Antybiotykooporność może pojawiać się naturalnie, jednak niewłaściwe i nadmierne stosowanie środków przeciwdrobnoustrojowych w ochronie zdrowia i w weterynarii powoduje wzrost skali tego problemu. Tak, antybiotyki stosowane są w hodowlach zwierząt, szczególnie w tych przemysłowych. Środki te stosowane są nie tylko w przypadkach chorób zwierząt, lecz także w celach profilaktycznych i jako stymulatory wzrostu. O antybiotykooporności, której przyczyną jest także sektor hodowlany, jest ten podcast.

Walka o prawa kobiet w Polsce trwa od lat mimo braku wsparcia ze strony większości polityków i polityczek, rosnącej siły przeciwników równości i wielu rozczarowań. Bo wiele kobiet, wiele osób i organizacji nie składa broni. Z dumą nazywają siebie feministkami i feministami, niestrudzenie działają na rzecz wszystkich kobiet w Polsce. Naszym obowiązkiem jest pamięć o ogromie pracy, która kiedyś została wykonana przez dzielne kobiety, dzięki którym mamy teraz - między innymi - prawa wyborcze.

To smutne, że niektóre współczesne kobiety nie pamiętają, dzięki komu mogą pracować, studiować, podejmować aktywności społeczne, mieć prawo do majątku i głosu. Zawdzięczają to innym kobietom, które wywalczyły to dla nich ponad 100 lat temu, mimo że były wówczas narażone na szykany, wyśmiewane, mimo że im grożono. To, co im zawdzięczamy, wydaje nam się obecnie naturalne i oczywiste. Nie można zapomnieć, że stoi za tym czyjaś praca, tak jak nie można zapomnieć o pracy, która jest przed nami, by kolejnym pokoleniom kobiet równouprawnienie wydawało się oczywiste. I o naszej herstorii, ale także o tym, kto nas zawiódł jest ten odcinek.

Jako prawniczka i obrończyni praw kobiet od lat tłumaczę, dlaczego Konwencja Stambulska jest ważna i czemu jej przeciwnicy nie mają racji, a często nawet cynicznie manipulują, by podburzać przeciwko niej. Z wieloma argumentami trudno jest dyskutować – są zwyczajnie nieracjonalne lub nieprawdziwe. Dopóki jednak wiem, że wciąż wiele osób wierzy w chochoły w rodzaju „ideologii gender”, warto rozmawiać o tym, czym Konwencja jest naprawdę i czego obawiają się jej przeciwnicy. Dlatego postanowiłam po raz pierwszy w Polsce wydać w formie książki pełną treść Konwencji wraz z – co kluczowe – nieprzetłumaczonym do tej pory na język polski memorandum wyjaśniającym. W związku z ratyfikacją Konwencji przez Unię Europejską, wznowiłam wydanie mojej książki aktualizując ją o najnowsze informacje dotyczące przemocy domowej i jej zwalczania w Polsce i w Unii Europejskiej, działań legislacyjnych na poziomie unijnym, a także informacji dotyczących samego procesu ratyfikacji. O tym, kto i dlaczego boi się Konwencji jest ten odcinek podcastu.

Sześć lat po podpisaniu Konwencji Stambulskiej w 2017 roku Unia Europejska wreszcie ratyfikowała tę międzynarodową umowę w czerwcu 2023 roku. To ogromny sukces wszystkich zaangażowanych w działania na rzecz ratyfikacji osób: posłów i posłanek do Parlamentu Europejskiego; polityczek i polityków potępiających brak zdecydowanych działań w tym kierunku; organizacji pozarządowych alarmujących o skali przemocy wobec kobiet; ekspertek i ekspertów przypominających o ważności dokumentu i jego kompleksowości; osób interesujących się Konwencją i rozmawiających o dokumencie ze swoimi przyjaciółmi i rodziną; osób, które wspierały wszystkie obywatelskie inicjatywy w tej sprawie.

Ratyfikację uważam także za swój osobisty sukces. Od chwili, w której zdecydowałam się wejść do polityki i kandydować w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019 roku, ratyfikację Konwencji Stambulskiej postawiłam sobie za polityczny cel. Sukcesywnie dążyłam do jego realizacji, podejmowałam różne inicjatywy na jego rzeczy i poświęciłam temu przedsięwzięciu, wraz z moim zespołem, bardzo dużo pracy. Udało się! I o Konwencji Stambulskiej oraz jej ratyfikacji przez Unię jest ten podcast.

