سلام من کامبیز حسینی هستم و فکر می‌کنم انقدر دیگه به ما گفتند «دشمن! دشمن!» که دیگر من حساسیت خود را به این کلمه -و کلاً القابی که خامنه‌ای به ما می‌بندند- از دست داده‌ام.

یه سری چیزها باید در یک روند زمانی و یک پروسه تاریخی تغییر پیدا می‌کنه. شما می‌تونی چراغ قوه دستت بگیری بندازی روش، همین!

... برگردید/ و هرازچندگاهی/ بیایید از دور/ روشنایی شهر را ببینید/ که چگونه بی‌حضور شما/ چون پلنگی آرام/ خواب رفته است.

اصلاً آیا توجه کرده‌اید که دیگه یه جوری شده که هیچی عجیب نیست؟‌ یعنی یک زمانی بود که ما تعجب می‌کردیم و می‌گفتیم «نه بابا»، ولی الان فقط نگاه می‌کنیم و می‌گیم «آهان!‌»