bêje.

Wî ku ew şiîr di mabêna 2010 û 2020an de çêkirine, di yekê de dipirse ji xwe, rokê lêdim herim ji vir, wê çi bimîne; cewabê dîsa bi xwe dide, li wê rastê, li wê mizgeftê, li wê rehlê, kitêb û cuza min xwendî wê bimîne û li darê dinyayê şiîrên min.

Omer Faruk Baran

Lîrîka Berbangê, Mewlûd Oguz, Weşanxaneya Avesta - 2024, 78 rûpel

⁠⁠https://www.instagram.com/perxudrespodcast/⁠⁠

[email protected]

⁠⁠⁠Ji vê lînka Patreonê destekê bide Perxudres Podcastê. Va podcasta tu jê hez dikî bi destekên guhdarên mîna te hêja weşana xwe didomîne. ⁠⁠⁠

⁠⁠⁠Û ji vê lînka Substackê bibe aboneya bultena Perxudres Podcastê, wê metnên vê podcastê werin e-maila te, belaş e. ⁠⁠⁠

Dem baş guhdarên delal, vara Perxudres Podcast e. Ez Omer Faruk Baran, ji vê podcastê mektûbeka Guhdar D. radigihînim. Vê saetê vê deqê hûn li ku bin bi wê mektûbê bi we re me.

''Li erebeya xwe siwar dibim û muzîka xwe eyar dikim. Îro rojeka bi hizûr e: Ji Mehmet Atlı, ji İssa Hassan yanî, Gula Dil vedikim. Çiqas pir hez dikim ji vê muzîkê, min derd û kulên xwe bîrva kirine, diçim manîkura xwe. Xweş e, çi xweş e dinya, dinya piçek sar e lê ne xem e, na!

Qelebalixek, trafîkeka pir dixuye li ser Pira Dîcleyê. ‘’Offf’’ dibêjim, ‘’ez ‘’nagihîjim randevuya manîkura xwe..’’ Trafîk ne trafîkeka normal e.

Pêşî ambulansekê dibînim, dûra li pişt ambulansê jinek. Disekinim.

Jineka gênc, li dora 30 salî, dixwaze xwe ji pirê biavêje, bikuje xwe. Wek jina hew maye ji pirê bikeve, nola wê, dolbenda wê ya pembe jî hew maye ji porê wê yê reş bikeve.

Muzîkê digirim, erebeya xwe tam disekinînim, derdikevim ji erebeyê. Ewê birra jî xwe bikuje? Çima, çi hatiye serê wê eceb? Mêrê wê, mêrê wê xirabîyek kiriye! Naaaa, belkî nezewicandî ye, eceb yekî din tiştekî xirab anîye serê wê?

Pirs min ditirsînin. Jinik hêdîka, bi alîkarîya ewên ambulansê li ser pirê derbazî hêla rê dibe. Çepik, çepik, çepik! Kêfxweşî tê ser rûyê herkesî, herkes dikene, lê jinik nakene. Xemek li ser rûyê wê ye, li ser serê wê dolbenda pembe, wê ber bi ambulansê ve dibin.

Li erebeya xwe siwar dibim. Vê carê muzîkê venakim, naxwazim li tiştekî guhdarî bikim, naxwazim herim manîkura xwe jî. Îro rojeka berbad e, dixwazim biverişim.

Qederê difikirim: Eger qeder hebe, qeder çi ye? Ji tiştan çi di destê me de ne , çi ne? Qeder? Dê û xwişk, bav û bira, îş û eşq, mirin, mayîn giş qeder in?

Bi pirsên pir hatime manîkura xwe. Kêfa min tuneye, lê êdî hatime. Hem naxwazim careka din bi randevuyê re serê xwe biêşînim û hem ez dixwazim destên min xweşik werin xuyakirin. 

Keçikek neynûkên min dixe nava avê. Sakîn im, spas dikim û piçekî dikenim herhal. Ez û keçik dest bi sohbetê dikin.
Navê wê Nazli ye, lîse nû qedandiye. Bi birayekî xwe û dîya xwe re dimîne. Bavê wê ji zaroktîya wan ve terka wan kiriye, çûye. Dîya wê tik û tenê ew ew mezin kirine. Xem tê ser rûyê min.

Dikene Nazlı û dibêje ‘’Ablacım, li ber nekeve, qeder..’’

Berîya ojeya min lê ke, dipirse Nazlı, ‘’Bira çi reng be?’’ Dibêjim ‘’bira pembe be..’’ Ji rengê dolbenda jina li ser Pira Dîcleyê dixwest bikuje xwe. Pembe. Dûra xwe ji xwe re dibêjim: Qedera pembe.. ''

Guhdar D.

