ذهن انسان دارای دو گونه فعالیت انضمامی و انتزاعی است. در فعالیت انضمامی قید زمان و مکان مطرح است و در فعالیت انتزاعی عدم وابستگی به شروط زمان و مکان را شاهد هستیم. در ابتدایی­ ترین حالت فعالیت انضمامی، حس بینایی باعث مشاهده عینی یک شیء در فضای شکلی می‌شود و با تکرار این تجربه، ذهن به شناختِ ظاهریِ آن شیء دست می­یابد. حس شنوایی، بویایی و لامسه نیز در کسب صفات ثانویه شیء به شناخت ذهن کمک می­نمایند. در پیچیده‌ترین حالت فعالیت انضمامی، ذهنِ درگیرِ فضایِ شکلیِ شیء، دچار دریافت احساسیِ سوژه­ای مانند غم، شادی، حیرت، زیبایی و … می­شود. با تکرار این تجربه، شناخت از موضوع شیء و قید زمان و مکان خارج می‌شود و ذهن به خودآگاهی می­رسد. این فعالیت ذهنی که از قید زمان و مکان خارج شده است، فعالیت انتزاعی نام دارد. بطور مثال فرض کنید به گل رز می­نگرید و شکل ظاهری آن را در می­یابید و در خود احساس کشف و ابراز زیبایی می­ نمایید. همین تجربه را با گل میخک، یاس و … انجام می‌دهید و احساس کشف و ابراز زیبایی را تکرار می­ نمایید. این تجربه ذهنی تاکنون انضمامی است. حال ذهن به مقایسه نتایج می‌پردازد. اوصاف ظاهری گل‌ها را به کناری می‌نهد و صفت مشترک مؤثر بر خود را می­کاود. ذهن زیبایی را به عنوان مفهوم کلی، انتزاع می‌کند و به خود می‌گوید من زیبایی را در خود کشف کردم. این مقام، مقامِ اسم ذهن یا مقام شناخت است.

The lecturer is speaking in Persian and discussing the Article 04 – State of the Name, State of Cognition

The human mind has two types of activities: concrete and abstract. In concrete activity, the constraints of time and space are present, while in abstract activity, there is a lack of dependence on these conditions. In the most basic form of concrete activity, the sense of sight allows for the objective observation of an object in shaped space, and through the repetition of this experience, the mind gains superficial identification (recognition) of that object. The senses of hearing, smell, and touch also assist the mind in acquiring the secondary attributes of the object. In the most complex form of concrete activity, the mind engaged with the shaped space of the object experiences emotional receptions such as sadness, joy, wonder, beauty, etc. With the repetition of this experience, identification (recognition) of the object goes beyond the constraints of time and space, leading the mind to self-awareness. This mental activity, which has gone beyond the constraints of time and space, is called abstract activity.

For example, suppose you are looking at a rose and perceive its appearance, feeling a sense of discovery and expression of beauty within yourself. You repeat this experience with a carnation, jasmine, etc., and continue to feel the discovery and expression of beauty. This mental experience is still concrete. Now the mind begins to compare the results. It sets aside the superficial attributes of the flowers and seeks the common attribute that resonates with itself. The mind abstracts beauty as a general concept and tells itself, "I have discovered beauty within myself." This state is the state of mind's name or the state of cognition or identity.

To watch the video version of this episode, click here

هر ممکن الوجود از فضای بی­ شکل بهره ­ای دارد که به آن ذهن گوییم و در فضای شکلی، حضوری دارد که به آن بدن مثالی گفته می­شود. بنابراین با دو عالم روبرو هستیم. یکی عالم ذهن و دیگری عالم مِثال. حال می‌گوییم وحی عامل بقای عالم ذهن و عالم مثال است و اوست که اختصاص ذهن به ممکن الوجود و حضور شکلی آن را در قالب بدن مثالی مُیسر می­سازد. ذهن ممکن الوجود با استفاده از بدن مثالی و حضور در فضای شکلی یا مثالی به شناخت تجربی دست می­یابد. این شناخت ناظر بر کشف فضای شکلی، روابط فیزیکی و دریافت مفاهیم انتزاعی در ذهن است و باعث ایجاد جاذبه زندگی در عالم مثالی می­شود. اما ذهن ممکن الوجود در جاذبه عالم ذهن نیز قرار دارد. جاذبه ای که هویت مثالی کسب شده او را تحت تأثیر قرار می­دهد. حال می‌گوییم الهام فراخوان ذهن ممکن الوجود توسط عالم ذهن و یادآوری هویت بی­ شکل اوست. بنابراین آدمی در بین دو شناخت یا جاذبه قرار دارد، یکی جاذبه عالم مثالی و دیگری جاذبه عالم ذهن.

The lecturer is speaking in Persian and discussing the Article 03 – Revelation and Inspiration

Every possible existence benefit from a shapeless space, which we refer to as the mind, and has a presence in the shaped space, which is called the exemplary body. Thus, we are confronted with two realms: one is the realm of the mind, and the other is the realm of the exemplary. Now we say that revelation is the factor that sustains the realm of the mind and the realm of the exemplary, and it is what enables the mind to be dedicated to the possible existence and its shaped presence in the form of the exemplary body.

The mind of the possible existence, by utilizing the exemplary body and its presence in the shaped or exemplary space, achieves experiential knowledge. This knowledge pertains to the discovery of the shaped space, physical relationships, and the reception of abstract concepts in the mind, leading to the creation of the attraction of life in the exemplary realm. However, the mind of the possible existence is also under the attraction of the realm of the mind. This attraction influences its acquired exemplary identity.

