Jola ma 25 lat i porażenie czterokończynowe. Jest też osobą z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim… Nie mówi… Gdyby mogła, pewnie opowiedziałaby o braku miłości najbliższych, o tęsknocie za mamą i bratem.

Od dwóch lat opiekunem prawnym Joli jest siostra Anna Lis – dyrektorka Domu Opieki w Lidzbarku Warmińskim. O Jolę dbają zakonnice i pracownicy domu oraz nauczyciele i rodzice dzieci ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Lidzbarku Warmińskim.

Dwa lata temu Jola była w ciężkim stanie; niedożywiona, nie uśmiechała się. Dziś jest lepiej, ale leczenie i rehabilitacja Joli są kosztowne. „Razem możemy zmniejszyć cierpienie Joli! Prosimy o pomoc” – na rzecz Joli założono zbiórkę na Siepomaga. O lepsze życie dla Joli walczą zakonnice i mieszkańcy Lidzbarka.

Link do zbiórki:
https://www.siepomaga.pl/jolanta-michalik?fbclid=IwAR1dcbTgLUBFfV8F6rgqKBRIlNAk8554lzCyU71OKr_g5izkyG56PjSN7Fc

W GOK Dywitach odbył się koncert „do tańca i do posłuchu” nowo powstałej Orkiestry Warmińskiej założonej przez Monikę Paśnik-Petryczenko i Macieja Żurka. 

Grali i śpiewali utwory zarejestrowane przez Marynę Okęcką-Bromkową w latach 50. i  60.

W reportażu udział wzięli: Monika Paśnik-Petryczenko i Serhij Petryczenko, Maciej Żurek. Skład Kapeli Warmińskiej: Monika Paśnik-Petryczenko, Maciej Żurek, Serhij Petryczenko, Johann Wolfgang Niklaus i Jacek Muża.

Możliwości muzeów i ich potencjał mogą być nieograniczone. Jak je wykorzystać? Jak sprawić, aby młodzi ludzie poczuli się swobodnie w sali z wystawą malarstwa współczesnego?

Co zrobić, aby młodzież chciała oglądać sztukę i nie bała się o niej mówić? W Muzeum w Lidzbarku Warmińskim odbyły się warsztaty dla dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną. To inicjatywa zorganizowana dzięki projektowi „Konserwacja i restauracja XIV-wiecznego zamku w Lidzbarku Warmińskim – perły architektury gotyckiej w Polsce”.

W reportażu udział wzięli: kustosz Muzeum w Lidzbarku Warmińskim Małgorzata Jackiewicz-Garniec, nauczycielki Agnieszka Michalak i Anna Kozłowska oraz uczniowie specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego w Lidzbarku Warmińskim.

Alex Dancyg jest polskim i izraelskim historykiem, działaczem na rzecz dialogu polsko-żydowskiego. Urodził się w Warszawie. Pracował w Yad Vashem i w kibicu Niri-Oz, który był jego domem.

O świcie 7 października 2023 roku Alex został porwany, wraz z 224 mieszkańcami kibucu, przez terrorystów z Hamasu i wciąż jest przetrzymywany gdzieś w podziemiach w Strefie Gazy.

Zapraszamy do wysłuchania reportażu Alicji Kulik z roku 2011 pt. Tikkun, gdy Alex Dancyg był jeszcze szefem sekcji polskiej Międzynarodowej Szkoły Nauczania o Holokauście w Instytucie Yad Vashem.

W reportażu udział wzięli: urodzony w 1948 roku w Warszawie Alex Dancyg – wieloletni szef sekcji polskiej Międzynarodowej Szkoły Nauczania o Holokauście w Instytucie Yad Vashem, Daniel Goldstein – dyrektor Szkoły Hartmana w Jerozolimie i uczniowie szkoły Alon Ben David, Boaz Bibee, David Dishon i Nadav Roitter.

Dobiega końca proces beatyfikacyjny piętnastu sióstr katarzynek ze zgromadzenia św. Katarzyny w Braniewie. W 79. rocznicę dramatycznych wydarzeń ze stycznia i lutego 1945 roku ukazała się książka s. Marii Angeli Krupińskiej „Pod prąd, pod wiatr i pod fale”.

Ukazuje ona drogę warmińskich męczennic. Alicja Kulik zaprasza do wysłuchania reportażu pt. Świadectwo.

