ötən günlərdə Aygüngilə qonaq getmişdim, söhbətlərimiz öz axışında davam edərkən qərara gəlmişdik ki, mikrofonu açaq və bir bölüm qeydə alaq. beləliklə podcast-ın ilk qonaqlı bölümü Aygünlə oldu🩷 yaxşı ki belə oldu.

Aygünlə sağalmaqla bağlı fikirlərimizi, hislərimizi bölüşdüyümüz bir bölüm qeydə aldıq, qarşılıqlı bir-birimizi qonaq etdiyimiz gün, indi isə sizləri də söhbətimizə qonaq etmək istəyirik 🌟

xoş dinləmələr :)

bu aralar yeni bir yerə, yeni bir həyata və rutinə öyrəşməyə çalışarkən, özümlə bağlı çox sualım yaranır və hər dəfə cavablarını axtarışa çıxanda bundan bir-iki ay öncə beynimdə canlanmış suala geri qayıdıram, məni kimdən öyrənməliyəm?

bu bölümdə bu sual üzərinə düşündüyüm həftələrdən, hətda aylardan ibarət fikirlərimi toplamışam və sonunda cavabı deyəsən tapa və qəbullana bilmişəm.

neçə müddətdir üzərində durub danışmaq istəmədiyim ya da dünyayla və özümlə necə paylaşacağımı bilmədiyim zaman aralıqlarından süzülüb gəlib bu bölüm.

https://open.spotify.com/track/78k51U7QHqHwMPefHUdfx1?si=e0niWX-mSCGrxMtyjY2fVg

artıq iki ildir mesajlarıma geri dönüş ala bilmirəm, bu səbəbə görə bu səs qeydini sənə yollayıram.

görüşəcəyimiz günə qədər bunu etməyə davam edəcəm.

insanın uzaqda olanda düşünmək, xatırlamaq üçün daha çox yeri və zamanı olur sanki. mən də bu zamanımın daxilində məni çox qınayan və uğursuz olacağımdan çox əmin olan birini kofe içməyə dəvət etdim. bəlkə bu səfər ətəyindəki daşları tökər və ikimizi də batırmağa çalışmaq əvəzinə, bunları niyə etdiyini açıqlayar deyə.

Yaşamaq, yaratmaq, hiss etmək, bəslənmək, var olmaq, zövq almaq, yer tutmaq üçün yaradılmış bədənlərimizi limitləməli olduğumuzu dünyanı öyrəndiyim zamanlardan bəri deyirdilər deyə, elə bilirdim haqlıdırlar.

Uzun müddətdir danışmağı istədiyim, amma içdən-içə utanc duyduğum hekayələrdən ibarət bölümdür, zövq almaq, var olmaq, varlığımızın yer tutmasından qorxmamaq haqqında fikirlərimi danışmışam. Bu bölüm illər öncəki Mirvarinin yaşantılarından və zehnindən süzülüb gələnlər ilə birləşib.

“Sizcə bir dəfə var olan şeyin, varlığını danmaq mümkün olandı?”

Yeni il başlamışkən biraz söhbət etmək, 2024-dən danışmaq, 2025 üçün nələr düşündüyümü demək və ümumi axışa göz gəzdirmək istədim.

“Demək istədiyim odur ki verdiyin ilk şansda da, bu sənin seçimin olmasa belə, ikinci şansda da, çətin olsa belə, səni aramızda görə bildiyim üçün və bu məktubu dinləyə bildiyin üçün şadam. Yaşama və hər saniyəsində verdiyin bütün şanslara dəyər olduğunu və səni sevdiyimi bildirmək istəyirəm. Bir sonraki bölümlərdə görüşməyi diləyirəm. Yeni başladığımız ildə, bunu nə zaman dinləyərsən bilmirəm amma hər yeni başladığımız gündə sənin tərəfindən dinlənməyi və oxunmağı gözləyən məktubların, baxmağını gözləyən tabloların, əyləşməyini gözləyən masaların, sığallamağını gözləyən pişiklərin, var olmağını diləyən insanların və saniyələrin, anların olduğunu xatırlatmaq istədim. Görüşənədək.”

uşaqkən atam birlikdə keçirdiyimiz günlərdə, kamerası ilə bölüşdüyümüz anları qeydə alırdı. böyüyərkəndə evdə film lentlərini, kameraları görürdüm. o zamanlar anları qeydə almağın önəmini, anları qeydə almağın insanı necə o anın içində saxlaya biləcəyini, anı və detalları tamlıqla dadmasına kömək edə biləcəyinin fərqində deyildim. taki, illər sonra öz günlərimi qeydə ala bilməyim üçün, anamın mənə polaroid kameramı(ilk işlətdiyim və sahib olduğum) kameranı alana qədər. o zamandan bu günümüzə kimi hələ də o anın daxilində rahatlıqla qala bilmıyimə ən çox kömək edən şey, o anları kamera ilə qeydə almaqdır.

kameralarda qeydə alınmış uşaqlığın mənə verdiyi xoşbəxt nostalgiya hissindən və bütün həyatım boyunca bunu davam etdirmə istəyimdən danışdığım bölümdür.

bu səs qeydlərinin hər biri mənim həyatımın ən önəmli qeydləri arasına daxil olmaqdadırlar. odurki gələcəkdə yaşana biləcək nostalgiyaların, indiki halının dadını çıxaraq. <3

əsrlərdir qadınları bədəni, seçimləri üzərindən qoyulan, müzakirə edilən qaydalarda, qanunlarda, fikirlərdə, zarafatlarda qadınlar xaricindəki hər kəsin fikrinin olması, zərrə-zərrə qazandığımız azadlıqların əlimizdən alınmasının asan olduğuna inanılması, 21-ci əsrdə hələ də dünyanın fərqli yerlərində ən təməl insan haqlarının qadağa olunması “yavaş-yavaş” insanı boğaza yığıb. bu qədər şey boğazıma yığılmışkən və hələ də danışa bilmə haqqımız varkən, səs olmaq istədim.

Bu bölümdə xoş dinləmələr, amma daha çoxu diqqətlə dinləmələr arzu edirəm.

bu bölüm, iki il ərzində podcastın həyatımda yaratdığı və sahib olduğu dəyəri, həyatımda, zehnimdə baş verən dəyişiklikləri qeyd etdiyim güvənli yer olması haqqında danışmışam.

Bu zamana qədər dinləyən və dinləməkdə olan hər kəsə bolluca təşəkkürlərimi və sevgilərimi yollayıram.

Var olmağa, yenilikləri həvəs və sevgi ilə qucaqlamağa davam edək!

Bu bölüm kollajlamaq və zehnimin axışı haqqında danışdığım bir bölümdür. Bölüm kollajın bir sənət növü olduğunu öyrənmə, onu istifadə etmə, zehin axışımda fərqindəlik yaşama, bu fərqindəliklərlə ehtiyaclarımı və daxili ilham qaynaqlarımı tapma proseslərim haqqında söhbətlərdən ibarətdir.

Bu podcast bölümünün videolu formatıda mövcuddur.