Tu jî dikarî not, nivîs, mektûb û fotografên xwe ji Perxudres Podcastê re bişînî.

⁠⁠https://www.instagram.com/perxudrespodcast/⁠⁠

[email protected]

⁠⁠⁠Ji vê lînka Patreonê destekê bide Perxudres Podcastê. Va podcasta tu jê hez dikî bi destekên guhdarên mîna te hêja weşana xwe didomîne. ⁠⁠⁠

⁠⁠⁠Û ji vê lînka Substackê bibe aboneya bultena Perxudres Podcastê, wê metnên vê podcastê werin e-maila te, belaş e. ⁠⁠⁠

Di vê xelekê de mektûba Guhdar C. heye. Fotografa li qapaxê Guhdar C. kişandiye.

⁠⁠⁠Ji vê lînka Patreonê destekê bide Perxudres Podcastê. Va podcasta tu jê hez dikî bi destekên guhdarên mîna te hêja weşana xwe didomîne. ⁠⁠⁠

⁠⁠⁠Û ji vê lînka Substackê bibe aboneya bultena Perxudres Podcastê, wê metnên vê podcastê werin e-maila te, belaş e. ⁠⁠

03.​03.2025, Duşem

Min îro Geryanên Berêvarkî Li Kolanên Amedê xwend,  kitaba çîrokên Îmad Bernas.

Hez dikim kitabên tenik yên bi hikmê xwendineka xweş di royekê diqedin.

Eger tenikîya Geryanên Berêvarkî Li Kolanên Amedê deynim hêlekê û berê xwe dîsa bidim çîrokên wê ezê bêjim Îmad Bernas xusûsî bi sê m’yan nivîsîye; meş, muzîk, mekan. 

Di çîrokan de, ku ge-ge realîst in ge-ge surrealîst, karakterê Îmad Bernas guh li muzîkan, çav li mekanan û nig jî li meşê, panoramayeka kuçe û kolanên Amedê çêdike.

Jiber ku çîrok di mabêna 2012 û 2024an de hatine nivîsîn, karakterê li Amedê ji teqîn û peqînên li bajêr heta tirsa vîrusa koronayê gelek meseleyên wê dewrê bi xêra nivîskarê xwe dîtine û gotine; li mekanan, bi meş û muzîkê.

Ji muzîkan a pir Name ya Mehmet Atlı ku şiîra Abdullah Peşêw e, tesîr li çîrokên Îmad Bernas kiriye: ‘’Êvar e, baran hûr hûr dibare, tenê me, na, ne tenê me, hemû bajar ligel min dimeşe..’’

A min, xêncî meş, mekan û muzîkê zimanê di çîrokên Îmad Bernas de bala min kişand.

Di vê sedsala 21ê de Ameda Diyarbekir dîyarê devokan e êdî û em ewên dixwînin û dinivîsin, ewên her yek ji hêlekê, li vî bajarî cîh bi cîh hem bi devoka xwe şorê dikin hem jî bi zimanekî kitabî dipeyîvin. 

Wer tê xanê ku Îmad Bernasê ji hêla Gever û Colemêrgê li diyarê devokan barek peyvên ji Botanê heta Berîya Mêrdînê, heta yên Berferatîyan bihîstine û ew anîne bi halên wan yên orîjînal kit bi kit li kitaba xwe reşandine. 

Karakterê çîrokên Îmad Bernas, ewê berêvaran li Amedê çerx dibe û nola gelek xwendîyan bi xewn û xeyalan ketiye tatêla guherandina bajêr, zane ku ew nikane xwe jî biguherîne û li ser fikra azadîyê ji azadîyê dûr, tîne di çîrokekê wanî li xwe vedide:

… Birçî me, divê pêşîyê zikê xwe têr bikim; ma ne jibo têrkirina zik ji sihara sibê heta danê êvarê di nav çar dîwaran de dixebitim. Sira sibê, tîrêjên tava nîvro, xwevezelandina li ber siya darekê, vexwarina aveke sar ji newalekê, temaşekirina li hespekî bi çargavî dibeze li deşteke serberdayî, xûşxûşa avê, reqsa pel û bê, dengê pisîkan û bêhna kûçikan, xumxuma robarekî boş.. Min ev hemû bi meaşekî firotine ku her meh dikeve hesabê min û bi sîgortayeke ku nizanim berîya mirinê dê fêdeya wê bigihîje min an na, nexwe herim xwarinekê bixwim û êvar bila ji min re bimîne heyran, jixwe gava nîvê şevê min ser danî ser balgiyê, êdî mirî me.. ''

Omer Faruk Baran

Qapaxa li fotografê ji berga Geryanên Berêvarkî Li Kolanên Amedê ye.

