De Indonesische choreograaf Eko Supriyanto is een ware publiekslieveling. Onder zijn erg mooie, esthetische dansvoorstellingen schuilt dikwijls een politieke boodschap. Ook dit keer. Eko bekijkt hoe die politieke realiteit en geschiedenis weerspiegeld wordt in de dans en danstradities over de grenzen heen.

“What is border? Do I need a visa to go to Europe? Do you need a visa? I would like to speak on behalf of this border situation by this dance.” Eko Supriyanto

De voorstelling draait om een traditionele dans van het eiland Timor, de likurai. Van oudsher diende die om krijgers te verwelkomen die terugkwamen van een oorlog. Tegenwoordig wordt die gedanst bij bijvoorbeeld het verwelkomen van gasten of bij een geboorte of dood. De dans hoort bij de cultuur van het eiland Timor, maar de recente geschiedenis zorgde voor een breuk. Grenzen en de gevolgen daarvan vormen de basis voor Eko’s voorstelling.

IBUIBU BELU: BODIES OF BORDERS was te zien tijdens SPRING in Autumn 2021.

“Die vloer is even belangrijk geworden uiteindelijk als de dansers. Dus ik zie de voorstelling bijna als een trio. Het zijn die twee dansers die in gevecht gaan met de ondergrond waar ze op werken. En ze gebruiken elkaar daarvoor en gaan dan echt letterlijk tot het uiterste en draaien dan de wereld binnenstebuiten.”

In haar voorstelling Common Ground gaan twee dansers een krachtmeting met elkaar aan. Ze dagen elkaar uit, houden elkaar in evenwicht, botsen, vullen elkaars beweging aan en bevechten elkaar op zoek naar een balans.

Common Ground was te zien tijdens SPRING in Autumn 2021 in Utrecht.

“We waited in this dark silence for like a minute and a half at the end of the show and it was very comfortable, but at the same time quite energized. It didn’t feel awkward or anything and people spoke a lot about that afterwards. They were really like WOW!”

Kate McIntosh is een kunstenaar en performer uit Nieuw-Zeeland, die woont en werkt in Brussel. Haar voorstellingen spelen zich af op het grensvlak tussen performance, theater en installatiekunst. In coproductie met SPRING maakte ze To speak light pours out, een voorstelling waarin met behulp van zang en percussie teksten van verschillende auteurs met elkaar worden verweven.

“Zeventien mensen die elk hun eigen weg afleggen, die allemaal iets anders aan het doen zijn, maar toch allemaal dezelfde ritmes hebben en er duidelijk als een eenheid staan en elkaar helpen. Dat is voor mij het orgelpunt van de voorstelling”. Jan Martens.

Any attempt will end in crushed bodies and shattered bones, zo heet de voorstelling van de Vlaamse choreograaf Jan Martens. Een bonte verzameling van 17 dansers met uiteenlopende leeftijden tussen 15 en 68 jaar wervelt over het podium. Het stuk gaat over het individu dat onderdeel is van een groep, maar zich er tegelijkertijd tegen afzet en probeert zijn eigenheid te bewaren.

De voorstelling was te zien tijdens SPRING in Autumn 2021 in Utrecht.

𝐸𝑖𝑔𝑒𝑛𝑙𝑖𝑗𝑘 𝑏𝑒𝑛 𝑖𝑘 𝑜𝑝 𝑧𝑜𝑒𝑘 𝑛𝑎𝑎𝑟 𝑒𝑒𝑛 𝑘𝑜𝑜𝑝𝑗𝑒, 𝑚𝑎𝑎𝑟 𝑑𝑒 𝑐𝑜𝑛𝑠𝑒𝑞𝑢𝑒𝑛𝑡𝑖𝑒𝑠 𝑤𝑖𝑙 𝑖𝑘 𝑑𝑎𝑛 𝑛𝑖𝑒𝑡 𝑑𝑟𝑎𝑔𝑒𝑛." Dries Verhoeven.

Kunstenaar en theatermaker Dries Verhoeven vraagt zich af wat de toekomst is van ons werkende lichaam. Het resultaat van deze vraag is een levende installatie; op het podium zoeven grote soepel bewegende robotarmen heen en weer en in de glazen box daarvoor nemen Bulgaarse seizoenarbeiders plaats.

In deze podcast legt Dries Verhoeven precies uit hoe hij op het idee van deze installatie 𝐵𝑟𝑜𝑒𝑑𝑒𝑟𝑠 𝑣𝑒𝑟ℎ𝑒𝑓𝑡 𝑢 𝑡𝑒𝑟 𝑣𝑟𝑖𝑗ℎ𝑒𝑖𝑑 kwam, wat hij allemaal ontdekte tijdens zijn vooronderzoek en wat zijn Bulgaarse seizoenarbeiders/performers vinden van hun werk.

“Zuidoost-Azië”, volgens Ho Tzu Nyen is met die aanduiding iets bijzonders aan de hand. Onder die noemer worden namelijk landen op een hoop geveegd zonder dat ze ooit een gemeenschappelijke taal, religie of bestuursvorm hebben gehad. Tzu onderzoekt met welke begrippen een gemeenschappelijke deler te beschrijven zou zijn en dat zie je in zijn hallucinante virutal reality installatie R for Resonance. Deze podcast is een verdieping in de symbolische 3D-objecten die voorbij komen zweven. 

De installatie was te zien tijdens SPRING Performing Arts Festival 2021 in Utrecht.

“She is the most perverse of all of us; that’s why she could make it so long in the ballet world”

Florentina Holzinger maakt voorstellingen die zich het beste omschrijvingen als combinatie van performance, dans, ritueel en stuntshow. Ook in de voorstelling TANZ wordt alles uit de kast getrokken om je op het puntje van je stoel te houden: dans in verschillende soorten, naakte lijven, spuitend bloed, crossmotoren die boven het podium bungelen, sprookjesfiguren en lichamen die live op het podium gepiercet worden. Deze podcast is een poging om dit spektakel in woorden te vatten.

Tanz was te zien tijdens SPRING Performing Arts Festival 2021 in Utrecht.

“We ordered a head of Adolf Hitler in bronze and I have to admit that Adolf Hitler fascism was too hard to break because a bronze statue was really a tough thing to grind; it takes ages to get this into powder.”

In coproductie met SPRING heeft Julian Hetzel een performatieve installatie gemaakt met de naam Mount Average. Als bezoeker krijg je een tour door de verschillende kamers van een bijzondere fabriek; hier worden standbeelden van heersers, dictators en tirannen vermalen tot pulp. Aan de bezoeker de taak om dat pulp opnieuw vorm te geven. Wat het idee hierachter is hoor je in deze podcast!

Mount Average was te zien tijdens SPRING Performing Arts Festival 2021 in Utrecht.

De eerste podcast van de serie SPRING in het diepe is met Marte Boneschansker. In 2018 maakte ze BLOOS; een audioperformance waarin haar publiek gelegen in een bed luisterde naar verhalen over vrouwelijke intimiteit. BLOOS de mannen is hierop het langverwachte vervolg. Hoe zien mannen intimiteit, sensualiteit en verlangen? Hoe definiëren zij hun man-zijn? Marte ontdekte bijzondere, ontwapenende verhalen, ze werd omvergeblazen door nieuwe inzichten en soms juist verrast door haar eigen vooroordelen. In deze podcast vertelt ze erover.

“Het belangrijkste wat ik heb geleerd is dat je altijd je lijf hebt om op terug te vallen. Ook als je bijvoorbeeld in een rolstoel zit, heb je een zintuigelijke beleving; daar kun je van genieten, ook als je leven een puinhoop is.”