Biraz yaşayacaktık, biraz da gülecektik

Sonra ölüp gideceğiz zaten

Neden bu kadar ağır yaralar açıldı ki 

Ruhumuzda?

Neden bu kadar kırgınlık birikti ki kalbimizde

Anlamadım, anlayamadım…

Keşke sen ben olsan; seni sevmenin

Ne kadar zor olduğun anlasan,

Keşke ben sen olsam; bu kadar

Sevilmenin tadını çıkarsam

Kendime aldığım küçük notlardan

Eskisi kadar özlemiyorum seni,
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum..
Biraz kırgın..
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
“İyiyimler” yamaladım dilime.
Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni..
Gel diye beklemiyorum artık,
Hatta istemiyorum gelmeni..
Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
Benim derdim yeter bana banane!
Alıştım mı yokluğuna?
Vaz mı geçiyorum, varlığından?
Tedirginim aslında,
Ya başkasını seversem?
İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem..

Can Dündar'ın beni derinden etkileyen bence muhteşem "Keşke" adlı yazısını ufak tefek değişikliklerle, kendimce seslendirmeye çalıştım.

Bir GünApansız uyanırsan gecenin bir yerinde

Dışarıya yağmur
Yüreğime hasret
Fikrime sen
Nasıl yağıyorsunuz
Üçünüz birden bir bilsen

Yağmurdan kaçanlar ve yağmura koşanlar
Tam ortasında bu çelişkinin ben!
Gözyaşlarım yağmura karışıp düşer bir fidanın toprağına
Sonra boy verir sevdamın darağacına

Dışarıda çıldırasıya yağan yağmur
Islatamıyor caddeyi
Hasretinin yüreğimi
Fikrinin aklımı ıslattığı kadar

Bir yıldız tutarım gecenin karanlığında
Ne sen bunu bilirsin nede yıldızlar
Yıldızlar kadar uzak olsan da bana
Gökyüzü kadar büyüktür sevdam

Bu sevdanın mağdur kalacağını bilsem de
Ki Mağdur kalan sadece sevdam değil yüreğimde!
Yine de yüreğimde eksilmez umudun
Gökyüzü güneş yangını bir hisle sarsa da bedenimi

Hükümsüz bir sevdanın sanığıyım ben
Ama bilemezdim ki gözlerinde müebbet yiyeceğimi…
Hükümsüz sevdam, bırakma beni hasretinin kıyısında
Ya al götür beni derinliklerine ya da vurma dalgalarını üzerime

Artık anla ve dinle yüreğimi
Gitme benden uzağa
Uzadıkça hasretin
Buz tutar şu zavallı yüreğim .

Bazı sözler yüzyılların süzgeçinden geçerek gelip girmiştir hayatımıza. Her kelimesinde bir yaşanmışlık ve deneyimin izleri vardır. Başkalarının bu deneyimi bizi çoğu zaman hata yapmaktan kurtarır.

Baştan belliydi sonumuz ama

Ben seni yaşamak istedim

İnsan bir kere birine geç kalır

Ve bir daha kimse için acele etmez