Vanuit Utrecht vertelt @Jelle Paulusma (o.a. @Daryll-Ann, @Her Majesty) over niet nadenken, pielen, schrijven in je hoofd en onbereikbaar zijn. Het maken van een album zien als een mooie rit waarbij je achteraf niet meer weet waar je geweest bent. Over de vele afslagen onderweg die je allemaal wilt nemen en hoe ingewikkeld het is om samen met anderen te schrijven. De kwelling en ontwikkeling van het maakproces en het weggooien van complete liedjes. Over de invloed van een band als Daryll-Ann en songs die niet als een tattoo een vaste vorm hebben maar meebewegen in de tijd

Vanuit Utrecht vertellen de tweelingbroers Sander en Arnout Brinks (Tangarine) over het mooie van strijd en altijd weer tot iets komen. Over geloofwaardig blijven en vasthouden aan je eerste gevoel. Woorden, klanken, veel weggooien en kloppend maken wat eerst onzin was. Over kritisch zijn en het beste uit elkaar halen. Het liefst thuis opnemen en dat de Engels hun muzikale taal is. En dat een goed liedje schrijven het mooiste is dat er bestaat.

Vanuit een gedeeld familieappartement in Amsterdam vertelt Eline Mann alias Loen over het schrijven tijdens een writers camp en hoe goed dat is bevallen. Vertrouwen op mensen die dicht bij je staan en jezelf te laten zien. Over de aandachtsspanne van luisteraars en TikTok content. De liefde voor live spelen en gebruik van kleurensystemen tijdens het opnemen. Over het manipuleren van woorden zodat ze beter klinken, de Nederlandstalige muziek juíst in Londen ontdekken en een plek zoeken in het rijke poplandschap.

Vanaf de andere kant van de lijn vertelt Peter Koelewijn over het prille begin van het schrijverschap met cowboyliedjes en ‘Singing The Blues’ als inspratiebronnen. Het ruige ‘Long Talk Sally’ dat vanachter de viskraan tot hem kwam en hij zeker wist: dit wil ik ook! Over de toevalligheid van ‘Kom van dat dak af’, het repeteren in de trein richting auditie bij EMI en de doorbraak bij ‘Tijd voor teenagers’. Over flutliedjes, betere en goeie liedjes. Voor anderen schrijven en het groeiproces. Over ‘Ik ben gelukkig zonder jou’ en ‘Kom uit je bedstee m’n liefste’. Van analoog naar digitaal en het meegroeien met de tijd. Over de eigenheid en kwaliteit van Doe Maar en dat alles begint met een goed liedje.

Vanuit zijn studio in Den Dolder, omringd met kringloop action mannen en vintage apparatuur, vertelt Marien Dorleijn (Moss) over de noodzaak van schrijven. Om 08.00 uur binnenkomen en starten. Over de meest vruchtbare momenten als je nog niet helemaal wakker bent. Schrijven op een basgitaar, over liedjes als kleuren zien. De melodie die heilig is. Het mompelen naar woorden, puzzelen en herhalen. Hoe ‘Testament’ inspireerde tot ‘I Apologize’, de doorbraak van Moss. Over A, B en C liedjes, het Mossfilter en denken vanuit albums. Over geloven in hard werken en heel veel schrijven. En vooral veel weggooien.

Singer-songwriter Vic Willems praat vanuit zijn huis in Utrecht over de verschillende routes van het schrijven. Het werkt altijd anders, niet volgens één weg. Dat het goed is om afentoe je kladblok kwijt te raken en vanaf nul te beginnen. Over vijfentwintig liedjes per jaar en het schrijven op échte piano’s. Het snappen van het liedje en het afmaken. Nieuwe ideeën de tijd geven. Meegaan in het moment en uit je comfort zone stappen.

Vanuit hartje Amsterdam vertelt Aysha de Groot (Meis) over autobiografisch schrijven, het maken van demo’s, stapelen, puzzelen en samenwerken. Alles in dienst van het liedje. Over schrijven vanuit een ziekenhuis na een maagverwijdering, persoonlijke en universele thema’s zoals zelfliefde, jezelf weer mooi vinden, vertrouwen in je lichaam terugvinden en de hoop op een betere toekomst. Over paaldansen op het podium en hoe dat symbool staat voor het opklauteren de operatie.

Vanuit de repetitieruimte in de polder bij Ridderkerk vertellen de leden van Elephant over de magie van het samen schrijven en het doel om alles uit de band en muziek te halen. Vrij zijn om alle ideeën te kunnen spuien en ook weer te laten gaan. Het in één keer analoog opnemen en dat de beperkingen daarvan juist zo goed werken. Over samen lijden en samen succes hebben. Over de liedjes waar ze zo mee verweven zijn en die alles bepalend zijn. Het inademen van de nummers, het opzoeken van de rust en een eigen wereld die nodig is voor het maken van de muziek, de sound, de liedjes.

Elephant:

Frank Schalkwijk - zang, gitaar

Michael Broekhuizen - zang, gitaar

Bas Vosselman - zang, basgitaar, gitaar

Kaj van Driel - drums

Vanuit zijn studio in hartje Amsterdam vertelt Peter te Bos (Claw Boys Claws) over het schrijverschap, het pielen en zonder gêne laten ontstaan van liedjes. De saaiheid van repeteren en de euforie wanneer alles bij elkaar komt en de liefde voor teksten die niets betekenen. Over het magische moment dat er iets is, soul searching en gedoe in de studio. Motorische gestoordheid en over ‘s morgens inzingen want dan klink je fris.

Lenny Kuhr vertelt vanuit haar huis in Brabant over het zingen in vreemde talen, Franse fluistermeisjes en Armand die in bontjas ter plekke de tekst van ‘Laat Maar’ uit z’n mouw schudde. Over in een roes ‘De Troubadour’ schrijven, patronen doorbreken en hoe belangrijk het is om authentiek te zijn. Hoe een stem verandert bij het ouder worden, de welwillendheid hebben om los te laten en het opnemen van haar meeste recente plaat bij het Excelsior label.