Na placu Świętego Piotra w Watykanie, codziennie wieczorem, wierni modlą się o zdrowie papieża Franciszka. Ojciec Święty, od 14 lutego, przebywa w Klinice Gemelli.

W sobotę 1 marca komunikat o stanie zdrowia papieża brzmiał następująco: "Papież Franciszek nie miał od piątku następnego kryzysu oddechowego. Papież obudził się, zjadł śniadanie, wypił kawę i czytał gazety". Szczegóły te zostały podane kilkanaście godzin po tym, gdy Watykan poinformował o drugim w ciągu tygodnia kryzysie oddechowym na tle skurczu oskrzeli. W jego rezultacie zastosowano bronchoaspirację i nieinwazyjną wentylację mechaniczną. Według lekarzy zagrożenie nie minęło. Dlatego też wstrzymują się oni z przedstawieniem rokowań.

Jak w tym czasie wygląda życie Watykanu i Rzymu? Czy watykańskie dykasterie funkcjonują normalnie? Czy rozpoczęły się już przygotowania do konklawe? Między innymi na te pytania odpowiada gość podkastu misyjne.pl - Michał Kłosowski (watykanista i korespondent Przewodnika Katolickiego).

- Papież jest w szpitalu, ale nie ma mowy o żadnych przygotowaniach do konklawe. Franciszek jest w stanie krytycznym, ale ostatnie komunikaty mówią o lekkiej poprawie jego stanu zdrowia - podkreśla Kłosowski. Watykanista dodaje, że papież zarządza Watykanem a dykasterie działają tak, jak do tej pory. - Wszystko toczy się swoim rytmem, po za tym, że papieża nie ma Watykanie i że zarządza Kościołem nie z Domu Świętej Marty, ale z Kliniki Gemelli. Klinika stała się - jak mówił to kiedyś Jan Paweł II - centrum decyzyjnym Kościoła - wyjaśnia.

Kłosowski dodaje, że w Watykanie panuje atmosfera modlitwy. - Nie wyczuwa się paniki, strachu czy niezdrowego podniecenia. Jest wielu pielgrzymów, którzy przybyli tu z okazji Roku Jubileuszowego - mówi gość podkastu.

13 marca minie 12. rocznica wyboru kard. Jorge Mario Bergoglio na biskupa Rzymu, a tym samym na głowę Kościoła katolickiego. Jak można podsumować dotychczasowe lata pontyfikatu Franciszka? - To pontyfikat zmian, bo świat w ciągu tych 12 lat radykalnie się zmienił. To był też czas zmian wewnątrz Kościoła, czas zmian społecznych i technologicznych, czas zmian w stosunkach międzynarodowych - wylicza watykanista. - Papież, na te zmiany, próbował znajdować odpowiedzi. To były często odpowiedzi bez precedensu, jak np. w czasie pandemii COVID-19 - dodaje Michał Kłosowski. - Papież, w czasie swojego pontyfikatu, wskazywał na konieczność bliskości, relacji z tymi którzy są ubodzy, którzy są w różnych kryzysach - mówi gość podkastu misyjne.pl.

24 lutego mijają trzy lata od wybuchu pełnoskalowej agresji Rosji na Ukrainę.

Jak przez ten czas zmieniła się Ukraina i sami Ukraińcy? Czego teraz potrzebują najbardziej: pomocy materialnej czy psychologicznej? Czy liczą na zakończenie wojny? Jak na działalność organizacji pomocowych wpłynęła decyzja Stanów Zjednoczonych o wstrzymaniu pomocy zagranicznej, za którą odpowiadała Amerykańska Agencja ds. Rozwoju Międzynarodowego (USAID)?

Na temat Maciej Kluczka (misyjne.pl) rozmawia z Heleną Krajewską z Polskiej Akcji Humanitarnej, która w tych dniach przebywa w Kijowie i Charkowie.

