Het is een tekening van cartoonist Lectrr die Alain Gerlache (RTBF) tot de verbeelding sprak: president Trump die van een medewerker te horen krijgt dat de hastag #nietmijnregering al bezet is. Ook in ons land zijn er oppositiepartijen die zich verzetten tegen de nieuwe regering De Croo. Lijken de aanhangers van die partijen dan ook op de aanhangers van Donald Trump? En hoe sterk is die stroming -die volledig onbekend is in Franstalig België- in Vlaanderen?

In Frankrijk heerst er een debat over de aanpak van het coronavirus tussen de "alarmisten" en de "rassuralisten". De eerste groep experts waarschuwt voor de stijgende besmettingen en pleit voor een strenge aanpak, de tweede groep experts wil vooral de bevolking "geruststellen". Dit debat dat volop woedt in Frankrijk, wordt met argusogen gevolgd in Franstalig België. "Als het regent in Parijs, dan druppelt het in Brussel".

Op het moment dat Bart De Wever voor het eerst voorzitter werd van de N-VA, in 2004, was Guy Verhofstadt nog de premier van België en Bart Somers de minister-president van Vlaanderen. Intussen treden bij de andere partijen jonge voorzitters in het veld ( Conner Rousseau en Tom Van Grieken), en stapt die generatie ook in de regering, met staatssecreataris Sammy Mahdi. Zijn we getuige van een generatiewissel in de Wetstraat, vraagt Alain Gerlache (RTBF) aan Ivan De Vadder(VRT).

Het aanduiden van de ministers gebeurt niet in elke partij op dezelfde manier. Vaak is die keuze het prerogatief van de voorzitter, zoals bij de Franstalige liberalen (MR). Bij Groen speelt de voorzitter een minder uitgesproken rol: na een getrapte procedure kiest uiteindelijk een partijraad wie van de Groenen minister wordt. Maar ondanks het verschil in procedure, zijn zowel de MR als Groen door hun keuze van ministers, gedestabiliseerd en vooral ook verdeeld geraakt.

De Vlaamse regering wil de komende jaren 4,3 miljard euro investeren in de Vlaamse samenleving. Dat was de kernboodschap van de Septemberverklaring van de Vlaamse minister-president Jambon. De eerste -en misschien wel de belangrijkste uitdaging- is de zorgsector er weer bovenop helpen, maar Jambon sprak ook over de digitalisering van de samenleving of nog over de relance van de Vlaamse economie. En op dat bedrag van 4,3 miljard kunnen Walen en Brusselaars alleen maar afgunstig neerkijken

De naaktfoto's van drie BV's (Sean Dhondt, Stan Van Samang en Peter Van de Veire) gingen Vlaanderen rond, tot er reactie kwam van de drie. En dan is er de dood van student Sanda Dia, de zoon van een Senegaleze vader en een Vlaamse moeder, tijdens zijn doop bij de studentenclub "Reuzegom". De reconstructie van de feiten deed heel wat Vlamingen huiveren. Maar wat zeggen die twee nieuwsfeiten over Vlaanderen?

De Vivaldi-coalitie staat in de steigers. In Vlaanderen staan de twee grootste partijen van het politieke spectrum buitenspel, en hun oppositie tegen de toekomstige regering is nu al fors en hard. In het Franstallige landschap liggen de kaarten helemaal anders: de drie grote politieke partijen zitten in de toekomstige regering, en de oppositie is beperkt tot PTB, CDH en Défi. Hoe reageert de politieke oppositie op die toekomstige regering?

De N-VA is na het mislukken van het historische akkoord tussen de PS en de N-VA wellicht gedoemd tot de oppositie. Waarop is dit akkoord misgelopen, en wat kan de N-VA nog doen? En zal de zaak Chovanec, waarin de N-VA-minister-president Jan Jambon een tijdlang onder vuur lag, een rol spelen bij die federale onderhandelingen? Ivan De Vadder (VRT) probeert antwoorden te formuleren op de vragen van Alain Gerlache.

De Stemming is een uitgebreid onderzoek van de UA en de VUB. We willen weten wat de problemen zijn waarmee ons land wordt geconfronteerd. Of u vertrouwen heeft dat de politiek die problemen goed aanpakt en in welke politici u al dan niet vertrouwen heeft. En de resultaten zijn opvallend: er is een grote steun voor de maatregelen in de strijd tegen het coronavirus. Naast de gezondheidszorg, is de politieke crisis in al zijn aspecten hét probleem waar u wakker van ligt.

Het lijkt wel alsof de drie politieke partijen die deel uitmaken van de regering van het Waalse Gewest én de Franse Gemeenschap ( de PS, de MR én Ecolo) elkaar op dit moment rauw lusten. Wanneer het verplegend personeel de liberale premier Sophie Wilmès de rug toekeren, noemt een liberale partijgenote hen "verwende kinderen", die opgezweept werden door de socialistische vakbond. En na de weigering van de MR om de nodige steun te leveren om de oud- voorzitter Zakia Khattabi van Ecolo te benoemen als rechter in het Grondwettelijk Hof, is de sfeer tussen de MR en Ecolo helemaal verzuurd. Maar wat zijn de gevolgen van die verzuring voor de Waalse en Franstalige regering? En wat zijn de gevolgen van die spanningen op de pogingen om een nieuwe federale regering te vormen, dat vroeg Ivan De Vadder aan Alain Gerlache (RTBF).