*Geryanên Berêvarkî Li Kolanên Amed, Îmad Bernas, Pall Weşan - 2025, Çîrok, 85 rûpel.

⁠⁠https://www.instagram.com/perxudrespodcast/⁠⁠

[email protected]

⁠⁠Jibo nivîsên Perxudres Podcastê werin ser e-maila te tu dikarî ji vê lînkê bibî aboneya bultena me; belaş e. ⁠

1ê Adarê 2025

Guhdar Ş.,

Mektûba te ez pir kêfxweş kirim, min çend caran xwend, lê jiber karûbarên dinê û debarê ez ancax niha li te vedigerim, qûsirê menêre heyran.

Ez berê ji Ulyssesa James Joyce ya Kawa Nemir û begefîlma Aylin Kuryel û Fırat Yücel destpê bikim. Min ew belgefîlm berê ji MUBIyê sêr kiribû, seba te min vekir carekê jî ji Zagros Film Festivalê sêr kir.

Tê bîra min, sala 2014an min ser destpêka wê wergerê metneka parîyekî mîzahî nivîsîbû. Di metnê de min gotibû Kawa Nemir li ser ricayeka jineka xwestiye Ulyssesê bi Kurmancî bixwîne dest bi tercûmekirina wê kitabê kiriye û li gor malûmatên min ji wê jinikê bi dest xistine jî wê wergerandina wê 4 salan biajo.

Meseleya mîzahê li dera han, axirî kitab piştî xebata 10 salan ya li Stenbol, Diyarbekir û Amsterdamê sala 2023yan derket û ku çito derket ez çûm min ji çapa wê ya qapaxqalind nûsxeyek kirî ku bixwînim.

Ne ku min mijar û meseleya James Joyce meraq dikir, na, seba welatê kelîmeyên Kawa Nemir, seba peyvistana wî min dikira bixwenda Ulysses, lê wer fersend çênebû, nebû nesîb û min bar kir û min kitabxaneya xwe jî bi erzanî firot. Nefret dikim ji barkirina kitaban; gava mecbûr dimînin mala xwe bar dikim, kitabxaneya xwe jî bi erzanî difiroşim û xwe jê xelas dikim, heta ku yeka nû çêdikim. 

Min belgefîlma Aylin Kuryel û Fırat Yücelê eciband. Belgefîlmê pêşxane, paşxaneya wergerandina Ulyssesê bi danûstandin û dîyalogên relaks rind raber kiriye. A tewrî xweş jî dawîya belgefîlmê bû, çûne matbaayê, bi wî îşçîyê re xeber dane, ewê ewqas kitaban çap dike, Ulyssesa bi Kurmancî jî di nav de.

Em werin ser xwendin û nivîsînê. Hele ka bêje heyran, di vê heyatê de ji xwendin û nivîsînê xweştir çi heye? Tu, tu ku ehl û erbabê qelemê yî, ji min bipirsî ezê bêjim xwendin jî ji nivîsînê hîn xweştir e. Lê min xwe ranegirt û xwe li nivîsê jî qeliband. Ma min xwe li çi û çi neqeliband ku di vê heyatê de.

Te gotiye Xwedê dengê te û qelema Kawa ji me kêm neke, spas, eynî dîsa eynî ew Xwedê mektûbên te jî ji e-maila min kêm neke ma heyran.. Binivîse û bişîne heyran, binivîse û bişîne, vê gavêbi xatirê te. 

Omer Faruk Baran

⁠⁠https://www.instagram.com/perxudrespodcast/⁠⁠

[email protected]

⁠⁠Jibo nivîsên Perxudres Podcastê werin ser e-maila te tu dikarî ji vê lînkê bibî aboneya bultena me; belaş e. ⁠

27.02.2025, Pêncşem

Roya Banga Ocalan

Li Diyarbekir li Meydana Daxqapîyê me. Hema bêje saetek berî ro here ava li Diyarbekir mektûba Serokê PKKê Abdullah Ocalan tê xwendin li Stenbolê û deng bi hoparlorên mest î mezin li vir bilind dibe.

Berê bi Kurdîya Kurmancî sîyasetvanê sal û zemanan Ahmet Türk dixwîne mektûba Ocalan.

