جامعه انسانی بر اساس روابط تعاملی تشکیل میشود. روابطی که بر مبنای آنها، انسان از جامعه خود اثر میپذیرد و بر آن اثر میگذارد. بنابراین از نهاد خانواده تا مدارس و دانشگاهها، رسالت اصلی خویش را آموزش و پرورش یا تربیت ذهن انسان معرفی مینمایند.
در مرحله آموزش، هدف مربی یا مربیان، تشکیل یک ذهن شکلیِ سازمان پذیر است. پس فعالیت هایی نظیر معرفی اشیاء یا آبژه ها، روابط و کارکرد بین آنها، نحوه تفکر بر اساس جهت دهیِ دریافت های انتزاعی و تعریف قالب های مرسومِ شکل دهی به تفکر در فضایِ خارجیِ ذهن، مطابق هنجارهای مرسوم مورد توجه قرار میگیرد. گزاره های ذهنی چنین انسانی به صورتِ «اگر این آنگاه آن» بروز می‌یابد. خروجی این مرحله، انسانی است که ذهن او وابستگی شدیدی به قید زمان و مکان دارد و توصیف روایتی یا تقلیدی از مسایل زندگی ارائه میکند. بدیهی است این انسان در مواجهه با پدیده های جدید زمانی و مکانی، تحلیل راهگشایی در ذهن خود نمی یابد و در تردیدها و نگرانی ها و ناکامی ها به سر میبرد.
در مرحله پرورش، هدف تشکیل یک ذهن خود سازمان شونده است. علامت شروع این مرحله ارائه پرسش از چیستی و چرایی توسط ذهن تحت تربیت است که بایستی مورد استقبال و تشویق مربی قرار بگیرد. پس ذهن اجازه می یابد که تمامی مراحل طی شده در بخش آموزش را مورد سئوال و از لحاظ کارکرد مورد تردید قرار دهد و در موضوعات مختلف درخواست تحلیل و حکایتگری مربی را مطرح نماید. گزاره های ذهنی این مرحله از چرایی و چگونگی آغاز میشود و پس از تجربه و دریافت نتایج و امکان بررسی چند باره موضوعات به طرح پرسشهای جدید و ارائه راهکار می انجامد. نشانه موفقیت این مرحله رضایت خاطر، رفع تردیدها و آرامش ذهنی انسان است و خروجی آن ایجاد ذهن خلاق، پرسشگر، مطالبه گر و متفکر است. این ذهن قابلیت توسعه فضای شکلی و فضای تفکرات انتزاعی را دارا خواهد بود.
The lecturer is speaking in Persian and discussing the Article 08 – Mind Training, Education, and Nurturing
Human society is formed based on interactive relationships. These relationships allow individuals to be influenced by their society while also exerting influence upon it. Consequently, institutions ranging from the family unit to schools and universities define their primary mission as education and nurturing, or the cultivation of the human mind.
In the education phase, the goal of the instructor(s) is to shape a structured and adaptable mind. Thus, activities such as introducing objects, understanding relationships and functions between them, directing abstract perceptions, and defining conventional frameworks for shaping thought within the external mental space—according to prevailing norms—are emphasized. The mental propositions of an individual at this stage manifest as "If this, then that." The outcome of this phase is a person whose mind is heavily dependent on time and space constraints, offering narrative or imitative descriptions of life’s issues. Naturally, such an individual, when faced with new temporal and spatial phenomena, struggles to generate insightful analyses and instead experiences doubt, anxiety, and frustration.
In the nurturing phase, the goal is to develop a self-organizing mind. The initiation of this phase is marked by the individual’s inquiries into "what" and "why"—questions that must be welcomed and encouraged by the mentor. Here, the mind is permitted to question all previously learned concepts, doubt their functionality, and seek analytical explanations and storytelling from the mentor regarding various subjects. The mental propositions of this stage begin with inquiries into causes and mechanisms. Through experience, reflection on outcomes, and repeated evaluations of different topics, the individual formulates new questions and proposes solutions. The indicator of success in this phase is a sense of satisfaction, the resolution of doubts, and mental tranquility. The outcome is a creative, inquisitive, assertive, and thoughtful mind—one that possesses the capacity to expand both structural and abstract thought.
To watch the video version of this episode, click here