Now we say that inspiration is the call of the mind of the possible existence by the realm of the mind and the reminder of its shapeless identity. Therefore, a person exists between two forms of understanding or attractions: one is the attraction of the exemplary realm, and the other is the attraction of the realm of the mind.

To watch the video version of this episode, click here

شناخت در انسان از حالت شکلی شروع می‌شود و به استخراج مفاهیم منجر می ­گردد. شناخت شکلی به ایجاد فضای ذهن شکلی کمک می ­نماید ولی تمرکز با عبور از فضای شکلی، انسان را به فضای مفاهیم و ادراکِ معنا سوق می­دهد. حال می‌گوییم هر ممکن الوجودی به عنوان رابط فضای بی­ شکل و فضای شکلی از دید یک ناظر، در مقام حکایت است.

حکایت فرآیندی است که در آن آدمی با توجه به یک ممکن الوجود، با عبور از ذهن شکلیِ خود به فضای مفاهیم و ادراک وارد می­شود. پس نشانه بروز حکایت، حذف فضای شکلی و ارتباط نزدیک با مفاهیم است.

روایت فرآیندی است که در آن آدمی با روبرو شدن با ممکن الوجود، در ذهن شکلی خود متوقف شود. پس نشانه بروز روایت، شناخت شکلی بر اساس قراردادهای جَعلی خواهد بود. جَعل به معنای قرارداد و فرض است. حال با دو انسان روبرو هستیم، یک انسان با تجربه فضای مفاهیم و ادراکِ معنا و دیگری با تجربه شکلی و قراردادی.

دنیای شکلی پیوسته با تحولِ مناظر همراه است و انسان را با حوادث روبرو می­نماید. انسانی که ذهن ادراکِ معنا را داراست به علت توانایی عبور از ظواهرِ شکلی می‌تواند در برخورد با حوادث، تحلیلِ مناسبی از وضعیت واقع شده ارائه دهد. اما انسانی که ذهن شکلی دارد به علت عدم تطابق شرایط موجود با فرض­های قراردادی خود، دچار سردرگمی و حیرت خواهد شد.

حِداثت فرآیندی است که در آن آدمی با استفاده از مفاهیم و ادراک کسب شده و عبور از فضای شکلیِ قراردادی به تحلیلِ شرایطِ جدیدِ محیط خود می­پردازد.

The lecturer is speaking in Persian and discussing the Article 02 – Difference between the states of parable, narration, and novelty

Human understanding begins from a shaped state and leads to the extraction of concepts. Shaped understanding helps create a mental space of forms, but concentration, by transcending the shaped space, directs humans toward the realm of concepts and the understanding of meaning. Now we say that every possible existence, as a link between shapeless space and shaped space from the perspective of an observer, is in the state of parable.

Parable (Hikayat) is a process in which a person, by considering a possible existence, enters the realm of concepts and understanding by transcending their shaped mind. Therefore, the sign of the emergence of narration is the elimination of shaped space and a close connection with concepts.

Narration (Riwayat) is a process in which a person, when confronted with a possible existence, becomes stuck in their shaped mind. Thus, the sign of the emergence of Narration will be shaped understanding based on artificial conventions. Artifact (counterfeit) means convention and assumption. Now we are faced with two individuals: one with experience in the realm of concepts and understanding of meaning, and the other with shaped and conventional experience.

The world of forms is continuously accompanied by the transformation of perspectives and presents humans with events. A person who possesses a mind of meaning perception can provide an appropriate analysis of the situation encountered due to their ability to transcend the shaped appearances. However, a person with a shaped mind, due to the mismatch between existing conditions and their conventional assumptions, will experience confusion and bewilderment.

Novelty is a process in which a person, using acquired concepts and understanding, and transcending the conventional shaped space, analyzes the new conditions of their environment.



To watch the video version of this episode, click here

هر ممکن الوجودی رابط بین فضای بی‌شکل و فضای شکلی است. این رابطه کمینه و بیشینه­ ای دارد. ممکن الوجود، بیان ممکن الوجد است. وجد حالت دریافت است. میزان دریافت و ادراک، حد رابط بین بی­ شکلی و باشکلی را تعیین می کند. آدمی که ممکن الوجود است از بی­ شکل وجد دارد و در فضای شکلی نمایش دارد.

مقام شنیدن، مقام وجد، مقام دریافت و ادراک است؛ و مقام گفتن، مقام بیان و ابراز ادراک است. تمرکز در مقام شنیدن و گفتن آن دو را از وضع غیرفعال به درجه‌ای از فعال بودن می­ رساند. در این حال میزان دریافت و ادراک ارتقاء میابد و بیان شکلی آدمی دگرگون می‌شود.

بنابراین مقام شنیدن، مقام الهام است و مقام گفتن، مقام نبوت و رسالت است.

The lecturer is speaking in Persian and discussing the Article 01 – Difference between the states of listening and speaking

Every possible existence (contingent being) is a link (or bridge) between shapeless (abstract, content) space and shaped (form) space. This connection has minima and maxima. A possible existence represents a possible state of perception. Perception is a state of reception. The degree of “understanding of reception” defines the boundary between shapelessness (abstract, content) and shape (form).

Human who is a possible existence receives from shapeless space and presents in the space of shaped forms. The state of listening is the state of perception, reception and understanding; while the state of speaking is the state of expression and articulation of understanding. 

"Concentration" in the state of listening and speaking, elevates them from passivity to a degree of activity. In such a state, the level of "reception" and "understanding of that reception" enhances and the expression of human form is transformed. 

Therefore, the state of listening (and all sensations) is the state of inspiration and the state of speaking is the state of prophecy and mission.

To watch the video version of this episode, click here

خوش آمدید

Intro:

Welcome to the ocean of meanings