«چه خبره اینجا؟ عزای حسینه که در راه حق شهید شد؟‌ عزای حسین با پول و برنج و روغن انگلیسی‌های حق‌کش؟‌در مقابل ظلم سکوت می‌کنید اونوقت به عزای حسین می‌شینید. شرم نمی‌کنید؟» این دیالوگی بود از سریال دلیران تنگستان، دیالوگی که رئیسعلی دلواری، به عزاداران بوشهری می‌گه، به عزادارانی که در بوشهر اشغال شده به دست دشمن خارجی، به جای مبارزه، مراسم سینه‌زنی بوشهری رو به جا می‌آوردند. ایران اما نشون داده، هرچقدر هم زیر بار جنگ و ظلم و ستم و استداد و استعمار باشه، هرچقدر هم که مردمانش درگیر انواع فقر باشن، باز هم فرزندانی داره که از مادر وطن دفاع کنند. فرزندانی مثل رئیسعلی، مثل زائر خضر خان اهرمی، شیخ حسین چاهکوتاهی و غضنفرالسلطنه برازجانی، دلیرانی که در کشاکش جنگ جهانی اول، تا پای جان در برابر قوای متجاوز انگلیسی ایستادند. دلیرانی که در این قسمت از مورخ به سراغ داستان مقاومتشون رفتیم. آن‌هایی که مصادق این شهر علیرضا شجاع‌پور هستند: «وطن یعنی دو دست از جان کشیدن / به تنگستان و دشتستان رسیدن/ زمین شستن ز استبداد و از کین / به خون گرم در گرمابه ی فین/ وطن یعنی گذشته، حال، فردا / تمام سهم یک ملت ز دنیا/ وطن یعنی چه آباد و چه ویران / وطن یعنی همین جا، یعنی ایران»