Bij Nieuwsuur schoven de twee columnisten Geerten Waling, van EW Magazine, en Kustaw Bessems, van de Volkskrant, aan. Het ging, naast de politiek, over de moord op Charlie Kirk, de veelkleurigheid van stemmen in de academische wereld en over de noodzaak van debat. Bessems liet weten getwijfeld te hebben om aan te schuiven, gezien "mensen hun stokpaardjes voorbereiden en weten wat er online kan scoren". "Dat is het politieke klimaat waarin we verzeild geraakt zijn, ook wel polarisatie te noemen", zegt Sofyan El Bouchtili, onderzoeksjournalist voor onder andere Investico. "Scherpe meningen die tegenover elkaar worden gezet en dan vonken moeten geven in een uitzending. En dat zouden mensen fijn vinden om naar te kijken." Wel vertelt El Bouchtili dat dit ertoe leidt dat men niet meer luistert naar wat eronder ligt. "Zo’n scoreborddebat is minder goed voor het publieke debat dat nodig is. We weten allemaal dat heftige emoties tot meer views leiden. Maar zeker publieke media dienen toch een boel context te bieden." "Talkshows gedijen natuurlijk bij het tegenover elkaar zetten van twee mensen met verschillende meningen", zegt Henrike van Gelder, hoofdredacteur bij Kidsweek. "Door korte quotes die ergens uit worden gepikt, raakt iets al snel de nuance kwijt." Spraakmaker en programmamaker Viggo Waas werd zelf ooit in een soortgelijke situatie geplaatst. "Toen ik er niet vurig op in ging, merkte ik teleurstelling bij de redactie. Want de opzet was anders, met hoop op een grote clash." Zelf schuift Waas niet meer snel aan bij een televisieprogramma. "Zo gauw een camera aangaat, wordt ieder woordje op de weegschaal gelegd. Daar heb ik gewoon geen zin meer in."