อบรมจิต อบรมธรรม 11/3/2564
สาระธรรม
สัตว์โลกมีกรรมเป็นของตน เป็นสัจธรรม ที่น่าขบคิด
กรรมอะไร กรรมเรามันมากมาย ส่วนกรรมที่ส่งผลให้เรา ต้องเกิดแก่เจ็บตายเวียนตาย เวียนเกิด
มันก็คือ กรรม แต่เป็นมโนกรรม ที่มีผลแก่เรา เกิด แก่ เจ็บ ตาย สุข ทุกข์ พลัดพราก ประจวบเหมาะกับสิ่งที่ไม่ปรารถนาต่างๆ จนเราต้องเจอ กับผลกรรมที่เกิดจากกรรม (มโนกรรม)
หลักธรรมเป็นเรื่อง สติ-สัมปชัญญะ เป็นตัวจิต เป็นพระธรรม ที่เอามาใช้ขัดเกลาจืตใจของเรา เป็นเรื่องที่น่ายินดี เพราะเราจะหลุดพ้นจากกรรมชั่วของเรา ด้วยการใช้พระธรรม น้อมนำมาเป็นข้อปฏิบัติเพื่อเป็นกรรมที่ดีให้กับตน
พระธรรมที่เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า จึงได้ชื่อว่า "ธรรมคุณ" ธรรมที่เป็นตัวจิตสิกขา สัมมาสติ สัมมาสมาธิ
สติ สัมปชัญญะสมบูรณ์ รวมลงเป็นสังขารธรรม ธรรมที่เป็นธาตุรู้ เราเรียกพระธรรมนี้ว่าตัว "พุทโธ"
.............
สาระธรรม
พระธรรมที่เป็นตัวจิตสิกขา ที่เป็นสังขาร (บุญญาภิสังขาร) เป็นสติสมาธิอินทรีย์ห้า พละห้า เป็นธาตุรู้ เรียกว่าฌาน เกิดจากตบะของการอบรมเจริญภาวนาของเราทุกคน สติสมาธิที่เป็นสังขารธรรม ที่เป็นบุญญาภิสังขารนี้ เราจะต้องเลี้ยงเขาด้วยกิเลสต่างๆ เพื่อให้พระธรรมนี้เจริญขึ้นสมบูรณ์แข็งแรงเป็นสรณะให้กับเรา
เราจึงเอาพระธรรมไปเลี้ยงด้วยกิเลสของเรา เพื่อได้พระธรรมมาเป็นที่พึ่งแก่ตน เราต้องการธรรม เอากิเลสไปเลี้ยงธรรมเพื่อให้เรามีธรรมอันเป็นที่พึ่งให้กับตน สัจธรรม ปฏิบัติเอา ทำเอา เลี้ยงเอาเอง เข้าใจก็โชคดี ไม่เข้าใจก็โชคร้าย เพราะกิเลสก็คือธรรม ธรรมก็คือกิเลส (จิตสิกขา) ที่เราไม่เข้าใจเรื่องจิต
เราต่างหากที่โง่เขลา เลยหาที่พึ่งไม่เจอ
เราอย่าไปมัวงมงาย อยู่กับเรื่องเขาเล่าเขาว่า เขาแสดง ให้เราดู จนเกินไป เดี๋ยวจะเป็นคนหาสาระที่แท้จริงให้กับตัวเองไม่ได้ เรียกว่า คนโง่งมงายไปเลย
..........
คติธรรม สาระธรรม
อยากได้ธรรม ที่เป็นกุศลธรรม เราจะต้องเอากิเลส 108 ไปเลี้ยงธรรมจิตหนึ่ง ให้เจริญ เป็นฌาน (รูปฌาน อรูปฌาน) เป็นสังขารธรรมที่เป็นกุศล เอากิเลสตัวโคตรพ่อ โคตรแม่ กิเลสมาเลี้ยงธรรมจิตหนึ่ง ให้จิตเติบโตเบ่งบานเป็นสังขารธรรมวิสุทธิ์ ธรรมคุณ จืตญาณ นิโรธจิต จิตว่างสะอาดบริสุทธิ์
ธรรมคุณจิตหนึ่ง เรียกจิตนี้ว่า สติมรรรค
อย่าลืมเพราะพันธุ์พระธรรม ด้วยศรัทธาปัญญาสัมปยุต หรือ เรียกว่าสัมมาทิฏฐิของตนด้วยนะ ... กันพลาด เดี๋ยวพระธรรม จะกลายเป็นธรรมเมาไป เสียพันธุ์พระธรรม จะขาดที่พึ่ง เวรกรรม จะตามสนอง เวียนว่ายตายเกิดเหมือนเดิม น่าเบื่อหน่าย เวรกรรมของกู โง่ บ้าเอง ไม่รู้จักหยุดจักหย่อน
............
คติธรรม สาระธรรม
ป่วยเอง หิวเอง เมื่อยเอง เกิดเอง แก่เอง เจ็บเอง ตายเอง ทุกข์เอง ปัญหามีก็ให้รู้จักแก้ปัญหาเอาเอง จะไปบ้าเรื่องของชาวบ้าน ชาววัด ชาววังที่ไหนอีก ไม่สบายก็กินยารักษาตัวเราเองซิ จะให้ใครมีกินแทนเราแล้วโรคร้ายไข้เจ็บ มันจะจบเหรอ แบบนี้ก็ตายโครม ตายยกรัง
...........
คติธรรม สาระธรรม
เรื่องที่น่าสนใจ ก็คงจะไม่พ้นเรื่องของตนเอง เราคิดว่าเรื่องเรา เรื่องอะไร ที่เราควรที่สนใจให้มากๆ ตลอดเวลา
น่าจะเป็นเรื่อง "ตายห่า ละกู " เจออีกแล้ว " ทุกข์ฉิบหายเลย" โดนอีกแล้ว ไม่พ้นมันไปสักที เมื่อไหร่จะพ้นเวร พ้นกรรมกู สักทีวะ 555
พระครูภาวนาพัชรโพธิ(หลวงพ่อดิเรก อาวุธปัญโญ)