Dîrekt ji destpêka mektûbê tê fehmkirin ku mektûb ji Tirkî hatiye tercûmekirin û ne mimkûn e bi wê Kurmancîyê tiştekî zelal jê were fehmkirin.

Tim dibêjim Kurmancîya medya û sîyaseta Kurdan berbad e. Jibo metnek neyê fehmkirin her tiştî dikin.

Kê mektûba Ocalan tercûme kiriye nizanim, lê qey Ahmet Türk hîs dike ku tiştek ji mektûbê nê fehm kirin, di cîhekî de disekine, mehneya çend gotinên Ocalan dibêje, tercûmeyê tercûme dike yanî, dîsa bi Kurmancî.

Dûra bi moderatorîya Sırrı Süreyya Önder, Pervin Buldan dixwîne mektûbê bi Tirkî. Bi reng û dengekî çeleng, bi kelîmeyên jihevderketî, fesîh û zelal, pir zelal. Mektûb û mesaja Ocalan ancax bi Tirkî tê fehmkirin.

Zelal e mesaj: Ocalan bang li hemî gruban dike ku çekan deynin û ji PKK’ê jî dixwaze ku xwe fesih bike.

Piştî mektûba bi Tirkî li meydanê dinêrim. Hinek dayik in, hinek mêrik in digirîn. Tam serwext nabim, fehm nakim, nizanim ew hêsirên şabûn û kêfxweşîyê ne yan yên dilşikestinê.

Hîn ez li cewabekê digerim, dibînim qîreqîra yekî ye, dibêje: Em xwe fesh nakin, em çek bernadin. Red dike banga Ocalan, dewam dike, em xwe fesh nakin, em çek bernadin. Hinekên li dorê dixwazin wî aşt bikin, lê ew aşt nabe, dibêje em xwe fesh nakin, em çek bernadin.

Li ser van gotinên wî, hinekên destekê didin wî bi hev re dibêjin, PKK halktır halk burada, PKK gel e gel li vir e û bi çepikên di rengê protestoyê de ji meydanê derdikevin.

Ji hoparlorê dengê stranên ser Ocalan bilind dibin, gênc û kal û pîrên li meydanê mane govendeka geş digerînin, bi serok û rêberê me, bijî bijî apê me.

Li Whatsappa xwe dinêrim, mesajek hatiye ser banga Ocalan, dibêje: Teknolojî û dronên dewletê rê li ber mucadeleyê girtin û di vê rewşê de aştî, ji pêşveçûn û serketineka tarîxî pirtir, nola mecbûrîyetekê ye bi min.

Omer Faruk Baran

Foto: Milet li Meydana Daxqapîyê li mektûba Ocalan guhdarî dike.

⁠⁠https://www.instagram.com/perxudrespodcast/⁠⁠

[email protected]

⁠⁠Jibo nivîsên Perxudres Podcastê werin ser e-maila te tu dikarî ji vê lînkê bibî aboneya bultena me; belaş e. ⁠

Hatim ber van şêmûgên deriyên te bê silav û kilav. Qey tu dibêjî zîyaret e, ocaxa kesera ye bimbarek. Em tên êgir didin ser êgir.

Derdê te ji serê te zêdetir e, bi vêya zanim, kesên peyaman dişînin ji te re derdê te zêde dikin bi wê jî zanim. Lê ya nizanim heyat e. Carinan dibêjim, law xwezî dugmeyek vê mîratê heba me pêlê bikira û bisekiniya ji bo bîstekê, ji bo famkirinekê ji bo hîskirinekê. Hela me çi kir, em çi dikin, dê çi bikin?

Heyat e dibêjim, me leqayî her cûre însanî dike. Felek ee dibêjim me leqayî her dergehî dike. Ma qey feleka yeman e me leqayî her derdî dike? Hawar dikim lo, qey heyat û feleka yeman leqayî hev hatine rê li ber me girtine. 

Dixwînim van rojan, ji her rojî bêtir. Her ku dixwînim divarqilim ev emrê me yê ji kinê kintir qîmê xwendinê nake. Diqehirim, diqerqilim radibim dîsa dixwînim.

Carinan dibêjim, gelo divê rêzek an sîstemek hebe ji bo xwendinê, dawiyê dev jê berdidim, çîrokan dixwînim, ecêb xelet dikim ez, dibêjim vedikevim şi'ran dixwînim, divê meriv gorî teşeyekê here yaho dibêjim rûdinim pexşanan dixwînim. Asoxîn dixwînim lê her ku nêzî kelamê dibim dûrê qelemê diçim.

