Snuł się po polach, ubrany jedynie w brudny jutowy worek. Podczas sporadycznych wizyt na poczcie, wyzywał i przeklinał dawnych przyjaciół. W środku nocy kosił trawę, jakby w tym dziwacznym rytuale szukał ukojenia lub próby przywrócenia kontroli nad rzeczywistością. W ciągu dnia zamykał się w swoim pokoju, a gdy ktoś przechodził obok farmy, widział sylwetkę i spojrzenie Alana, ukryte za firanką...