เราใช้คำว่าบุญกันในสองความหมาย อย่างหนึ่งเป็นชื่อของความสุข หรือเหตุปัจจัยให้ได้ความสุข อีกความหมายหนึ่งคือบุญเป็นเครื่องชำระบาป ชาวบ้านชาวเมืองต้องการบุญในความหมายที่เกี่ยวกับความสุขเสียมากกว่า หรือได้สิ่งที่สนองกิเลสมาก ๆ เรียกว่ามีบุญ
ความสุขจึงมีสองอย่าง คือ การได้ตามที่กิเลสต้องการและยังมีความสุขที่ไม่มีกิเลส ไม่ต้องอาศัยกิเลส คนในโลกรู้จักความสุขที่มีเหยื่อสนองกิเลส จึงมีบุญชนิดที่เกี่ยวข้องกับการสนองกิเลส ไม่ใช่ความสุขชนิดที่อยู่เหนือกิเลส เป็นความสุขที่ต้องกินกันเรื่อย ต้องเติมกันเรื่อย ให้มีความเอร็ดอร่อยอยู่เรื่อย