- Są miejsca, gdzie potrzebna jest przede wszystkim pomoc materialna: materiały higieniczne, paczki żywnościowe, ciepłe koce. Taka pomoc dociera przede wszystkim w regiony położone przy froncie walk. Coraz bardziej potrzebna jest też pomoc psychologiczna. Będzie jej potrzebować nawet ponad 10 milionów Ukraińców, w tym 3.5 mln dzieci. Inaczej będą straconym pokoleniem - podkreśla Helena Krajewska. Rozmówczyni Macieja Kluczki dodaje, że w społeczeństwie ukraińskich rośnie zmęczenie, frustracja i wycieńczenie życiem w ciągłym stresie i niepewności. By temu zaradzić, Polska Akcja Humanitarna utworzyła w Ukrainie 16 centrów pomocy psychospołecznej, są też zespoły mobilnych psychologów.

Jak wygląda życie w Charkowie - drugim pod względem wielkości mieście Ukrainy?

- Charków - mimo wszystko - żyje i funkcjonuje. To miasto jest bardzo doświadczone przez wojnę, ostrzały. Codziennie (w dzień i w nocy) wyją syreny. Część sklepów jest zamknięta, część funkcjonuje - opisuje Krajewska. Niektórzy mieszkańcy Charkowa wyjechali z tego miasta. Z drugiej strony - wielu ludzi przyjeżdża tu z obwodu charkowskiego. Uciekają z miejscowości położonych bliżej frontu i uznają Charków za mimo wszystko bezpieczniejszą przystań - dodaje Helena Krajewska.

- Szkoły w Charkowie funkcjonują, ale część w formie online albo w podziemiach, w metrze. Ostatnio rozmawiałam z nauczycielką takiej szkoły. Zapytałam, czy ukraińskie dzieci potrafią jeszcze marzyć. Odpowiedziała, że tak. Dorośli żyją z dnia na dzień, ale dzieci marzą o swojej przyszłości; chcą być kucharzami, piłkarzami, pisarzami.

Czasami nie trzeba wiele mówić, żeby kogoś odwieść od myśli samobójczych – tłumaczy suicydolog prof. Adam Czabański, opowiadając o efekcie Papageno. W podkaście z Anną Gorzelaną zestawia dane o samobójstwach w Polsce, mówi o maskowanych samobójstwach oraz o syndromie stresu pourazowego u powodzian.

Co oznacza być ofiarowanym? Czy osoby konsekrowane mają lepszy "dostęp" do Pana Boga? Kiedy po raz pierwszy poznał kapucynów i dlaczego wybrał właśnie zakon franciszkański? I czy śluby zakonne były dla niego wyzwaniem?

Między innymi na te pytania odpowiada gość podkastu misyjne.pl - brat Szymon Janowski z prowincji warszawskiej Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów.

"Życie konsekrowane to radykalizacja więzi" - mówi br. Janowski, który jednocześnie nie zgadza się z tezą, że osoby konsekrowane mają lepszy i łatwiejszy "dostęp" do Boga. "To nieprawda. Ludzie niekiedy dorabiają do naszego życia legendy i mity, które nie są prawdziwe. Choć prawdą jest to, że my - w klasztorach - mamy więcej możliwości troszczenia się o swoje życie duchowe. Inni muszą więcej wysiłku w to włożyć, ale cel - czyli życie w niebie - jest osiągalny dla wszystkich".

Zakonnicy składają trzy śluby: ubóstwa, posłuszeństwa i czystości. Śluby te nazywane są inaczej radami ewangelicznymi, dlatego że wypływają właśnie z Ewangelii. "W ślubach nie chodzi tylko o to, by regulowały zewnętrzne oznaki życia. Ich istotą jest naśladowanie Chrystusa: ubogiego, pokornego, posłusznego, czystego. Śluby mają obudzić we mnie podobieństwo do Chrystusa, mają budzić życie otwarte, gotowe do zmiany, do wzrostu i do dojrzewania, do przełamywania własnego egoizmu".