Destê min naçiyê, lawaz im dibêjim, ka ma ezê reben behsa çiyê xwe bikim? Ha ji te re çîrok lê ka ew zimanê qewîyê zexm ji ku bînim, û ziman te peyde kir, tê çi, çawa bêjî? 

Werhasil carinan dibêjim ezê negihêm miradê xwe û nikaribim binivîsim lê xwe bi hewla  bûyîna xwendekarek jîr û zîrek ve teselî dikim. Ezê bibim xwendekarek zafî xurt. Lê bextê te me tuyê bêyî xwendekariyê ji wan kar û emelê minê din mekî behs. Ew ji vê miradê minê beravêtî xerabtir in. 

Madem me qala xwendinê kir emê ji vir pê de herin. Mîna te min jî ji festîvala filman ya Zagrosê  filma ser wergera Kawa Nemir, ku ev demek dirêj e min niyet kiribû lê qismet nebûbû sêr bikim sêr kir.

Jixwe Kawa her tim bala min kişandiye. Rast e ez jî mîna gelek xwendekarên Kurdî zêde tênagihêm zimanê wî lê ez zanim durrek û altûnek vaye li vir e û ji bo girtina kêf û zewqê xebatê dixwaze.

Min dest bi xwendina nivîs û şi'ra wî kir. Van rojan ekserî Kawa dixwînim. Di dest min de pirtûka wî, ferhengek her tim divê amade be û ji bo qeydkirina her peyva pê nizanim defterek min heye. Min ev jî ji ber wî girt. Ew jî wilo dixebite.

Ez zanim ezê rojekê Ulyssesa ezamet ku wergerandiye bi Kurdiya ham û tam û fesih jî bi famkirin bixwînim lê xwezî wê rojê kes li dû min nebêje "Lo kaptano, wey dilê mino"

Axirê ezê jî birijînim car caran tiştên pêşa xwe, dibihîsim çîrokên te û derdora te, gohê min tim li ser te ye. Gelek caran ez jî wan derdan digirim û ji bîra min naçe.

Ka ezê çawa giriyê Emînayê ji bîr bikim? Xwedê dengê te û qelema Kawa ji me kêm neke, û heyat e qey emê gêr bibin û biçin.

Guhdar Ş.

*Fotografa li qapaxê ji belgefîlma Aylin Kuryel û Firat Yücel ya ser wergerandına Ulyssesê hatiye girtin.

***

⁠Perxudres Podcast weşaneka serbixwe ye û ji ti cîhî ti pere û piştgirîyê nastîne. Destekçîyên Perxudres Podcsostê guhdarên nola te hêja ne. Tu dikarî ji Patreonê bi qasî hikmê xwe destekê bidî vê podcastê ku weşana wê nesekine, dewam bike. ⁠

***

26.02.2025, Çarşem, Piştî Nîvro

Min vekir Bîr ya Veysi Altay ser kêr ji Zagros Film Festivalê.

Vê belgefîlmê bala xwe daye ser 7 kesên sala 1995an li Kerboranê hatine wendakirin.

Belgefîlmê bi deng û dîmen û fotografên gazete û televîzyonên salên 1990î bi sebir û semax bîr pir rind kolaye.

Jixwe ji bîrên salên 1990î ji êş û elemê pê ve tiştek dernakeve, lê tevî vê trajedîya mezin jî heta niha ji wan salan pir kêm belgefîlmên muhîm û mezbût derketine ku ew jî bi serê xwe trajedîyeka din e.

Veysi Altay, bi afîşa Serpil Odabaşı bi muzîkên Mehmûd Berazî, bi danûstandinên bi nas û dostên wendayan re, bi kameraya xwe, xwe bera bîrê daye û ji wir tevî cesedên wendayan, îşkenceyên qatilên ne-wenda jî derxistine meydanê.

Dirêj û pahn nekim, ji wan salan belgefîlmeka bi tesîr û bi bîr gerek e wanî nola ya Veysi Altay çêbe ku bo raberkirina giranîya barê wan çaxan gotinek e di belgefîlmê de: Dewletê goştê zarokên me xwar, em hestiyan dixwazin. 

Omer Faruk Baran

⁠⁠⁠Ji vê lînka Patreonê destekê bide Perxudres Podcastê. Va podcasta tu jê hez dikî bi destekên guhdarên mîna te hêja weşana xwe didomîne. ⁠⁠⁠

⁠⁠⁠Û ji vê lînka Substackê bibe aboneya bultena Perxudres Podcastê, wê metnên vê podcastê werin e-maila te, belaş e. ⁠⁠