Olsztyński fotografik, fotoreporter Piotr Płaczkowski opowiada o wojennych losach swoich rodziców – Irminy i Zygmunta Płaczkowskich.

Pani Irmina ukrywając się na początku 1945 r. w domu dróżnika w Częstochowie wycinała z „Kuriera Częstochowskiego” ogłoszenia. 20 lat po jej śmierci pan Piotr odnalazł kopertę z ogłoszeniami. Czy znalazł odpowiedź dlaczego to robiła?

Tylko dwie liczby: 169 i 292, a kryją się za nimi dramaty, łzy, marzenia, tęsknota za miłością i bezpieczeństwem oraz zwykła – niezwykła dobroć. Pierwsza liczba to liczba rodzin zastępczych w powiecie olsztyńskim, druga to liczba dzieci, które żyją w tych rodzinach.

Różne są formy rodzinnej pieczy zastępczej: spokrewnione, zawodowe, niezawodowe, zawodowe specjalistyczne i pełniące funkcję pogotowia rodzinnego; są też rodzinne domy dziecka.Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Olsztynie prowadzi co roku akcję „Rodzinna piecza zastępcza. Profesja z misją”. 11 lat temu pp. Alicja i Jan Surrej podjęli życiową decyzję, że staną się taką rodzinną: do dwójki własnych biologicznych dzieci dołączyło jeszcze pięcioro. Ta piątka znalazła w końcu bezpieczną przystań.

Samotność – to od niej zaczyna się wiele chorób oraz kryzysów emocjonalnych i psychicznych. Codzienna walka o atencję, nieumiejętność wytrzymywania z samym sobą, izolacja społeczna, kryzys więzi rodzinnych czy głód dotyku – to już codzienność i realia pokazujące jak bardzo obecnie ludzkość dotyka problem samotności. Aktualnie uznawana jest ona za najgroźniejszą chorobę XXI wieku.

Samotność nie ma wieku. Samotni są seniorzy, ale i też ludzie bardzo młodzi. Jak wynika z badań millenialsi, czyli osoby urodzone pomiędzy 1981 a 1996 rokiem, okazują się być najbardziej samotnym pokoleniem. 22% przedstawicieli tego pokolenia nie posiada nawet jednego przyjaciela.

Jak o samotności mówią ojciec i córka – przedstawiciele dwóch pokoleń? Pretekstem do rozmowy był utwór napisany przez Ryszarda Borzymowskiego z Czerwonki koło Biskupca. Kompozycję śpiewa i gra na pianinie jego córka Paulina Borzymowska.

W grudniu olsztyńska Akademia Trzeciego Wieku działająca przy MOK odwiedziła kilka domów pomocy społecznej z inscenizacją teatralną „Jak dobrze mieć sąsiada. Wigilia sąsiedzka”.

To spotkanie było pretekstem to rozmowy o naszych relacjach, które budujemy, pielęgnujemy, burzymy lub unikamy. Rozmówcy: Elżbieta Konopcka-Romanowska, Ewa Krazińska, Iga Zdanowska, Renata Janicka, Benedykt Kucki, Danuta Wołosiewicz, Jadwiga Czerniawska.

Niedźwiedź to nazwa części Zatorza, części leżącej między ulicami Rataja, Jagiellońską, Toruńską i Bydgoską w Olsztynie. W sercu Niedźwiedzia rosną dwa monumentalne 150-letnie dęby.

Adam i Ewa – bo tak się nazywają drzewa – zdobyły trzecie miejsce w tegorocznej edycji Ogólnopolskiego Konkursu na Drzewo Roku. Mimo to oba dęby nadal nie są pomnikami przyrody. Mieszkańcy i społecznicy sprzeciwiają się postępowaniu Urzędu Miasta w Olsztynie uważając, że ratusz przeznaczył ten teren „pod deweloperkę”.

Spór znalazł finał w sądzie. W międzyczasie mieszkańcy Niedźwiedzia, w dużej mierze Wołyniacy lub ich potomkowie, bardzo się zżyli, spotkają się na Święcie Niedźwiedzia i chcą utworzyć ogród społeczny w miejscu, w którym rosną dęby Adam i Ewa.

Do wysłuchania reportażu „Adam i Ewa w sercu Niedźwiedzia” zaprasza Maja Kwiatkowska.