บริวารของความเห็นแก่ตัว ๑๕ ประการ เป็นเครื่องทดสอบอย่างดีที่สุดว่าปฏิบัติธรรมได้ผลหรือไม่

ศึกษาให้รู้ว่าอะไรเป็นอย่างไร คือ รู้ว่าสิ่งต่าง ๆ "เป็นเช่นนั้นเอง"

ทำไมเรื่องตัวกู ของกูจึงสำคัญ ความว่าง หมายถึง ว่างจากตัวกู และยังมีกาย-ใจได้ เรียกว่า ตายก่อนตาย

ที่เราไม่รู้ธรรมะ ไม่ก้าวหน้าทางธรรมะ ก็เพราะว่าเราไม่ได้ตั้งต้นที่ปัญหาที่มีอยู่จริง เริ่มต้นเรียนพุทธศาสนาที่ตัวความทุกข์ที่มีอยู่จริง นั่นคือ ก. ข. ก.กา ไม่ต้องไปเรียนเรื่องพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์

คลายข้อสงสัยเกี่ยวกับปฏิจจสมุปบาท สิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้

การไม่ยึดมั่นถือมั่น ควรสอนคนทุกคน กระทั่งลูกเล็กเด็กอ่อน ก็ต้องสอนให้เป็นทุน เพื่อให้ดำเนินชีวิตไปได้ถูกทาง

เคล็ดลับเพิ่มวิชชาให้เด็ก เช่น การไม่ให้หลงไหลในความเอร็ดอร่อย สวยงาม ไม่ให้ขลาดกลัวโดยไม่มีเหตุผล ไม่ให้ใช้อำนาจ

สอนให้เด็ก ๆ ไม่ยึดมั่นถือมั่น เด็ก ๆ จะไม่โง่ หลงยศศักดิ์ อำนาจ วาสนา ไม่หลงตัวเอง ไม่หลงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ไม่มีความขลาด รู้จักบุญคุณ มีศรัทธาที่ประกอบด้วยสติปัญญา

เด็กเกิดมามีสัญชาติญาณตามธรรมชาติเพื่อให้รอดชีวิต สัญชาติญาณนี้ต้องควบคุม ช่วยกันอบรม อย่าให้ตกไปตามธรรมชาติฝ่ายต่ำ คือ เป็นกิเลส แต่ให้เป็นตามธรรมชาติฝ่ายสูง คือ โพธิ เรื่องที่ต้องอบรม คือ ความไม่ยึดมั่นถือมั่น

ยุคที่มีความก้าวหน้ามากทางวัตถุ ประดิษฐ์วัตถุขึ้นมาสำหรับบำรุงบำเรอความสุขของมนุษย์อย่างเต็มที่ จิตใจก็น้อมไปในทางเกลียดธรรมะหรือศาสนายิ่งขึ้น ก็ค่อย ๆ ขจัดการศึกษาส่วนที่เป็นธรรมะหรือศาสนาออกไป ๆ