Funkcjonowanie ferm wpływa na życie ludzi na wiele sposobów. Jednym z podstawowych problemów jest zanieczyszczenie środowiska naturalnego, co ma bezpośredni wpływ na codzienne życie lokalnych - choć nie tylko - społeczności. Fermy zamieniają w piekło życie tysięcy Europejek i Europejczyków żyjących w ich sąsiedztwie. Z powodu uciążliwości odorowych ludzie nie mogą wyjść na spacer z dzieckiem, otworzyć okna. Ale nie chodzi tylko o smród. Fermy to emisje szkodliwych gazów i pyłów zawieszonych, to wirusy i bakterie, zanieczyszczenie wód, gleby i powietrza oraz stały hałas. Wartość nieruchomości usytuowanych w pobliżu ferm spada, co powoduje, że ludzie, nierzadko starsi, nie mogą się stamtąd przeprowadzić w inne miejsce. Prowadzenie gospodarstwa agroturystycznego i ekologicznej produkcji roślin staje się niemożliwe.

O tym, jak to jest, kiedy mieszka się w sąsiedztwie fermy, jest ten podcast.

Rozmawiając na temat funkcjonowania sektora hodowlanego, jego skutków i wpływu na planetę i środowisko, często porusza się problem emisji gazów cieplarnianych. Bo funkcjonowanie przemysłu hodowlanego jest odpowiedzialne za 14,5% globalnych emisji gazów cieplarnianych pochodzenia antropogenicznego. 

Hodowla zwierząt jest źródłem bezpośredniej i pośredniej emisji gazów cieplarnianych, takich jak dwutlenek węgla, tlenki azotu, amoniak, podtlenki azotu oraz metan, który stanowi między 35, a 40% całości antropogenicznych światowych emisji gazów cieplarnianych. 

Język nie tylko opisuje rzeczywistość. Język kształtuje rzeczywistość. Język może być także narzędziem przeciwdziałania dyskryminacji kobiet. Dlatego ważne jest używanie języka, który włącza, języka wrażliwego na płeć. A Unia Europejska i jej organy powinny dawać przykład. Niestety, takiego języka nadal nie używa się w dokumentach funkcjonujących w Parlamencie Europejskim, regulujących jego działanie. Dlatego napisałam do Przewodniczącej Parlamentu Roberty Metsoli w sprawie języka oficjalnych dokumentów Parlamentu Europejskiego, który nie uwzględnia perspektywy równości płci i nie jest wystarczająco inkluzywny. 

Czy można uważać, że sprawą prywatną są wydatki publiczne, legalność wydatkowania środków publicznych, gospodarność, rzetelność i celowość? Czy za sprawę prywatną możemy uznawać: zdrowie publiczne, ochronę praw i wolności obywatelskich, ochronę środowiska naturalnego, czy politykę klimatyczną? Czy za sprawę prywatną możemy uznać przestrzeganie praw zwierząt? 

Polityka żywnościowa, całe rolnictwo i dominujący tam sektor hodowlany objęte są parasolem ochronnym, wyłączone są z debaty publicznej, chronione przed krytyką i najmniejszymi próbami zmian. Dlaczego? Zamiast twardych argumentów słyszymy najczęściej: tradycja, enigmatyczne: bezpieczeństwo żywnościowe i odwieczny argument o gospodarce.

Czy wiecie, co to przemoc zastępcza? Już wyjaśniam. To przemoc polegająca na znęcaniu się nad ofiarą poprzez zadawanie bólu komuś dla niej ważnemu. A zwierzęta tzw. towarzyszące, domowe często służą sprawcom do sprawowania kontroli nad ofiarą. Przemoc wobec zwierząt może także stanowić narzędzie przemocy psychicznej wobec ofiar-ludzi, w tym dzieci, kiedy sprawca krzywdzi ich „przyjaciela”. Osoby stosujące przemoc mogą grozić zwierzęciu towarzyszącemu ofiary, znęcać się nad nim. Zwierzęta mogą przy tym doświadczać tych samych rodzajów przemocy, co ludzkie ofiary, przemocy fizycznej, krzyków, czy zaniedbywania.

9 grudnia 2022 roku, w przeddzień zakończenia 16 Dni Przeciw Przemocy wobec Kobiet i Międzynarodowego Dnia Praw Człowieka, wysłałam mój trzeci list do Przewodniczącej Komisji Europejskiej, Ursuli von der Leyen, dotyczący przemocy ze względu na płeć i koniecznej ratyfikacji przez Unię Europejską Konwencji Antyprzemocowej.

List wysłałam w tysiąc sto piątym dniu pracy obecnej kadencji Komisji Europejskiej i sprawowania urzędu przez Przewodniczącą von der Leyen. Był to kolejny dzień w którym Unia Europejska nie ratyfikowała Konwencji Antyprzemocowej, czyli Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, często nazywanej Konwencją Stambulską.

O tym, dlaczego Ursula von der Leyen musi zrobić wszystko, żeby Unia w końcu ratyfikowała Konwencję Stambulską mówię w tym odcinku podcastu.