Aan de oever van de Merwede in Dordrecht staan de restanten van Huis te Merwede, één van de oudste kasteelruïnes van Nederland. In de zomer van 1418 heeft Jacoba van Beieren hier van achter de kantelen goed zicht op het ommuurde Dordrecht. Daar heeft haar eigen oom Jan Van Beieren zich verschanst samen met een legertje huurlingen. Hij vindt dat hij de rechtmatige erfgenaam is van haar graafschappen Holland en Zeeland. Jacoba rekent op het leger van haar kersverse man Jan IV van Brabant.

Een dag in 1401. Een groepje ruiters draaft onder het poortgebouw van het levendige Henegouwse stadje Le Quesnoy door. Ze hebben een vrachtje voor het gravenkasteel: 50 kilogram dons! In de toekomstige kraamkamer van het kasteel is het druk: er moeten veel kussens opgevuld. Want eindelijk, na 15 jaar huwelijk zal de kasteelvrouw bevallen. Het is Margaretha van Bourgondië, dochter van Filips de Stoute. Ze is de gravin van Henegouwen, Holland en Zeeland en bijna moeder van Jacoba van Beieren.

Het is 1430 en Bart Van Loo is weer in de honderdjarige oorlog beland. Karel VII, erfgenaam van de Franse troon, moet het opnemen tegen de Engelse koning Hendrik V die gesteund wordt door de Bourgondische hertog Filips de Goede. Dat kamp is aan de winnende hand. Parijs en grote delen van Noord-Frankrijk zijn bezet. Maar dan krijgt Karel VII hulp uit onverwachte hoek: Jeanne d’Arc verschijnt op het toneel! Voor haar moedige actie gaat zij in de Sint-Jacobskerk van Compiègne nog te biecht.

Bart Van Loo wou dat hij er bij was geweest, die septemberdag in 1419. Dan had hij Jan zonder Vrees kunnen waarschuwen toen hij de brug van Montereau opstapte. Helaas, als een hond werd Jan zonder Vrees er afgemaakt. Het drama is het kookpunt in de machtsstrijd tussen de Armagnacs en de Bourguigons. De Bourgondiërs kunnen zijn verminkte lichaam pas maanden later bemachtigen. Dan wordt hij in het Bourgondische mausoleum in Champmol bijgezet. Zijn zoon Filips de Goede zint op wraak.

Voor de Slag bij Azincourt in 1415 bluffen de Fransen dat zij de rechterhand van elke Engelse boogschutter zullen verminken, zodat die nooit meer de longbow kan hanteren. Maar die stoere Franse ridders worden in Azincourt verslagen door het veel kleinere Engelse leger! Een een groot deel van de Franse adel is weggevaagd. Voor de Bourgondiërs is de tol hoog: Jan Zonder Vrees verliest twee van zijn broers. Gelukkig bleef zijn zoon Filips de Goede thuis, of het was uit met het Bourgondisch verhaal.

Ter herdenking van de 600ste verjaardag van de Slag van Azincourt wordt in 2015 een nieuw monument opgericht. Zo wordt de eerste Franse gendarme herdacht, die daar in de strijd sneuvelde. Zijn naam was Le Gallois de Fougières. Het was een gendarme op rust die in 1936 in de Bourgondische archieven dook en zo zijn stoffelijk overschot wist te identificeren in een nabijgelegen abdijkerk. Hoe kwam de man aan zijn einde in 1415? Met Bart Van Loo herbeleven we de noodlottige gebeurtenis.

Le Tour Jean-Sans-Peur is een restant van wat ooit het Hôtel d'Artois was, de residentie van de Bourgondische hertogen in Parijs. Het is een symbool van de tomeloze ambities van Jan zonder Vrees in de machtsstrijd met Lodewijk van Orléans, de jongere broer van de onberekenbare Franse koning. In de avond van 23 november 1407 wordt Lodewijk in een Parijse straat vermoord. Meerdere aanwijzingen leiden de onderzoekers naar het Hôtel d'Artois. Jan zonder Vrees moet zo snel mogelijk de stad uit.

Ooit was Coucy-le-Château één van de meest imposante burchten van de late middeleeuwen. Op het einde van de 14de eeuw is Engelram VII van Coucy daar kasteelheer. In 1356 wordt hij na de rampzalige slag bij Poitiers als gevangene naar Engeland gebracht. Hij ligt goed in de markt aan het Engelse hof, want een kleine 10 jaar later trouwt hij uit liefde met prinses Isabella van Engeland. Maar in 1396 trekt hij op kruisvaart met Jan zonder Vrees, en dat avontuur eindigt ronduit dramatisch.

Als een pleurant vergezelt Bart Van Loo onze aartsvader Filips de Stoute op zijn laatste reis. Filips is in Halle gestorven en de statige rouwstoet doet er in 1404 maar liefst 47 dagen over om het lichaam naar het klooster in Champmol te brengen. Daar wou Filips begraven worden, als een kartuizer in een witte pij gehuld. Rond de lijkwagen stappen 60 toortsdragers. De opvolger Jan Zonder Vrees loopt voor de met goudlaken omhulde loden kist van zijn vader.

Filips de Stoute wil een klooster bouwen voor de orde der kartuizers. In 1377 koopt hij de grond in Champmol, net buiten Dijon. Eind jaren tachtig is het tijd voor de decoratieve afwerking en dan maakt Filips een fantastische keuze: de hofbeeldhouwer Klaus Sluter mag zich aan het werk zetten. Bart van Loo vergaapt zich aan de adembenemende Mozesput die bewaard is gebleven. Later laat Filips bij testament noteren dat dit klooster het mausoleum moet worden van een nieuwe Bourgondische dynastie.