Br. Szymon Janowski opowiedział też o swojej niedawnej podróży do Afryki: do Gabonu i Benina, gdzie powołania kapłańskie są liczne i żywe. "Oni są pełni zapału i wiary. Mamy nadzieję, że będą misyjną i ewangelizacyjną siłą, także dla Europy" - mówi kapucyn.

Dzień Życia Konsekrowanego obchodzony jest drugiego lutego, ale siostry zakonne, bracia i ojcowie, a także osoby żyjące w instytutach konsekrowanych, spotykają się nie tylko tego dnia. W tym roku przypada kolejne – piąte spotkanie młodych, którzy wybrali tę drogę życia. Tegoroczny Kongres Młodych Konsekrowanych odbędzie się we wrześniu w Licheniu, a przebiegać będzie pod hasłem „Oto człowiek!”.

Michał Jóźwiak i Aleksander Barszczewski rozmawiają na temat dobrego przeżywania Świąt Bożego Narodzenia.

Szymon Antczak był księdzem przez ponad 5 lat. Kilka miesięcy temu podjął decyzję o odejściu z kapłaństwa. Doświadczenie wiary nadal jest jednak w jego życiu kluczowe. Jak je przeżywa? Mówi o tym w rozmowie z Michałem Jóźwiakiem.

Jakub Pankowiak, organista i muzyk, którego historię przedstawiono w filmie braci Sekielskich „Zabawa w chowanego”, w rozmowie z Michałem Jóźwiakiem opowiada o swoim doświadczeniu wiary, Kościoła oraz niedawnym spotkaniu z polskimi biskupami.

- W walce z ubóstwem państwo wspierane jest przez NGOSy (organizacje pozarządowe) i organizacje kościelne. To wsparcie jest niezbędne. Organizacje pozarządowe i kościelne mają umiejętność dotarcia do konkretnych osób i wskazania ich potrzeb - mówi Adriana Porowska, minister ds. społeczeństwa obywatelskiego.

Porowska, zawodowo przez wiele lat była związana z Kamiliańską Misją Pomocy Społecznej. Prowadziła schronisko oraz mieszkania treningowe, zajmowała się streetworkingem dla osób w kryzysie bezdomności. Zarządzała też Pensjonatem Socjalnym „Św. Łazarz".

W rozmowie z Maciejem Kluczką - przy okazji Światowego Dnia Ubogich, który w tym roku obchodzony jest pod hasłem "Modlitwa ubogiego dociera do Boga" - opowiada o swoim doświadczeniu pracy z ubogimi i ludźmi w kryzysie bezdomności. Wspomina też I Światowy Dzień Ubogich, który w 2017 roku został ustanowiony przez Ojca Świętego. - Razem z grupą podopiecznych byłam w Watykanie. Papież Franciszek dawał ubogim nadzieję, podkreślał jak ważny jest szacunek do osób ubogich. Te osoby także mają swoje pasje i marzenia - mówi minister Porowska.

W rozmowie podjęto też temat pomocy państwa dla osób żyjących w biedzie. Z wielu raportów wynika, że w Polsce ciągle utrzymuje się stały poziom skrajnego ubóstwa (między 4 a 6% polskiego społeczeństwa). Minister ds. społeczeństwa obywatelskiego wspomniała też o zjawisku "biednych pracujących". Tym określeniem opisuje się osoby, które pracują, ale których dochód nie pozwala na samodzielne wynajęcie mieszkania. - Samotna osoba zarabiająca najniższą krajową nie jest w stanie wynająć mieszkania i samodzielnie się utrzymać. Organizacje pozarządowe starają się tę lukę zasypać. Również państwo powinno tych ludzi zauważać - mówi minister. - Coraz więcej polityków rozumie, że problemy mieszkaniowe są realnymi problemami. Państwo ma wiele instrumentów, by tych ludzi wspierać - dodaje.

- Ubóstwa nie należy sprowadzać tylko do tego, co można za to kupić, ale jak można za to przeżyć. Czy rodzice mogą za te pieniądze wyedukować dzieci? Wysłać je na naukę języka obcego? - wyjaśnia minister Adriana Porowska.